خصوصیات بارز اخلاقی شهید بهشتی(ره)
نظم: زندگی او آمیخته با نظم بود و موفقیت های چشمگیر ایشان بیشتر در گرو نظم بود. ایشان نه تنها نظم را در زندگی روزمره خود به جریان انداخته بود که سعی می کرد تا به دیگران نیز این رمز موفقیت را بیاموزد. اطرافیان ایشان همواره از نظم خاص حاکم بر زندگی ایشان خاطراتی نقل می کنند. یکی از نزدیکان ایشان نقل می کنند که ایشان تا چند سال جلوتر از حیاتشان را برنامه ریزی کرده بودند، چه رسد به برنامه روزانه. روزی با ایشان ساعت خاصی قرار داشتم. مشکلی پیش آمد، 5 دقیقه آخر وقت مورد نظر خدمتشان رسیدم. ایشان با گرمی تمام سلام و احوالپرسی نمودند ولی از پذیرفتن من عذرخواهی کردند و گفتند: ساعتی که به این کار اختصاص داده بودم، تمام شده و اینک برنامه دیگری دارم. این درس بزرگی در زندگی من بود و از آن پس به تأسی از استاد گرانقدر کارهای خود را با برنامه ریزی و حساسیت خاص دنبال کردم و برکت فراوانی در اوقات خود یافتم. یکی دیگر از توصیه های بسیار عبرت آموز ایشان برای من این بود که به من سفارش می کردند، برای غصه خوردنت نیز زمانی قرار بده؛ مثلاً یک ساعت از شبانه روزت را اختصاص بده به تفکر پیرامون تمامی مشکلات زندگی ات، ولی وقتی آن زمان تمام شد، دیگر در هیچ ساعتی از شبانه روزت به مشکلات فکر نکن. چنین کردم و با حیرت فراوان دریافتم که به غیر از آن یک ساعت تمامی فکرم آزاد می شود و بیش از پیش در کارهایم موفق شدم.
حق پذیری: از دیگر صفات آن عالم صاحب اندیشه، حق پذیری بود.
وی همیشه حق را می پذیرفت، حتی اگر به ضرر ایشان بود. فروتنی: هر چه مقام و شخصیت ایشان بالاتر می رفت، فروتنی و برخورد مؤدبانه و پر از احساس و عاطفه ایشان ممتازتر می گردید.
نماز اول وقت: از دیگر ویژگی های بارز ایشان نماز اول وقت بود، هیچ چیز نمی توانست ایشان را از نماز اول وقت باز دارد، کارها را هنگام نماز تعطیل می کرد و مشتاقانه به سوی تکلم با یار می شتافت.
شهید بهشتی و تأسیس مدرسه حقانی
در سال 1339، در اندیشه سازمان دهی درست و دقیق حوزه افتاد. پس با همفکری دوستانش به این نتیجه رسید که حوزه نیازمند تحوّلی اساسی توأم با برنامه ریزی اصولی است تا طلاب با برنامه ریزی منظم و مدوّن برای آینده جامعه تربیت شوند. بدین منظور با همکاری شهید قدوسی(ره) اقدام به تشکیل مدرسه حقانی نمود. و نیز برای پیوند دانش آموز و دانشجوی مکتبی، دبیرستان دین و دانش را تأسیس نمود.
وی در سال 1344، به آلمان سفر کرد تا به تکمیل مسجد هامبورگ پرداخته و اداره امور مسلمانان و دانشجویان مسلمان مقیم را عهده دار گردد. ایشان با تشکیل اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان فارسی زبان، پایگاهی مهم برای جذب اندیشه ها و هدایت آنان به وجود آورد.
ماهنامه فرهنگی اجتماعی یاس/شماره چهارم/تیرماه1382

امام خامنه ای(مدظله العالی):
انسانی که در ماه رمضان با کفّ نفس خود از خوردن و آشامیدن و مشتهیات نفسانی و جنسی روزه می گیرد، باید زبان خود، چشم خود، گوش خود و همه ی اعضا و جوارح خود را روزه بداند و خود را در محضر خدای متعال و دوری گزیده از گناهان بینگارد.

قال الإمام الرضا علیه السلام:
الحَسَناتُ فی شَهرِ رَمَضانَ مَقبولَهٌ، وَ السَّیئاتُ فیهِ مَغفُورهٌ، مَن قَرَأَ فی شَهرِ رَمَضانَ آیَهً مِن کِتابِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ کانَ کَمَن خَتَمَ القُرآنَ فِی غَیرِهِ مِنَ الشُّهُورِ، وَ مَن ضَحِکَ فِیهِ فِی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ لَم یَلقَهُ یَومَ القیامَهِ إلّا ضَحِکَ فِی وَجههِِ وَ بَشَّرَهُ بالجَنَّهِ.
در ماه رمضان، نیکی ها پذیرفته است، و بدی ها آمرزیده، هر کس در ماه رمضان آیه ای از کتاب خدای عزّ و جل بخواند چونان کسی است که در دیگر ماه ها ختم قرآن کرده باشد، و هر کس در این ماه با برادر مؤمنش خنده رویی کند به روز رستخیز ملاقاتش نکند مگر آن که به رویش لبخند زند و به بهشت بشارتش دهد.
البحار341/96

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام بر تو ای ماه بزرگ خدا و ای موسم وجد و سرور اولیاء، سلام بر تو ای همنشین بزرگوار خوش اوقات سلام بر تو ای یاور ما علیه شیطان سلام بر تو ای ماهی که آرزوهای ما را به هدف نزدیک ساختی…
بخشی از دعای روز اول ماه مبارک رمضان/نقل از امام جعفر صادق علیه السلام

امام خامنه ای(مدظله العالی):
گاهی که پس از پایان ماه رمضان، خدمت امام رضوان الله تعالی علیه می رسیدم، برایم محسوس بود که ایشان نورانی تر شده اند و حرف زدن و نگاه و اشاره و حرکت دست و اظهار نظرشان، با قبل از ماه رمضان فرق کرده است. دوره ماه رمضان، برای یک انسان مؤمن و والا، این طوری است. آن قدر به او و به قلب و باطنش، نورانیت می بخشد که انسان این را در مشاهده حضوری او حس می کند و از حرف زدنش می فهمد که نورانی تر شده است. بندگان خدا همین طورند. ما باید از این فرصت، خیلی استفاده کنیم.
یازدهم ماه مبارک رمضان، 18 فروردین1369

حادثه 6تیر سوءقصد به جان مقام معظم رهبری(مدظله العالی) و شکست منافقین
دکترها می گفتند آقا چند مرتبه تا مرز شهادت رفته و برگشته. یک بار همان انفجار بمب بود، یک بار خونریزی بسیار وسیع و غیرقابل کنترل بود، یک بار هم جمع شدن پروتئین ها در ریه و حالت خفگی. همه اینها گذشت، اما بیمار تب و لرز شدیدی داشت. چند پتو می انداختند روی آقا. گاهی حتی دکترها بغلشان می کردند تا لرز را کمتر کنند. معلوم نبود منشأ این تب ها کجاست؟ ضایعه کوچکی هم در ریه دیده بودند. آقا لوله تنفس داشتند و نمی توانستند حرف بزنند. خودشان کاملاً حس کرده بودند که دست راستشان کار نمی کند. اولین چیزی که با دست چپ نوشتند، دو تا سؤال بود؛ «همراهان من چطورند؟» و «مغز و زبان من کار خواهد کرد یا نه؟
دکتر باقی روی سطحی از پوست بدن کار می کرد که برای ترمیم و پیوند به قسمت های آسیب دیده برداشته بودند. زخم ها زیاد بودند. درد زخم ها خیلی زیاد بود، امّا دکترها می گفتند تحمّل آقا زیادتر است. می گفتند:«اصلاً مسکّن ها به حساب نمی آیند.»
بحث دکترها این بود که بالأخره تکلیف این دست چه می شود؟ شکستگی اش رو به بهبود بود، ولی هیچ علامت حرکتی نداشت. چند نفر از جراحان و ارتوپدها بحث می کردند که دست قطع شود یا بماند.
امام مرتب پیغام می دادند و از اطرافیان می پرسیدند که:«آقا سید علی چطورند؟» پیامشان ساعت دو بعداز ظهر پخش شد. دکتر میلانی نیا رادیو را گذاشت بیخ گوش آقا. آن موقع ایشان به هوش بودند؛ روح تازه ای انگار در وجودشان دمید، جان گرفتند.
حالشان بهتر بود، اما هنوز قضیه هفتاد و دو تن را نمی دانستند. از تلویزیون آمدند که گزارش تهیه کنند. یک ساعتی معطل شدند تا آقا به هوش آمد. پرسیدند حالتان چطور است؟ گفتند:«من بحمدالله حالم خیلی خوب است» و شعر رضوانی شیرازی را خطاب به امام خواندند:
بشکست اگر دل من به فدای چشم مستت
سر خمّ مِی سلامت شکند اگر سبویی
ماهنامه فرهنگی، اجتماعی پیام خانواده آشنا/171

استعمار از سیاهی چادر تو می ترسد
ای خواهرم؛ قبل از هر چیز استعمار از سیاهی چادر تو می ترسد تا سرخی خون من.
شهید محمدحسن جعفرزاده

خواهران ما همچون فاطمه و زینب خود را حفظ می کنند
خواهران ما در حالی که چادر خود را محکم برگرفته اند و خود را هم چون فاطمه و زینب حفظ می کنند… هدف دار در جامعه حاضر شده اند.
رئیس جمهور شهید محمدعلی رجایی

از استفتائات مقام معظم رهبری(مدظله العالی) درباره سفر در ماه مبارک رمضان
سؤال: اگر به جایی سفر کنم که قصد دارم ده روز در آنجا بمانم ولی بعد از اذان ظهر به آنجا برسم آیا روزه آن روز صحیح است؟
جواب: روزه آن روز صحیح نیست و باید قبل از اذان ظهر در محل اقامت ده روز باشید.

از استفتائات مقام معظم رهبری(مدظله العالی) درباره زمان نیت روزه
سؤال: ابتدا و انتهای نیت روزه به طور عادی چه زمانی است؟
جواب: نیت برای روزه ماه رمضان و نذر معیّن، از اول شب تا اذان صبح و برای روزه غیر معین(مانند روزه قضا و نذر مطلق)، از اول شب تا ظهر روز بعد است. نیت روزه مستحبی، از اول شب شروع شده و تمام روز- تا موقعی که به اندازه نیت کردن به مغرب وقت مانده باشد- ادامه دارد.