جایگاه غیبت کننده در کلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم

حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: هر کس در راه غیبت و کشف اسرار برادر{دینی ا}ش گام بردارد، نخستین گامی که برمی دارد در جهنّم خواهد گذارد.

و نیز فرمودند: غیبت کننده اگر توبه کند، آخرین کسی است که وارد بهشت می شود و اگر توبه نکند، اوّل کسی است که وارد جهنّم می شود.

غیبت از زنا شدیدتر است؛ چرا که گاه کسی زنا می کند امّا بعد توبه می کند و خدا نیز توبه اش را می پذیرد امّا غیبت کننده، بخشیده نخواهد شد، مگر آنکه غیبت شونده، وی را ببخشاید.»

یک درهم پولی که انسان از راه ربا به دست می آورد، از 36 زنا بزرگ تر است و البته بالاترین ربا، آبروی انسان مسلمان است(که با غیبت ریخته می شود).

نیز حضرتش صلی الله علیه و آله و سلم فرموده: در قیامت شخصی به پیشگاه الهی حاضر می شود، نامه ی اعمال او را به دستش می دهند، امّا کارهای نیک خود را در آن نمی بیند. عرضه می دارد: خدایا! این کتاب من نیست، کارهای خوبم را در آن نمی یابم! پس به او گفته می شود: خداوند اشتباه نکرده و فراموش نمی کند، اعمال تو با غیبت مردم از بین رفت. سپس شخص دیگری آورده می شود و نامه ی اعمالش را به دستش می سپارند. وی در نامه ی خود طاعات و عبادات زیادی می بیند. عرض می کند: خدایا! این کتاب من نیست، من این عبادات را انجام نداده ام! پس به او گفته می شود: فلان کس از تو بدگویی کرد، پس کارهای نیک او به تو داده شد.

نزدیک ترین کفر آن است که کسی از برادر{دینی ا}ش کلمه ای{بد} بشنود و آن را برای اینکه آبروی وی را ببرد، حفظ کند.

کتاب قدرت زبان؛ جادوی بیان/ محمّد قربانی مقدّم/ص122-123