جایگاه غیبت کننده در کلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم

حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: هر کس در راه غیبت و کشف اسرار برادر{دینی ا}ش گام بردارد، نخستین گامی که برمی دارد در جهنّم خواهد گذارد.

و نیز فرمودند: غیبت کننده اگر توبه کند، آخرین کسی است که وارد بهشت می شود و اگر توبه نکند، اوّل کسی است که وارد جهنّم می شود.

غیبت از زنا شدیدتر است؛ چرا که گاه کسی زنا می کند امّا بعد توبه می کند و خدا نیز توبه اش را می پذیرد امّا غیبت کننده، بخشیده نخواهد شد، مگر آنکه غیبت شونده، وی را ببخشاید.»

یک درهم پولی که انسان از راه ربا به دست می آورد، از 36 زنا بزرگ تر است و البته بالاترین ربا، آبروی انسان مسلمان است(که با غیبت ریخته می شود).

نیز حضرتش صلی الله علیه و آله و سلم فرموده: در قیامت شخصی به پیشگاه الهی حاضر می شود، نامه ی اعمال او را به دستش می دهند، امّا کارهای نیک خود را در آن نمی بیند. عرضه می دارد: خدایا! این کتاب من نیست، کارهای خوبم را در آن نمی یابم! پس به او گفته می شود: خداوند اشتباه نکرده و فراموش نمی کند، اعمال تو با غیبت مردم از بین رفت. سپس شخص دیگری آورده می شود و نامه ی اعمالش را به دستش می سپارند. وی در نامه ی خود طاعات و عبادات زیادی می بیند. عرض می کند: خدایا! این کتاب من نیست، من این عبادات را انجام نداده ام! پس به او گفته می شود: فلان کس از تو بدگویی کرد، پس کارهای نیک او به تو داده شد.

نزدیک ترین کفر آن است که کسی از برادر{دینی ا}ش کلمه ای{بد} بشنود و آن را برای اینکه آبروی وی را ببرد، حفظ کند.

کتاب قدرت زبان؛ جادوی بیان/ محمّد قربانی مقدّم/ص122-123

وظایف مبلّغ از نگاه قرآن

- خودسازی و تبلیغ عملی: «اتامرون الناس بالبر و تنسون انفسکم؛ آیا مردم را به نیکی دستور می دهید و خودتان را فراموش کرده اید».

- تعلیم و تربیت مردم: «هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلوا علیهم ایاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه؛ او خدایی است که در بین مردم درس نخوانده، رسولی از خودشان برانگیخت تا آیات خداوند را بر آنان تلاوت کند و آنها را پاک سازد و کتاب و حکمت را به ایشان بیاموزد».

- تبلیغ ولایت و رهبری: «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته؛ ای رسول! آنچه از سوی خدا بر تو نازل شده است به مردم برسان که اگر نرسانی رسالت خویش را تبلیغ نکرده ای».

- مبارزه با طاغوت: «اذهب الی فرعون انه طغی؛ {ای موسی} به سوی فرعون برو، که طغیان کرده است».

- مبارزه با خرافات: «پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در این رابطه به معاذ دستور می دهد:«و امت امر الجاهلیه الا ما سنه الاسلام؛{ای معاذ} سنت های جاهلیت را بمیران، مگر آن چه را که اسلام سنت کرده است».

- احترام به دیگران: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «اذل الناس من اهان الناس؛ ذلیل ترین مردم کسی است که به مردم اهانت کند».

توجه به نسل نو: امام صادق علیه السلام فرمودند: «علیک بالاحداث فانهم اسرع الی کل خیر؛ به نوجوانان توجه کن زیرا آنان سریعتر به هر خوبی روی می آورند».

برخورد مناسب با مخالفان: قرآن کریم در برخورد با مخالفان بی آزار می فرماید: «لکم دینکم ولی دین؛ دین شما برای خودتان و دین من برای خودم». و در برخورد با بستگان منحرف که زیر بار حق نمی روند می فرماید: «یا نوح انه لیس من اهلک انه عمل غیر صالح؛ ای نوح! او(پسرت) اهل تو نیست، زیرا او را عملی ناشایسته است». و در برخورد با هوادارانی که مخالف شده اند می فرماید: «و من یرتدد منکم عن دینه فیمت و هو کافر فاولئک حبطت اعمالهم فی الدنیا و الاخره؛ و کسی از شما که از دینش برگردد و بمیرد در حالی که کافر است، پس ایشان اعمالشان در دنیا و آخرت نابود می شود».

و همچنین قرآن کریم با هر یک از گرو های دیگر برخوردی مناسب خودشان دارد.

ماهنامه شمیم یاس/ شماره118

کلید نجات و رستگاری ؟!

مفسر کبیر قرآن و حکیم الهی، علامه طباطبایی(ره) به مشتاقان تهذیب نفس توصیه کرده اند:

در شب و روز زمانی را برای حسابرسی خود قرار بدهید و ببینید که این 24 ساعت چگونه بر شما گذشته است. اهل محاسبه باشید، همان طور که یک بازرگان، یک کاسب، دخل و خرج خود و صادرات و واردات خود را حساب می کند، شما ببینید در شبانه روزی که بر شما گذشته، چه چیزی اندوخته اید، چه گفته اید؛ یک یک رفتار و گفتارتان را حساب برسید، از نادرستی ها استغفار کنید و سعی کنید تکرار نشود؛ و برای آنچه شایسته و صالح و به فرمان حاکم عقل بود، خدا را شاکر باشید، تا به تدریج برای شما تخلق به اخلاق ربوبی ملکه بشود، این رویه را هر روز ادامه دهید.

این روش اگر چه در ابتدا سخت و در ذائقه نفس تلخ است، ولی کلید نجات و رستگاری است.

هر شب، پیش از خواب، اگر توانستید، سور مسبحات یعنی سوره های حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن را بخوانید؛ و اگر نتوانستید، فقط سوره حشر را بخوانید.

حجه الاسلام و المسلمین صحفی می گوید: در اواخر عمر مبارک علامه طباطبایی(ره)، از ایشان خواستم برای آرامش قلب، دستوری بفرمایند، فرمودند:

«دست را روی سینه بگذار و 3، 4 بار نشسته و ایستاده(یا فرمود: ایستاده و نشسته) این آیه را بخوان:«الذین آمنوا و تطمئن قلوبهم بذکر الله؛ ألا بذکر الله تطمئن القلوب؛ کسانی که ایمان آورده اند و دل هایشان به یاد خدا آرام می گیرد؛ آگاه باش که با یاد خدا، دل ها آرامش می یابد.»(رعد/28) من اثر این دستور را هم دیدم.

آداب تلاوت قرآن

بدان که ثواب تلاوت قرآن از حد بیرون و قدر و فضیلت آن از حد بیان افزون است. از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت است که هیچ شفیعی در روز قیامت بلند مرتبه تر از قرآن نیست، نه پیغمبری و نه ملکی و نه غیر اینها.

در آداب تلاوت قرآن چند نکته است:

- در وقت قرآن خواندن، متذکر تعظیم صاحب کلام گردید و یاد آورید که آنچه می خوانید کلام بشر نیست، بلکه کلام خداوند اکبر و خالق شمس و قمر است و در خواندن کلام او نهایت خطر است.

- سزاوار نیست که بی طهارت دست بر جلد و ورق و کلمات آن مالید.

- دیگر اینکه با حُزن و رقت قلب تلاوت نمایید. از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت شد که قاری قرآن محتاج سه چیز است: دلی خاشع و بدنی فارغ و مکانی خلوت. چه هر گاه دل او خاشع باشد، شیطان از او می گریزد و چون بدن او از مشاغل فارغ باشد، دل او متوجه قرآن خواندن می شود و عارضه عارفش نمایان شود که او را از نور قرآن و فواید آن محروم نسازد و چون در مکان خلوتی باشد و از خلق کناره گرفته باشد، باطن او با خدا انس می گیرد.

- با حضور قلب و ترک افکار دنیوی و وسواس باطله، قرآن را تلاوت نمایید.

- در معانی قرآن تدبر نمایید. خدای تعالی می فرماید:«أفَلا یَتَدَبَّرونَ القُرآنَ اَم قُلُوبٍ أقفالُهَا؛ آیا فکر و تدبر در معانی قرآن نمی کند یا بر دلهای ایشان قفل ها زده اند». اگر نتوانید تدبر کنید آیه را مکرر کنید، سزاوار آن است که مکرر نمایید و به همین دلیل اکابر دین نیز آیات را تکرار می کردند، بسا بوده که در یک آیه مدتی توقف می کرده اند.

- هر خطاب که در قرآن ملاحظه کنید چنان تصور کنید که خطاب با شماست و مقصود از آن، عبرت گرفتن است نه قصه خوانی و حکایات؛ زیرا جمیع قرآن هدایت و ارشاد، رحمت و شفا، موعظه، نور و راهنمایی عالمیان است، پس هر که آن را بخواند باید خواندن او طوری باشد که آن را بفهمد و به مقتضای آن عمل کند و بخواند.

- تلاوت کنندگانی که از غافلین نیستند و از مرتبه غفلت بیرون آمده اند سه گونه اند: مرتبه اول که پست تر است آن است که خود را چنان تصور کند که در حضور پروردگار ایستاده و قرآن می خواند و خدای تعالی به او نظر می کند و کلام او را می شنود. در این وقت، حال او متعلق و سؤال و تضرع و ابتهال است. دوم آنکه در قلب خود مشاهده نماید که گویا خداوند عظیم به لطف و کرم خود به او خطاب می کند و سخن می گوید و امر و نهی می کند، مقام او را در این وقت مقام هیبت و حیا و گوش دادن و شنیدن است. سوم آنکه اصلاً متوجه خود و تلاوت خود نباشد، بلکه همه همت او مقصور بر صاحب کلام باشد و فکر او منحصر در او، به طوری که گویا مستغرق مشاهده جمال اوست و او را پروای غیر او نیست. این درجه مقربین و صدیقین است و دو درجه سابق درجه اصحاب یمین است و آنچه غیر اینها باشد درجه غافلین است.

فصلنامه هدی/شماره11

امام خامنه ای(مدظله العالی):

از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، آمریکا بارها تلاش کرده است با تهدید و ارعاب، نظام جمهوری اسلامی و مسئولان آن را از میدان خارج کند؛ اما به دلیل متکی بودن نظام اسلامی به آرا، عواطف و ایمان مردم موفق نشده است و بعد از این هم موفق نخواهد شد.

چهار توصیه آیت الله احمدی میانجی(ره) به طلاب و روحانیون

شما نوکر امام زمان هستید و وظیفه شما اخلاص در کارها و درس خواندن است. تقوای الهی را پیشه خود سازید و از هر نوع گناه دوری کنید؛ چون سعادت در تقواست و هر چه هست در تقواست. شما طلاب باید در رعایت چند چیز بسیار اهتمام داشته باشید:

اول؛ این که خوب بخورید تا بدن تان سالم باشد و عقل سالم در بدن سالم است.

دوم؛ به مقدار حاجت بخوابید که آدم بی خواب مطالعه اش هم فایده ندارد.

سوم؛ وقت تان را هیچ وقت تلف نکنید.

چهارم؛ معصیت انجام ندهید.

خداوند هم از آن طرف به انسان باتقوا چند قول داده است. فرمود: من یتق الله یجعل له مخرجا؛(طلاق/2)؛ إن تتقوا الله یجعل لکم فرقانا(انفال/29)؛

ما تقوا داشته باشیم، خیلی چیزها به آدم می دهند. دستگاه خدا بخیل نیست. نماز شب هم به شما می دهند، حال دعای کمیل خواندن به شما می دهند. باید توجه داشت که همه چیز در ترک گناه است. خدایا ما را به تقوا وادار!

هر چه که به عنوان وظیفه بر ما لازم است آن را انجام بدهیم، هوای نفسی نباشد. و اگر در کارها اخلاص داشته باشیم و با تمام وجود برای خدا کار کنیم، در وجودمان و زندگی مان نور و برکت پیدا می شود. لذا هر چه درجه تقوا بالاتر باشد، تشخیص و فرقان، بهتر و عالی تر است.

وقتی امام حسین علیه السلام به طرف کربلا حرکت می فرمود، عقلای قوم که خودشان را سیاستمدار هم می دانستند، می آمدند و از روی دلسوزی آقا را از رفتن منع می کردند؛ مثل عبدالله بن جعفر، محمد بن حنفیه و دیگران. آن بزرگان می گفتند، آقا این جا باش طواف کن، نماز بخوان، عبادت کن! امام حسین علیه السلام فرمودند: عبادت امروز من این است که در اختیار خدا باشم.

این گونه جواب دادن تنها در شأن معصومین علیهم السلام است؛ چرا که از تقوای بسیار عالیه ای برخوردارند.

آدم گاهی خیال می کند که خیلی آدم خوبی است. گاهی خیال می کند که چون نماز شب می خواند، از خوبان است. شخصی می گوید با حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در شهر کوفه راه می رفتیم که شنیدیم شخصی با صدای بلند قرآن می خواند و طوری قرآن می خواند که مرا تکان داد. حضرت امیر علیه السلام فرمود: صاحب این صدا اهل جهنم است. بعدها همان شخص در برابر حضرت علی علیه السلام شمشیر کشید و در جنگ نهروان کشته شد. خلاصه، خیلی مشکل است. انسان باید همیشه خودش را در پناه خدا قرار دهد و گرنه معلوم نیست عاقبتش چه می شود و این نفس انسانی، آدم را به کجا می برد. می بینی یک مقامی پیدا کرده، به پدرش اعتنا نمی کند! یک مقدار پول به دستش رسید، دیگر صله ارحام یادش رفت، دیگر خودش را بزرگ می بیند!

خدایا! ما را به نواقص روح مان، به نواقص ایمان و اعمال مان آگاه بساز و سپس ما را به اصلاح خودمان موفق بدار.

امام خمینی(ره):

رهبر همه ی شما و همه ی ما وجود مبارک بقیّه الله است. باید ماها و شماها طوری رفتار کنیم که رضایت آن بزرگوار را-که رضایت خداست- به دست بیاوریم.

البته هیچ کدام طاقت نداریم مثل او باشیم. لکن این قدر باشد که اگر نامه ما را بردند آن جا، بگویند اینها هم شیعه هستند، این ها هم تایعند، وقتی نامه های ما را بردند پیش امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف اعمال ما جوری باشد که نمایش از این بدهد که ما تابعیم. ما آن طور نیست که خودسر بخواهیم یک کاری را انجام بدهیم.

… در حکومت عدل بقیّه الله هم عدالت جاری می شود، لکن حُب های نفسانی در بسیاری از قشرها باقی است و همان حُب های نفسانی است که در{بعض} روایات هست که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را تکفیر می کنند.

من امیدوارم که همه خواهرها و برادرها و همه ی قشرهای این ملت و همه ی ما از خدمتگزاران به اسلام و ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف باشیم، ما در یک مملکتی هستیم که مملکت ولیّ عصر است، و وظیفه آن هایی که در مملکت ولی عصر زندگی می کنند، یک وظیفه سنگین است. نمی توانیم ما لفظاً بگوییم: ما در زیر پرچم ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف هستیم، و عملاً در آن مسیر نباشیم.

علامه حسن زاده آملی:

رهبر عظیم الشأنتان را دوست بدارید. عالم، عامل، رهبر، موحد، سیّاس، انسان ربّانی، پاک، منزّه.

کسی که دنیا شکارش نکرده. من داعیه ندارم از کسی تعریف کنم. همان که عرض کردم:

نه شکوفه ای نه برگی نه ثمر نه سایه دارم

همه حیرتم که دهقان به چه کار کشت ما را؟

قدر این نعمت عظما را که خدا به شما عطا فرمود.قدر این رهبر ولی، وفی، الهی را بدانید.

این وحدت و این انسجام ما، تکلیف شرعی ماست.

مبادا، توجه داشته باشید مبادا؛ آقایان، اول انقلاب یادتان هست؟

چند فرقه برخاستند که می خواستند کشور را تجزیه کنند؟

حواستان باشد. مبادا این وحدت ما را، مبادا این جمعیت ما را، مبادا این کشور علوی را، این نعمت ولایت را از دست شما بگیرند.

خدایا به حق پیغمبر و آل پیغمبر، سایه این بزرگمرد، این رهبر اصیل اسلامی حضرت آیت الله معظم خامنه ای عزیز را مستدام بدار.

الهی آمین، الهی آمین، الهی آمین به عدد کلماتت آمین

بخشی از سخنرانی آیت الله حسن زاده آملی در سفر رهبر معظم انقلاب به شهرستان آمل در سال1377

الإمام الرضا (علیه السلام):

… أوَّلُ مَن یَدخُلُ النّارَ، أمیرٌ مَتسَلِّطٌ لَم یَعدِل، وَ ذُو ثَروَهٍ مِنَ المالِ لَم یُعطِ المالَ حَقَّهُ، وَ فَقیرٌ فَخُورٌ.

… اوّل کسی که وارد دوزخ می شود: فرمانروایی است که قدرت را در دست داشته باشد و به عدالت رفتار نکند؛ ثروتمندی که حقوق مالی خود را پرداخت نکند، و فقیر متکبّر.

عیون أخبار الرضا علیه السلام28/2

امام خمینی(ره)        

آن روزی که رضاخان با دستیاری اجانب روی کار آمد، مأموریت یافت که با سرنیزه و قلدری، تمام مراسم اسلامی را تعطیل کرده، احکام نورانی قرآن و آثار رسالت را محو و نابود سازد.