بدان که فرزند امانتی است اندر دست پدر و مادر، و دل وی پاک است چون جوهر نفیس، و نقش پذیر چون موم، و از همه ی نقش ها خالی است، و چون زمین پاک است که هر تخم که اندر وی افکنی، بروید؛ اگر تخم خیر افکنی به سعادت دین و دنیا رسد، و مادر و پدر و معلم اندر ثواب شریک باشند، و اگر به خلاف این بود بدبخت باشد، و ایشان بر هر چه بر وی رَوَد شریک باشند، که حق تعالی همی گوید:«قوا انفسکم و اهلیکم ناراً» و کودک را از آتش دنیا نگاهداشتن اولی تر که از آتش دوزخ نگاه دارند، و نگاه داشتن وی آن بود که وی را به ادب دارد، و اخلاق نیکو به وی آموزد، و از قرین بد نگاه دارد که اصل همه ی فسادها از قرین بد خیزد. و او را اندر تنعم و جامه ی نیکو آراستن خو نکند که آن گاه از آن صبر نتواند کردن، و همه ی عمر اندر طلب آن ضایع کند، بلکه پاکی او اندر ابتدا جهد کند تا آن که وی را شیر دهد به صلاح و نیکوخو و حلال خوار بود که خوی بد از دایه سرایت کند، و شیر که از حرام حاصل آید، پلید بود و چون گوشت و پوست کودک از آن بروید، طبع وی را با آن مناسبتی پدید آید که پس از بلوغ ظاهر شود… و چون چنان شود که از بعضی چیزها شرم دارد، این بشارتی بود، و دلیل آن بود که هر که نور عقل بر وی افتاد از شرم شحنه ای سازد که وی را بر هر چه زشت باشد، تشویر همی دهد…

و چون کودک کاری نیک بکند، و خوی نیکو بر وی پدید آید، وی را اندر آن مدح کند و چیزی دهد وی را که بدان شاد شود، و اندر پیش مردمان بر وی ثنا کند، و اگر خطایی کند یا گوید، یک یا دو بار نادیده انگارد تا سخن خوار نشود، و اگر بسیار با وی گفته آید دلیر شود و آشکارا بکند، و چون معاودت کند، یک بار اندر سر توبیخ کند و گوید:«زنهار تا کسی از تو این نبیند و نداند که رسوا شوی میان مردمان و تو را به هیچ کس ندارند!»

… و هر روز یک ساعت او را از بازی باز ندارد، تا فرهیخته شود و دل تنگ نشود که از آن بدخوی گردد و کوردل شود… و بسیار نگوید، و البته سوگند نخورد و تا نپرسند، سخن نگوید…

ابوحامد غزالی، کیمیای سعادت

گفتم:"دکتر جان، جلسه رو می ذاریم همین جا، فقط هواش خیلی گرمه. این پنکه هم جواب نمی ده. ما صد، صد و پنجاه تا کولر اطراف ستاد داریم، اگه یکیش را بذاریم این اتاق… گفت:"ببین اگه میشه برای همه ی سنگرا کولر بذارید، بسم ا… آخریش هم اتاق من.”

خاطره ای از شهید مصطفی چمران

آخرین نفری که از عملیات برمی گشت خودش بود(مفقودالاثر حاج احمد متوسلیان). یک کلاه خود سرش بود، افتاد ته درّه. حالا آن طرف دموکرات ها بودند. تا نرفت کلاه خود را برنداشت، برنگشت. گفتیم: اگه شهید می شدی…؟ گفت:"این بیت المال بود…”

با بیست نفر از ارکان گردان رفته بودیم شناسایی منطقه برای عملیات کربلای4.

موقع برگشت همه پشت یک وانت تویوتا بودیم. محمدرضا تورجی زاده(شهید) را هم فرستادیم جلو.

توی راه مرتب اطرافمون خمپاره می خورد. بعضی ها ترسیده بودند منم برای حفظ روحیه، یک دبّه پلاستیکی برداشتم و ضرب گرفتم و شروع کردم به خواندن، بعضی ها هم شروع کردند به دست زدن.

محمد سرش را از پنجره بیرون آورد و گفت: اینجا جای ذکر گفتنه!

در همین حین یک خمپاره خورد پشت ماشین، لاستیک ترکید و دو تا از بچه ها به شدت مجروح شدند.

محمد پرید پایین و با عصبانیت گفت: این هم نتیجه کارای تو! گفتم محمد جون ناراحت نشو من به خاطر شما این کارو کردم که ملائک بگن اینا که مشغول این کارا هستند لیاقت شهادت ندارن. محمد هم با وجود عصبانیت، یک کم فکر کرد و بعد هم اخماش باز شد و خندید.

شهید باکری

شهردار که بود، به کارگزینی گفته بود از حقوقش بگذارند روی پول کارگرهای دفتر. بی سر و صدا، طوری که خودشان نفهمند.

صاحب خانه اش می گفت طیبه که به خانه ما آمد بی حجاب بودیم. این قدر پند و نصیحت کرد و قرآن و دعا گفت که ما دیگر یک تار مویمان را نگذاشتیم پیدا شود. ساواک که اومد بُردِش و دستبند زده بودن دستش، گفت:"مرا بکُشید ولی چادرم رو برندارید".

شهیده طیبه واعظی

«سئل امیرالمؤمنین علیه السلام عن اول من قال الشعر» فقال: آدم، فقال: و ما کان شعره؟ قال: لما انزل علی الارض من السماء فرآی تربت ها وسعت ها و هواها و قتل قابیل هابیل فقال آدم علیه السلام

فوجه الارض مغبّر قبیح تغیرت البلاد و من علیها

و قل بشاشه الوجه الملیح؛ تغیر کل ذی لون و طعم

از امیرمؤمنان علیه السلام از اولین کسی که شعر سرود سؤال شد:آن حضرت فرمود: آدم علیه السلام، سؤال کننده پرسید: شعر او چه بود؟ امام علیه السلام فرمود: وقتی آدم از آسمان به زمین فرود آمد و خاک و وسعت زمین و هواهای نفسانی در آن و کُشتن قابیل هابیل را دید، چنین گفت: … .

بزرگترین نشانه در خط امام بودن هر شخصی، میزان اطاعتش از امام و ولی فقیه زمان است. حزب اللهی ها باید مطیع محض امام و ولی فقیه زمان باشند.

شهید محمدرضا باهر

امام خامنه ای(مدظله العالی):

رهبریِ معنوی، تعهّد معنوی دارد و خبرگان و مردم از او توقع دارند که حتی یک گناه نکند؛ اگر یک گناه کرد، بدون اینکه لازم باشد ساقطش کنند، ساقط شده است؛ حرفش نه درباره خودش حجّت است نه درباره مردم. این نظام منعطف، زنده، پُرنشاط و منحوّل، آیا با نظام بسته و غیر قابل انعطاف و شکننده دیکتاتوری پرولتاریا قابل مقایسه است؟!

از حضرت امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود: شیطان گفت: به جز پنج نفر سایر مردم از حیله و نیرنگم مصون و محفوظ نمی باشند، آنان عبارتند از:

1- کسی که به خدا متوسل شود و در جمیع امور بر او توکل نماید؛ وَ مَن یَتَوَکَّل عَلَی الله فَهُوَ حَسبُه(طلاق/آیه3)

2- کسی که بسیار ذکر و تسبیح خداوند در هر شب و روز کند؛ ألا بِذِکرِ الله تَطمَئِنُّ القُلوب(رعد/آیه28)

3- کسی که آن چه را برای خود می پسندد برای برادر مؤمن خود نیز بخواهد.

4- کسی که هر گاه مصیبتی به او می رسد جزع نکند.

5- کسی که به تقسیم رِزق خداوند راضی باشد و از برای روزی غم نخورد.