استانلی روم معاون رئیس جمهور آمریکا

آن چه تاکنون همه تحریکات ما را برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران با ناکامی مواجه ساخته است، اعتقاد مردم ایران به ولایت فقیه بوده است.

عارف مشهور آیت الله بهاءالدینی که تشرفاتشان نزد امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف زبانزد است می گفتند:

- بعد از امام اگر بشود به کسی اعتماد کرد به این سید(آیت الله خامنه ای) است…

- ایشان از همه افراد به امام زمان نزدیک تر است…

- کسی که ما به او امید داریم آقای خامنه ای است…

- باید به او کمک کرد که تنها نباشد.

بر همه لازم است که از ولی فقیه اطاعت کنند

امام خمینی(ره):

اگر فرد لایقی که دارای این دو خصلت{شرایط رهبری} باشد بپا خاست و تشکیل حکومت داد همان ولایتی را که حضرت رسول اکرم(ص) در امر اداره جامعه داشت دارا می باشد، و بر همه مردم لازم است که از او اطاعت کنند.

این توهم که اختیارات حکومتی رسول اکرم(ص) بیشتر از حضرت امیر(ع) بود یا اختیارات حکومتی حضرت امیر(ع) بیش از فقیه است باطل و غلط است البته فضائل حضرت رسول اکرم(ص) بیش از همه عالم است. و بعد از ایشان فضائل حضرت امیر(ع) از همه بیشتر است. لکن زیادی فضائل معنوی، اختیارات حکومتی را افزایش نمی دهدو همان اختیارات و ولایتی که حضرت رسول و دیگر ائمه صلوات الله علیهم در تدارک و بسیج سپاه، تعیین ولات و استانداران، گرفتن مالیات و صرف آن در مصالح مسلمانان داشتند خداوند همان اختیارات را برای حکومت فعلی قرار داده است، منتهی شخص معینی نیست، روی عنوان؛«عالم عادل» است.

وقتی می گوییم ولایتی را که رسول اکرم(ص) و ائمه(ع) داشتند بعد از غیبت، فقیه عادل دارد برای هیچ کس این توهم نباید پیدا شود که مقام فقها همان مقام ائمه(ع) و رسول اکرم(ص) است. زیرا اینجا صحبت از مقام نیست بلکه صحبت از وظیفه است.

ولایت فقیه-ص64

10 اردیبهشت روز ملی خلیج فارس گرامی باد

خلیج فارس، در شرح نهج البلاغه700 ساله ابن ابی الحدید

مدت زیادی از جنجال«خلیج فارس» یا تعابیر دیگر نمی گذرد و کمی وقت کافی است تا دست های انگلیسی را در این ماجرای عجیب مشاهده کنیم. انگلیسی ها که به خوبی با برخی تعصبات قومی در جهان اسلام آشنا هستند و برای تقویت آن، برنامه های طول و دراز داشته اند.

آنچه در پی می آید، سند دیگری بر صحت نام«خلیج فارس» در طول تاریخ است:

عزالدین ابوحامد عبدالحمید معروف به ابن ابی الحدید متوفی قرن هفتم در شرح خطبه 13 نهج البلاغه بر نام«خلیج فارس» تأکید کرده است. حضرت در این خطبه می فرماید: «(وَ مِن کَلامٍ لَهُ عَلیهِ السّلام) فِی ذَمِّ البَصَرهِ وَ أهلِها: کُنتُم جُندَ المَرأهِ، وَ أتباعِ البَهِیمَهِ، رَغا فَأجَبتُم، وَ عُقِرَ فَهَرَبتُم، أخلاقُکُم دِقاقٌ، وَ عَهدُکُم شِقاقٌ، وَ دینُکُم نِفاقٌ، وَ مَاؤُکُم زُعاقٌ، وَ المُقیمُ بَینَ أظهُرِکُم مُرتَهَنٌ بِذَنبِهِ، وَ الشَّاخِصُ عَنکُم مُتَدارَکٌ بِرَحمَهٍ مِن رَبِّهِ، کَأَنِّی بِمَسجِدِکُم کَجُؤجُوءِ سَفینَهٍ، قَد بَعَثَ الله عَلیهَا العَذابَ مِن فوق ها وَ مِن تحت ها، وَ غَرَقَ مَن فِی ضِمن ها؛ و فی روایه: وَ ایمُ اللهِ لَتُغرَقَنَّ بَلدَتُکُم حَتّی کَأنِّی أَنظُرُ إِلی مَسجِدِها کَجُؤجوءِ سَفینهٍ أو نَعامَهٍ جَاثِمَه؛ و فی روایه: کَجُؤجُوءِ طَیرٍ فِی لُجَّهِ بَحرٍ».«سرزنش مردم بصره: شما سپاه یک زن بودید، و پیروان حیوان(شتر عایشه) تا شتر صدا می کرد می جنگیدید، و تا دست و پای آن قطع گردید فرار کردید، اخلاق شما پَست، و پیمان شما از هم گسسته، دین شما دورویی، و آب آشامیدنی شما شور و ناگوار است، کسی که میان شما زندگی کند به کیفر گناهش گرفتار می شود، و آن کس که از شما دوری گزیند مشمول آمرزش پروردگار می گردد، گویا مسجد شما را می بینم که چون سینه کشتی غرق شده است، که عذاب خدا از بالا و پایین او را احاطه می کند، و سرنشینان آن همه غرق می شوند؛ و در روایتی است: سوگند به خدا، سرزمین شما را آب غرق می کند، گویا مسجد شما را می نگرم که چون سینه کشتی یا چونان شترمرغی که بر سینه خوابیده باشد بر روی آب مانده است و در روایت دیگر: ماند سینه مرغ روی آب دریا؛ و در روایت دیگری آمده: خاک شهر شما بَدبوترین خاک ها است، از همه جا به آب نزدیک تر و از آسمان دورتر، و نه دهم شر و فساد در شهر شما نهفته است، کسی که در شهر شما باشد گرفتار گناه، و آنکه بیرون رود در پناه عفو خداست گویی شهر شما را می نگرم که غرق شده، و آب آن را فرا گرفته، چیزی از آن دیده نمی شود، مگر جاهای بلند مسجد، مانند سینه مرغ بر روی امواج آب دریا!».

وی در ادامه با اشاره به شرح ابن ابی الحدید از خطبه 13 نج البلاغه، ابراز داشت: ابن ابی الحدید در این شرح آورده است:«فأما إخباره ع أن البصره تغرق عدا المسجد الجامع بها فقد رأیت من یذکر أن کتب الملاحم تدل علی أن البصره تهلک بالماء الأسود ینفجر من أرضها فتغرق و یبقی مسجدها؛ و الصحیح أن المخبر به قد وقع فإن البصره غرقت مرتین مره فی أیام القادر بالله و مره فی أیام القائم بأمر الله غرقت بأجمعها و لم یبق منها إلا مسجدها الجامع بارزا بعضه کجؤجؤ الطائر حسب ما أخبر به أمیرالمؤمنین(ع) جاءها الماء من بحر فارس من جهه الموضع المعروف الآن بجزیره الفرس و من جهه الجبل المعروف بجبل السنام و خربت دورها و غرق کل ما فی ضمن ها و هلک کثیر من أهلها؛ و آخبار هذین الغرقین معروفه عند أهل البصره یتناقلها خلفهم عن سلفهم» و صحیح آن است که این موضوع اتفاق افتاده و بصره تاکنون دو بار غرق شده است، یک بار به روزگار حکومت القادر بالله و بار دیگر به روزگار حکومت القائم به امرالله و در این هر دو بار تمام بصره را آب فرا گرفته و غرق شده است و فقط مسجد آن شهر چون سینه کشتی یا سینه پرنده از آب بیرون مانده و مشخص بوده است، به همان گونه که امیرالمؤمنین علیه السلام در این خطبه خبر داده است. آب از خلیج فارس از جایی که امروز به جزیره فرس معروف است و از سوی کوهی که به«کوه سنام» معروف است، طغیان کرده است و تمام خانه های آن ویران و هر چه در آن بوده غرق شده و بسیاری از مردمش کَشته شده اند و اخبار مربوط به این دو حادثه نزد مردم بصره معروف است و اشخاص از قول نیاکان خود آن را نقل می کنند.

این محقق و پژوهشگر حوزوی بیان داشت: ابن ابی الحدید در قرن هفتم در این شرح، نامی از خلیج فارس آورده(جاءها الماء من بحر فارس من جهه الموضع المعروف الآن بجزیره الفرس…) و علت غرق شدن شهر بصره را آب های خلیج فارس معرفی کرده است.

وی تصریح کرد: کلمه«خلیج فارس» و «بحر فارس» قرن ها است که در میان ملت ها شهرت دارد و مورد استفاده عموم مردم بوده. آیا مدرک و سندی بهتر از این می توان در این موضوع ارائه داد؟ نپذیرفتن این دلیل روشن و محکم، سیاستی استکباری است، نه شبهه علمی.

بیان این که ابن ابی الحدید در سال 586 متولد شده است، خاطر نشان ساخت: نام اصلی او فخرالدین ابوحامد عبدالحمید معروف به ابن ابی الحدید و در سال 656 در سن 70 سالگی در بغداد وفات یافته است.

راه رسیدن به خدا سخت نیست، این ماییم که با غرق شدن در دنیا و مافیهایش، آن را سخت کرده ایم.

هستند برخی بندگان خدا که لهو و لعب کودکانه ی دنیا و غوغای خاکیان بر سر آن را به فراموشی سپردند و در زمره ی«مِمَّن نادَیتَهُ فَأجابَکَ» درآمدند. اینان گنجینه های زمین اند در زمان غیبت حجت خدا. باید پای درسشان زانو زد و راه جست از میان دانسته ها و کلامشان، وقتی زبان به بیان حقایقی می گشایند که من و تو با غفلت و بی خبری و در پی دنیا بودن، آن ها را ندیده ایم.

باید از گفتار و رفتارشان درس بگیریم تا درهای سیر و سلوک به رویمان گشوده شود. اینان، همچون گلستانی اند که در آن هر گلی رنگ و بوی ویژه ای دارد و جلوه ی خاصی از خدا را به نمایش می گذارد…

آیت الله العظمی بهجت(ره) یکی از این رهنمایان راه یافته و استادان کارآزموده است که باید به واکاوی واژه واژه از گفته های حکیمانه ی او پرداخت. او می فرماید:

اینکه حضرت زهرا علیهاالسلام بعد از آن همه مظلومیت، در حال احتضار وصیت نمود که شبانه دفن گردد، کار عجیبی بود که نظیر کار پیغمبران علیهم السلام است؛ زیرا کار کسی که نزاع کند و مغلوب شود و کشته و شهیده گردد و علیه او قضاوت بشود و آن همه بلاها را ببیند، و با این حال راهی را پیدا کند که خود را مثل غالب جلوه دهد و غالب بودن خود را به دیگران نشان دهد، به کار پیغمبران و اعجاز شباهت دارد، راهی که فکر بشر از فهم آن عاجز بود و آن اینکه وصیت نمود بدون تشییع، شبانه دفن گردد.

اگر دستگاه حکومت و خلافت به فکرشان می رسید که حضرت زهرا علیهاالسلام چنین کاری را می خواهد بکند، به منزل آن حضرت وارد می شدند و از انجام آن جلوگیری می کردند. بعد از دفن نیز راهی جز نبش قبر آن حضرت نبود که حضرت امیر علیه السلام از آن جلوگیری نمود و نتوانستند کاری بکنند.

حاج میرزا جواد ملکی تبریزی واقعاً اهل تهجّد بود. در حالات او نوشته اند: هنگامی که برای تهجّد برمی خاست، در بسترش صدا به گریه بلند می کرد و آیات«اِنّ فی خَلقِ السَّمواتِ وَ الارض…» را می خواند و سر به دیوار می گذاشت و مدّتی گریه می کرد، سپس به تطهیر رفته و باز می گشت و پیش از وضو گرفتن، گریه می کرد، و خلاصه از هنگام بیدار شدن تا آمدن به محل نماز و خواندن نماز شب، چند جا می نشست و بر می خاست و می گریست و چون به محل نماز می رسید، دیگر حالش قابل وصف نبود.

مرحوم حاج شیخ حسنعلی نخودکی که به حق، عرشی خاک نشین، و دارای کرامات عدیده بود، راز موفقیّت خویش را این گونه بیان می کند:«بدانکه در راه حق و سلوک این طریق، اگر به جایی رسیده ام، به برکت بیداری شبها و مراقبت در امور مستحب و ترک مکروهات بوده است. ولی اصل و روح همه ی این اعمال، خدمت به ذراری{و فرزندان} ارجمند رسول خدا(سادات) است.»مرحوم حاج شیخ حسنعلی که به حق، عرشی خاک نشین، و دارای کرامات عدیده بود، راز موفقیّت خویش را این گونه بیان می کند:«بدانکه در راه حق و سلوک این طریق، اگر به جایی رسیده ام، به برکت بیداری شبها و مراقبت در امور مستحب و ترک مکروهات بوده است. ولی اصل و روح همه ی این اعمال، خدمت به ذراری{و فرزندان} ارجمند رسول خدا(سادات) است.»

قَد مَکَرَ الذینَ مِن قَبلِهِم فَأَتی اللهُ بُنیانَهُم مِنَ القَواعِدِ فَخَرَّ عَلَیهِمُ السَّقفُ مِن فَوقِهِم و اَتهُمُ العَذابُ مِن حَیثُ لا یَشعُرون.(النحل/26)

پیش از آنان کسانی بودند که مکر کردند و{لی} خدا از پایه بر بنیانشان زد، در نتیجه از بالای سرشان سقف بر آنان فرو ریخت و از آنجا که حدس نمی زدند عذاب به سراغشان آمد.

به مناسبت سالروز شکست حمله نظامی آمریکا در طبس

امام خامنه ای(مدظله العالی):

برای اینکه باز هم بیشتر نسبت به خون جوشیده این شهید عزیز«محمد منتظر قائم» عرض ارادتی به سهم خودم کرده باشم، این جمله و این نکته را عرض کنم که شهادت این برادر در آن کویر سوزنده ای که مدفن کفار نظامی دشمن ما شد، یک معنای این مفهوم سمبلیک می تواند این باشد که ما جز به بهای خون و جز با سرمایه ی شهادت و جانبازی امکان ندارد که بتوانیم جهازات صنعتی مخوف که بیشتر تلاش و کوشش را متأسفانه برای ایجاد ابزار تخریب به کار برده تا ابزار سازنده، مقاومت کنیم در همان میدانی که متجاوزان و دزدان آمریکایی در زیر تلی از خاکستر مدفون می شوند. برادر شهید عزیز ما، محمد منتظرقائم خونش ریخته می شود و نمودی از شجاعت می شود، در آن لحظاتی که همه خیال می کنند در داخل هلی کوپترها آیا چه هست و آیا چه سیستم های پیچیده ای و اله هایی احیاناً وجود دارد. این با ایمانش یا عزمش یا یقین و تصمیم راسخش این گستاخی را به خود می دهد که پرده رعب و ترس را بدرد و به داخل هلی کوپتر می رود تا آنجا را ببیند و احیاناً اگر چیزهایی هست که بیرون آورد که شاید اگر وسیله ای و موجبی هم برای انفجار هست، خنثی کند و این به بهای جانش تمام می شود و شهید می شود. ما به وجود چنین عناصر بزرگ و عزیز، چنین روحهای فداکار و گستاخ و دلهای آشنا با خدا افتخار می کنیم و این جمله ای است که امام فرمودند من افتخار می کنم به داشتن چنین جوانهایی و یقیناً برای یک ملت و یک انقلاب و برای خانواده های شهیدپرور مایه افتخار است چنین عناصری و خوشبختانه یک چنین نسلی در این انقلاب پا گرفته است.

امام زین العابدین علیه السلام درباره ی این سخن خداوند«لَو لَا أن رَأی بُرهَانَ رَبِّه…»؛«اگر برهان پروردگارش را ندیده بود…» فرموده است که همسر عزیز مصر به سمت بُت رفت و پارچه ای بر او افکند، یوسف به وی گفت:«تو از چیزی که نمی شنود و نمی بیند و درک نمی کند و نمی خورد و نمی آشامد حیا می کنی و من از کسی که انسان را آفرید و به او آموخت، حیا نکنم؟!» این است معنای سخن خداوند که فرمود:«اگر برهان پروردگارش را ندیده بود….»(یوسف/24)

حاتم اصم(کَر)؟!!!!

حاتم طائی، اهل یمن بود و دست کَرَم داشت. اما حاتم اصم(کَر) اهل خراسان بود. روزی شخصی برای پرسش علمی نزد او آمد، در حین سؤال، باد معده از او خارج شد، حاتم به او گفت: سؤالات خویش را با صدای بلندتر بیان کن که گوش من سنگین است. آن شخص خیالش راحت شد که آبروی خود را نزد حاتم از دست نداده است. از آن روز به بعد تا آخر عمر، حاتم خود را به کَری زد و به حاتم اصم معروف شد. بعد از مرگش، خواب دیدند که خداوند به او فرموده بود: حاتم! یک شنیده را ناشنیده گرفتی، من هم تمام دیده ها و شنیده های اعمالت را نادیده و ناشنیده می گیرم و تمام گناهانت را می بخشم.