امام صادق علیه السلام می فرماید: در شگفتم برای کسی که از چهار چیز بیمناک است چگونه به پناه چهار چیز نمی رود: در شگفتم برای کسی که خوف دارد و می ترسد، چگونه به گفتار خداوند پناه نمی برد{و این ذکر را نمی گوید}:
* حَسبُنَا اللهُ وَ نِعمَ الوَکیلَ
چه آنکه من شنیدم که خدای جل جلاله به دنبال آن{ذکر}، می فرماید: فَانقَلَبُوا بِنِعمَهٍ مِنَ اللهِ وَ فَضلٍ لَم یَمسَسهُم سُوءٌ.
و در گفتم برای کسی که دچار غم و اندوه شده، چگونه به گفتار خدای عز و جل پناه نمی آورد{و این ذکر را نمی گوید}:
* لا اِلهَ اِلا اَنتَ سُبحانَکَ اِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمینَ
چه آنکه من شنیدم که خدای عز و جل به دنبال آن{ذکر}، می فرماید: فَاستَجَبنا لَهُ وَ نَجَّیناهُ مِنَ الغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنجِی المُؤمِنینَ؛
و در شگفتم نسبت به کسی که مورد مکر قرار گرفته چگونه به فرموده ی خداوند پناه نمی آورد{و این ذکر را نمی گوید}:
ادامه »