بنازم ماه شعبان را که با شادی قرین باشد               

در او میلاد عباس و حسین و ساجدین باشد

 

 

اعیاد شعبانیه مبارک

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

من که ز احسان تو شرمنده ام                              بر سر کوی تو کمین بنده ام

به عشق روی تو حسین زنده ام                          ببین که از غیر تو دل کنده ام

 

 

          اعیاد شعبانیه بر همه مبارک باد.

 

 

 

امام حسين (علیه السلام ) و پيامبر (صلی الله علیه و آله )

از ولادت حسين بن على (علیه السلام ) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله

(صلی الله علیه و آله  ) كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد, مردم از اظهار محبت و لطفى

كه پيامبر راستين اسلام (صلی الله علیه و آله ) درباره حسين (علیه السلام ) ابراز ميداشت ,

به بزرگوارى و مقام شامخ پيشواى سوم آگاه شدند.

سلمان فارسى مي گويد: ديدم كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله ) حسين (علیه السلام) را بر

زانوى خويش نهاده او را مي بوسيد و مي فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوارو پدر بزرگوارانى ,

تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى , تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاى خدايى

كه نُه نفرند و خاتم ايشان ,قائم ايشان (امام زمان عج ) مي باشد. (1)

انس بن مالك روايت مي كند: وقتى از پيامبر پرسيدند كدام يك از اهل بيت خود را بيشتر

دوست مي دارى , فرمود: حسن و حسين را, (2) بارها رسول گرامى حسن (علیه السلام  )

و حسين (علیه السلام ) را به سينه مي فشرد وآنان را مي بوييد و مي بوسيد. (3)

ابوهريره كه از مزدوران معاويه و از دشمنان خاندان امامت است , در عين حال

اعتراف مي كند كه : رسول اكرم را ديدم كه حسن و حسين را بر شانه هاى خويش

نشانده بود و به سوى مامي آمد, وقتى به ما رسيد فرمود هر كس اين دو فرزندم را

دوست بدارد مرا دوست داشته , و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است.(4)

عاليترين, صميمي ترين و گوياترين رابطه معنوى و ملكوتى بين پيامبر و حسين را

ميتوان در اين جمله رسول گرامى اسلام(صلی الله علیه و آله )خواند كه

فرمود:حسين از من و من ازحسينم (5)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

(1) مقتل خوارزمى , ج 1, ص 146 - كمال الدين صدوق , ص 152.

(2) سنن ترمذى , ج 5, ص 323.

(3) ذخائر العقبى , ص 122.

(4) الاصابه , ج 11, ص 30.

(5) سنن ترمذى , ج 5, ص 324 - در اين قسمت رواياتى كه

در كتابهاى اهل تسنن آمده است نقل شد تا براى آنها هم سنديت

داشته باشد.

 

 

 

 

 

 

 

قالَ الاْمامُ الْحُسَيْن - عليه السلام - :

عِباداللهِ! لا تَشْتَغِلُوا بِالدُّنْيا، فَإنَّ الْقَبْرَ بَيْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَ لا تَغْعُلُوا.

«نهج الشّهادة، ص 47»

امام حسين - عليه السلام - فرمود:

اي بندگان خدا، خود را مشغول و سرگرم دنيا ـ و تجمّلات آن ـ قرار ندهيد كه همانا قبر،

خانه اي است كه تنها عمل ـ صالح ـ در آن مفيد و نجات بخش مي باشد،

پس مواظب باشيد كه غفلت نكنيد.

 

 

 

 

محبوبيت و تعامل مرد با همسرش

مردان اگر مي خواهند محبوب همسرشان شوند و فضايي سرشار از انس و معنويت و

صميميت داشته باشند، به توصيه هاي زير توجه کنند:

1. نسبت به همسر خود، نگرشي مطلوب و متعالي داشته باشيد و او را امانت الهي

بدانيد و در حفظ و نگهداري اين وديعة الهي تلاش کنيد.

2. به همسر خود احترام کنيد و با وي محترمانه صحبت کنيد و در ارتباط با او از

عواطف سرشار و محبّت بسيار دريغ نورزيد.

3. حقوق متقابل خود و همسر خود را بشناسيد و در ايفاي حقوق وي تلاش نمائيد.

4. باور کنيد که پدر و مادر کانون منظومة خانوادگي هستند که تشعشعات عاطفي خود

را در محيط خانواده مي پراکنند و حيات عاطفي را رونق مي بخشند.

5. باور کنيد که پدران و مادران پايه گذاران شخصيت فرزندان و معماران خوشبختي

آنان هستند بنابر اين در تقويت روابط خود هر چه بيشتر تلاش کنيد.

6. همسر خود را فردي با ارزش و برخوردار از کرامت انساني بدانيد.

7. همسر خود را فردي مستعد کمال، پيشرفت و تحول بپنداريد.

8. به پيشرفت و ترقي و رشد شخصيت همسر خود علاقمند باشيد و زمينه را براي

تحقق اين امر فراهم نمائيد و از اين طريق کانون خانواده را از زوال و فرسايش

تدريجي مصون سازيد و عرصه زندگي را براي نوآوريها بگشاييد.

9. زمينه را براي پرورش احساسات مثبت و عواطف سازنده نسبت به همسر خود

فراهم سازيد و از داد و ستد عاطفي به سه شيوه قلبي، کلامي و عملي استفاده کنيد و

لذا به همسر و شريک زندگي خود ابراز محبّت کنيد همسر خود را قلباً دوست بداريد

و با زبان اين امر را ثابت نماييد.

10. محبّت خود را به همسرتان به صورت عملي نيز نشان دهيد و لذا سعي نمائيد

در روز تولد او، يا روز ازدواج او و يا مناسبت هاي ديگر به او هديه دهيد و از

اين طريق محبّت خود را ابراز نمائيد.

11. سعي کنيد فهرستي از قابليت ها، صفات مثبت همسر خود را در نظر بگيريد و به

موارد مثبت وجود و شخصيت او کاملاً توجه کنيد و در مناسبات با او به اين قابليت ها

اشاره نمائيد و از صفات برجسته و مثبت او تعريف کنيد و از اين طريق فضاي خانواده

و گفتگو را به فضايي گرم و صميمي و آکنده از روحية مثبت تبديل نمائيد.

12. به جنبه هاي مشترک فکري و روحي خود و همسرتان توجه کنيد و سعي کنيد،

خصايص مثبت، سازنده هر دو به تدريج بيشتر شود و از طريق خودآگاهي، خودسنجي

به خودسازي برسيد و صفات برجسته انساني را در وجود خود و همسرتان تقويت نمائيد.

13. سعي کنيد با همسرتان تفاهم داشته و رابطة حسنه داشته باشيد. اين تفاهم مي تواند در

حضور ديگران و يا در فضاي خلوت زندگي صورت پذيرد. اين امر مستلزم بهره گيري

از «هنر خوب شنيدن و خوب گوش دادن است». لذا سعي کنيد در هنگام گفتگوي با

همسرتان، به دقت به گفتار او توجه کنيد و اجازه دهيد که مطالب خود را کاملاً بيان کند.

14. باور کنيد که همسرتان انساني است منحصر به فرد و واجد ويژگي هاي شخصيتي مثبت

و منفي. لذا از مقايسة او با ديگران به شدت بپرهيزيد. سعي کنيد او را با گذشته اش مقايسه

کنيد و تغييرات رفتاري و پيشرفت فکري و اخلاقي وي را تحسين نمائيد.

15. سعي کنيد حالات و روحيات همسر خود را بشناسيد و فهرستي از آرزوها و

علائق وي تهيه کنيد و از انتظارات او آگاه شويد. سپس به تأمين خواسته ها و علايق

منطقي و اصولي وي خود را ملزم نمائيد.

16. سعي کنيد حريم يکديگر را مراعات کنيد و از جرّ و بحث با هم خودداري کنيد و

مطالب بيجا را با سکوت خود و يا ارائه پيشنهاد مناسب به گفتگوهاي سازنده و ثمربخش

تبديل کنيد.

17. باور کنيد که هر کلمه و گفتار شما، در بردارنده بار عاطفي و رواني است که بر

وجود شنونده تأثير مثبت و منفي دارد لذا سعي کنيد از زبان گرم، نرم، ملايم، توأم با

احترام و محبّت استفاده کنيد و کلمات «بفرمائيد، بنشين و ….» سه پيام است که هر

کدام اثري خاص در ارتباط با ديگران دارند. کوشش کنيد از کلمات موهن، ملالت آور،

تحريک آميز، هرگز استفاده نکنيد.

18. سعي کنيد براي نيل به تفاهم و مناسبات بيشتر با همسرتان از صداقت و راستي

استفاده کنيد. باور کنيد که رمز خوشبختي و توفيق بسياري از خانواده ها، صادقانه

بودن آنها و بهره گيري از اين صفت برجسته انساني بوده است.

19. به مديريت کانون خانواده اهميت دهيد و سعي کنيد در تصميم گيري و هدايت زندگي

از هماهنگي لازم برخوردار شويد و حدود وظايف هر يک از اعضاي خانواده را مشخص

نمائيد.

20. به موجب قانون مدني کشور ما مديريت و مسئوليت نهايي در خانه با مرد است اين

امر را در اداره امور خانه بپذيريد و در امور داخلي خانه زن و شوهر بايد در کنار يکديگر

قرار گرفته و در برنامه ريزي هاي زندگي حقي براي همسرتان قائل شويد.

21. براي بقاء، تداوم و تعالي خانواده و دست يابي به کاخ سعادت زندگي، مصلحت

زندگي را بر منفعت شخصي ترجيح دهيد و سعي کنيد خواسته هاي فردي خود را در

راه تحقق اهداف زندگي و زناشوئي ناديده بگيريد و هر جا که مصلحت بزرگتري مطرح

است انعطاف پذيري بيشتري نشان دهيد.

22. از لجاجت و رقابت ناسالم با همسرتان جداً پرهيز کنيد. و جاي آن را به يکدلي،

يکرنگي، صميميت و رفاقت بدهيد. باور کنيد يکي از مهمترين عوامل تزلزل در بناي

خانواده و آغاز نابساماني و مشکلات خانوادگي، لجبازي دو همسر با هم و عدم پذيرش

يکديگر مي باشد. سعي کنيد همسرتان را آنگونه که هست بپذيريد و روابط خود را بر

پاية دوستي و محبّت تنظيم کنيد.

23. سعي کنيد در صدد تملک کامل همسرتان نباشيد و از مرز تعادل خارج نشويد.

24. به اصل تفاوت هاي فردي معتقد باشيد و باور کنيد که زن و شوهر دو موجودند

که از نظر هوش و استعداد و علايق و خصايص جسماني و اخلاقي تفاوت هايي دارند.

سعي کنيد حداکثر توافق بين خصايص شما و همسرتان به تدريج برقرار گردد و وجود

يکديگر را مکمّل و متمم هم بدانيد و به تکامل هم کمک کنيد.

25. سعي کنيد خود را برتر و بالاتر از همسرتان احساس نکنيد و او را شريک زندگي

بدانيد و به اين نکته توجه کنيد که درجات تحصيلي، موقعيت اجتماعي، وضعيت سني،

امکانات مالي شما، بايد بر ميزان فروتني و خضوعتان بيفزايد، بخصوص زماني که در

پيشرفت هاي تحصيلي و موفقيت هاي مادي شما همسرتان نقش اساسي داشته است.

26. به اصل مشارکت در زندگي خانوادگي معتقد باشيد و سعي کنيد تمام کارها را تنها

خودتان انجام ندهيد بلکه از همسرتان و فرزندان خود کمک بگيريد. باور کنيد که در

ازدواج و تشکيل خانواده مرد و زن عالي ترين سرمايه هاي وجود خود يعني روح و

قلب و عواطف و آرزوها و احساسات و امکانات خود را به مشارکت گذاشته و با قبول

همفکري، همياري، مددکاري و تعهدات گوناگون، بهترين جلوه مشارکت را ارائه کرده اند.

به اين نکته اهميت دهيد که امروزه مدير موفق مديري است که به قابليت ها و قدرت هاي

اعضاي خانواده خود بهاي لازم داده و شرايط را براي بروز و ظهور اين توانمندي هاي

خدادادي مساعد مي نمايد.

لذا با مشارکت با هم فضاي خانه را به فضايي بالنده و ثمربخش مبدل سازيد.

27. سعي کنيد شرايط کاري و شغلي، موقعيت اجتماعي، اقتصادي، وضع جسماني و

رواني و سني همسرتان را به خوبي بشناسيد و به تناسب اين خصايص از ياري به او در

داخل و خارج از خانه دريغ نورزيد و در شرايط ويژه نظير بيماري همسر، بارداري يا

تولد فرزند، مسافرت و يا مأموريت شوهر، تعداد زياد اولاد، تحصيل زن و مرد و …. به

کمک هم بشتابيد و به سهولت امور زندگي و شادي و شادکامي و رفاه هم کمک نمائيد.

28. هميشه به همسرتان متذکر شويد که کار او به ويژه در خانه براي شما با ارزش است

لذا سعي کنيد کار مرد و زن خانه را کم ارزش و کار بيرون از خانه را با ارزش تلقي نکنيد.

اين امر در تقويت روحيه و مباني خانواده تأثير زيادي دارد.

29. اگر به دليل کار زياد و تعهدات بيرون از منزل قادر نيستيد. عملاً به همسرتان کمک کنيد،

علاقه خود را به کمک و همکاري با او ابراز نمائيد و از حمايت خود، وي را مطمئن سازيد.

30. در مديريت خود از مرد سالاري و زن سالاري خودداري کنيد و براي داشتن يک خانواده

متعادل از حق سالاري پيروي کنيد و به گفتار امام باقر ـ عليه السلام ـ که مي فرمايد: «حق را

بگوييد، گرچه بر عليه خودتان باشد» کاملاً توجه نمائيد. در مديريت خانه، مرد يا زن هيچکدام

نبايد نظرات و سليقه هاي خود را بر ديگري تحميل نمايند و لذا بايد کلام حق و منطق صحيح

را چه از جانب مرد و چه از جانب زن باشد بپذيريد.

31. سعي کنيد در زندگي دهن بين نباشيد و به هنگام اظهار نظر و دلداري دربارة هر کس و

هر پيام به کسب اطلاعات مستند بپردازيد. اين امر موجب مي شود که قضاوتي صحيح، مستقل

و منطقي داشته باشيد و در داوري اشتباه شما به حداقل برسد.

32. براي تعادل در زندگي و کاميابي هر چه بيشتر، از خوش خلقي و گشاده رويي و چهره اي

پر نشاط استفاده کنيد و کوشش کنيد که با شيوه هاي گوناگون گرد و غبار افسردگي را از چهره

همسرتان بزداييد. هرگز اجازه ندهيد افکار مأيوس کننده و منفي بر وجود اعضاي خانواده شما

سايه افکند و ريشه هاي شادکامي و شادابي شما را ازبين ببرد.

33. نارسائي ها و رنج هاي گذشته خود و يا همسرتان را مرتباً به ياد نياوريد و مطرح نکنيد.

سعي کنيد نسبت به آينده خوش بين باشيد و از لحظه هاي موجود حداکثر استفاده را بکنيد.

34. سعي کنيد از تجارب و خاطرات تلخ زندگي ديگران عبرت بگيريد و از تجارب مطبوع

اطرافيان و دوستان و خانواده هاي موفق حداکثر استفاده را ببريد. مطمئن باشيد اين امر بر

نشاط و شادابي و شادکامي زندگي شما خواهد افزود.

35. به منظور جلوگيري از تزلزل در خانواده و آسيب هاي احتمالي توقعات و انتظارات شما

از همسرتان بايد مناسب با امکانات و توانمندي وي باشد. مطئمن باشيد که همخواني خواسته ها

و انتظارات منطقي شما روح تفاهم و همدلي و شادابي زندگي را افزون مي کند. لذا سعي کنيد

از چشم و هم چشمي با ديگران بپرهيزيد و دامنة خواسته هاي را گسترده نسازيد.

36. براي دستيابي به يک زندگي سالم و متعادل از بزرگواري و گذشت نسبت به يکديگر

برخوردار شويد. ناديده گرفتن مسايل جزئي، عفو و تغافل نسبت به بعضي از گفته ها، رفتارها

و ناديده گرفتن بعضي از اشتباهات و بهره گيري از سعة صدر و بزرگ منشي در زندگي

خانوادگي از رموز اساسي تحکيم بنياد خانواده و از عوامل مؤثر در زندگي مشترک همسران

است.

37. از موشکافي عيوب و عيب جويي همسرتان و به رخ کشيدن آن ها بپرهيزيد و عيب پوشي

را سر لوحة مناسبات با همسر خود قرار دهيد. اين امر دست يابي به امنيت روحي و آرامش

رواني را درکانون خانواده ممکن مي سازد.

38. در صورتي که مايليد از انتقاد سازنده در مورد رفتار همسرتان استفاده کنيد سعي کنيد

با ذکر يکي از جنبه هاي مثبت او زمينه را براي ايراد و نقد سازنده خود و پذيرش آن مساعد

سازيد.

39. براي نگهداري حريم خانوادگي و روابط صحيح انساني و تقويت امنيت و تفاهم در

زندگي سعي کنيد اسرار و راز هاي دروني خانواده را نزد ديگران بازگو مکنيد و از اين

طريق اعتماد همسرتان را به خود جلب کنيد.

40. سعي کنيد در ارتباط و گفتگو با همسرتان از لحن سخن آمرانه و تحکمي خودداري

ورزيد و نظريات خود را درباره بهبود زندگي و برخورد مناسب با فرزندان يا ديگران

به صورت پيشنهاد به همسرتان مطرح نماييد. اين امر، پذيرش نظر شما را ميسّر مي سازد.

41. سعي کنيد از طريق مطالعه کتاب هاي مختلف، شرکت در مجالس مذهبي، اخلاقي و

علمي و تفکر در زندگي خانواده هاي موفق و رمز توفيق آنان، اطلاعات خود، همسر و

فرزندانتان را افزايش دهيد و از طريق تقويت اعتماد به نفس و بهره گيري از تجارب

ارزنده ديگران، خود و افراد خانواده را براي برخورد منطقي با مشکلات زندگي آماده

سازيد.

42. دراثناي گفتگو با همسرتان، آرامش خود را کاملاً حفظ کنيد. سعي کنيد عصباني

نشويد و در صورت پديد آمدن اين حالت از ادامه بحث خودداري کنيد.

43. هنگامي که عصباني هستيد، اين گفتار امام علي ـ عليه السلام ـ را مدّ نظر

قرار داده و اجرا کنيد:

«به هنگام خشم؛ نه تنبيه، نه دستور و نه تصميم»

44. سعي کنيد نگراني ها و افکار منفي مربوط به محيط کار خود را به محيط منزل

منتقل نکنيد و از اين طريق آرامش و فضاي گرم خانه را به هم نزنيد.

45. براي ايجاد و يا تقويت روحيه همسرتان و رفع پاره اي از مشکلات و نگراني هاي

زندگي، به تغيير برخي از شرايط حاکم بر خانواده و ارائه برنامه هاي متنوع اقدام نمائيد.

باور کنيد مردان و زناني از هنر و علم و تجربه مديريت برخوردار هستند که از فرصت هاي

بدست آمده در زندگي حداکثر استفاده معقولانه را مي کنند و شرايط را براي زندگي بهتر

مساعد مي سازند. لذا سعي کنيد آينده و حوادثي که شايد هرگز روي ندهد شادکامي زندگي

کنوني شما را بر هم نزند و شما را دچار نگراني و پيري زودرس نسازد.

46. در برنامه هاي زندگي خود، زماني را براي گفتگو و ابراز محبّت و تبادل نظر

با همسرتان اختصاص دهيد و اين امر را در اولويت امور خود قرار دهيد. سعي کنيد

اشتغال زياد و يا وجود فرزندان و بستگان و دوستان، شما را از توجه به اين امر مهم

باز ندارد.

47. فلسفه زندگي خود را بر خوش بيني قرار دهيد و با اين نگرش سلامت عواطف و

نشاط زندگي خود را تضمين نماييد.

48. در زندگي خانوادگي به برنامه ريزي معتقد شويد و باور کنيد که با داشتن برنامه و

التزام به اجراي آن ها مي توانيد مشکلات زندگي خود را کاهش دهيد و از قواي حياتي

خود و ساير اعضاي خانواده به خوبي استفاده نماييد.

49. در تمام مراحل زندگي و در ارتباط با زندگي خانوادگي خداوند را در نظر بگيريد

و در گفتار و برخورد و رفتار خود با همسرتان و ساير اعضاي خانواده نيت خود را

خالص گردانيد.

تو نيکي مي کن و در دجله انداز که ايزد در بيابانت دهد باز

احمد صافي- خانواده متعادل، ص92

منبع :اندیشه قم

 

 

 

 

  قالَ الاْمامُ الْحُسَيْن - عليه السلام - :

إعْمَلْ عَمَلَ رَجُل يَعْلَمُ أنّه مأخُوذٌ بِالاْجْرامِ، مُجْزي بِالاْحْسانِ.

«بحارالأنوار، ج 2، ص 130، ح 15»

امام حسين - عليه السلام - فرمود:

كارها و أمور خود را همانند كسي تنظيم كن و انجام ده كه مي داند و مطمئن است

كه در صورت خلاف تحت تعقيب قرار مي گيرد و مجازات خواهد شد.

و در صورتي كه كارهايش صحيح باشد پاداش خواهد گرفت.

 

 

 

 

 

معنويت در خانواده

خانواده در حقيقت، كانون خداشناسي، صفا، صميميت و معنويت است و زن و

شوهر بايد يکديگر را در اين مسير متعالي ياري کنند. دو انسان مؤمن، وقتي به نام

خدا و اذن پروردگار با هم ازدواج مي کنند و نيازهاي زيستي، جسمي و روحي را

هم برآورده مي سازند، به يک آرامش و صفايي مي رسند که به واسطه آن مي توانند

به معنويت برتري، هم براي خود وهم براي فرزندان دلبندشان دست يابند. اميد است

با به کار بردن توصيه هاي ذيل، به كانون معنويت و صفايي ماندگار در خانواده دست

يابيم:

1. هر يک از زن و مرد بايد براي بالا بردن سطح شناخت و معرفت خود تلاش

کنند تا سطح معرفتي خانواده ارتقاء يابد.

2. براي ارتقاء سطح معرفت خانواده و بصيرت دهي، بايد از کلمات حکمت آميز،

روايات و سخنان معصومين ـ عليهم السلام ـ استفاده کرد که طبق فرمايش خود

معصومين ـ عليهم السلام ـ احاديث اهل بيت قلوب را زنده مي کند و خانه اي که کلمات

حکمت آميز در آن نباشد مثل يک خانه خراب است.

3. در فضاي خانه، جوي ايجاد نماييم كه به راحتي بتوانيم اشكالات و انتقادات را به

همديگر بگوييم و با شيوه مناسب و بيان نرم و ملايم، امر به معروف و نهي از منکر

کنيم كه همين امر موجب رشد و بالندگي خواهد شد.

4. با افراد و بستگاني كه تقيدات مذهبي دارند، ارتباطات و صله رحم خود را بيشتر نماييم.

5. مراقبت جدّي از افراط و تفريط در تمامي امور؛ تفريح به جاي خود، عبادت به جاي

خود، كار، استراحت، مطالعه و … اگر هر كدام به جاي و در زمان خود و به اندازه لازم،

انجام شود، بسيار زيبا، جذاب و دلنشين براي همه ما خواهد بود.

6. همواره يکديگر را به خير و خوبي ها دعوت کنيم.

7. يادمان باشد هرگاه توصيه اي يا امري نموديم، قبل از بيان آن، با رفتار عملي خود،

آنرا به سايرين القا كنيم و الآ … .

8. از خداوند سعه صدر و صبر بخواهيم تا بتوانيم در برابر اشكالات همديگر با ملاطفت

و آرامش برخورد كنيم، خصوصا نسبت به فرزندان.

9. با نماز اول وقت خود، همسر و فرزندانتان را به نماز اول وقت تشويق و ترغيب

کنيم.

10. با قرآن خواندن خود و عمل به آن، همسر و فرزندانتان را به قرآن خواندن وتدبر

در آن ترغيب و دعوت کنيم.

11. برنامه اي منظم براي شرکت در مراسم هاي مذهبي براي خانواده داشته باشيم.

12. حضور هفتگي در مجالس وعظ، خطابه و درس اخلاق در ايجاد و حفظ و ارتقاء

سطح معنويت ما و خانواده مان بسيار مؤثر است.

13. نسبت به مناسبت هاي مذهبي بي تفاوت نباشيم؛ اعياد، شهادت ها، روز عرفه و…

در برقراري و حفظ رابطه معنوي با خدا و اولياء الهي بسيار مؤثر و مفيد است.[1]

14. برنامه ثابتي براي توسل و ذکر مصيبت اهل بيت ـ عليهم السلام ـ جود و کرامت داشته

باشيد.

15. در کنار سفرهاي تفريحي، به سفرهاي زيارتي هم برويم که در برقراري ارتباط عاطفي

و معنوي با اولياء خدا بسيار مفيد است.

16. رعايت عفاف، پاکدامني، مراقبت از نگاه به نامحرم و رعايت حجاب اسلامي، خصوصا

از سوي پدر و مادر، چرا الگوي مستقيم فرزندانند.

17. انسان ها به خصوص کودکان، نوجوانان و جوانان به دنبال تقليد و الگو پذيري هستند

سعي کنيم الگوهاي خوبي از خود و ديگران به آن ها ارائه دهيد تا با مشاهده اين الگوها

روح تقوا و دينداري و معنويت در آن ها تقويت شود.

18. هيچ گاه براي ايجاد و ارتقاء معنويت درخانواده از سخت گيري و خشونت استفاده

نکنيم و چهره زيباي دين را خراب نکنيم که مطمئناً نتيجه به عکسي گرفته مي شود.

19. عنصر بسيار مهم«تشويق» را فراموش نکنيم؛ اگر يکي از اعضاي خانواده مان به

يک عمل عبادي و معنوي اقدام کرد و مما متناسب با سن و ظرفيت و روحيه اش، او را

مورد تشويق قرار داديم، حتماً منتظر تکرار آن عمل از ناحيه وي بايد بود. در تشويق حتماً

بر انگيزه هاي دروني بايد تمركز داشت تا بيشتر تقويت گردند.

20. براي انجام اعمال عبادي، معنوي و مستحبات، با هم قول و قرار بگذاريم مثلاً با هم

قرار بگذاريم روزانه يک حزب يا کمتر يا بيشتر قرآن بخوانيم، هر روز بعد از نماز صبح

دعاي عهد فراموش نشود و نماز شب و … البته در قرار گذاشتن، بايد سطح معنوي يکديگر

را لحاظ کنيم.

21. مواظب يکديگر باشيم؛ اگر احياناً يک نفر از اعضاي خانواده در مسائل معنوي دچار

رکود يا پسرفت شده است، با بيان خوب و شيرين و مناسب حال او به طوري که رنجيده خاطر

نشود به او تذکر داده شود. البته در اين امر بايد مراقب بود گرفتار تجسس که مورد نهي قرآن

کريم است نشويم.

22. اگر پدر يا مادر يا هر دو مقيد به انجام واجبات و ترک محرمات در مرحله اول و مستحبات

و ترک مکروهات در مرحله دوم باشند و اهل ذکر و ياد و توجه به خداوند متعال و توسل به

حضرات معصومين ـ عليهم السلام ـ باشند، ديگر اعضاي خانواده نيز از شمع وجود او و عطر

روح معطر او بهره مند شده و تأثير مي پذيرند و در نتيجه فضاي خانه و خانواده سرشار از

معنويت و ياد خدا خواهد شد.

23. به فرزندان خود، به مناسبت هاي مختلف كتب ديني جذاب هديه دهيم.

24. گاهي سئوالي طرح كنيم و براي آن جايزه اي در نظر بگيريم (مسابقه كتاب

خواني، حفظ حديث و …).

25. از نمايشگاه هاي مذهبي (عكس، نوار، كتاب و …) به همراه اعضاي خانواده

ديدن كنيم.

26. در اماكن مذهبي، عكس دسته جمعي و تكي يادگاري گرفته و آنها را قاب بگيريم.

27. همواره در امور ديني و سوالات مذهبي، خود و اعضاي خانواده را ملزم به مراجعه

به علما و اهل علم كنيم.

28. هيچ رفتار نادرست و گناهي را كوچك نشماريم، چرا كه شروع گناهان كوچك،

عادتهاي مهلك و آثار مخرّب و در پي آنها گناهان بزرگتر را قطعا به دنبال دارد و

روح ايمان، تقوي و معنويت را از بين مي برد.

29. و مهمتر از همه انس و رفاقت، كه شاه كليد موفقيت و معنويت است را همواره در

بين اعضاي خانواده بيشتر نماييم.

30. هميشه حضور مولايمان امام زمان(عج) را در بين جمع خود احساس و باور كنيم و

فرهنگ انتظار و ياري آن حضرت را به يكديگر يادآور شويم.

نكته مهم پاياني اينكه؛ اگر بتوانيم اين تفكرات ارزشمند و ريشه اي مذهبي را از كودكي

در روح و جان فرزندانمان با لطافت، ظرافت و استمرار ايجاد نماييم، آينده درخشان و

آسوده اي را براي خودشان و ما خواهند داشت. انشاءالله.

[1] . آيت الله مشكيني(ره) در دروس خود توصيه مي كرد كه در اين ايام دو ركعت

نماز بخوانيد و ثواب آن را به امام مورد نظر هديه كنيد.

حسن منتظري- مركز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه

منبع: اندیشه قم

 

  قالَ الاْمامُ الْحُسَيْن - عليه السلام - :

إنَّ الْمُؤْمِنَ لا يُسيءُ وَ لا يَعْتَذِرُ،

وَ الْمُنافِقُ كُلَّ يَوْم يُسيءُ وَ يَعْتَذِرُ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 119، ح 2»

امام حسين - عليه السلام - ضمن فرمايشي فرمود:

همانا شخص مؤمن خلاف و كار زشت انجام نمي دهد و عذرخواهي هم نمي كند.

ولي فرد منافق هر روز مرتكب خلاف و كارهاي زشت مي گردد و هميشه

عذرخواهي مي نمايد.

 

جوان و تعالي شخصيت

رسول اکرم ـ صلي الله عليه و آله ـ

«هرکس، مسلماني را گرامي بدارد، خداي والا را گرامي داشته است»[1]

شخصيت هر فرد، محبوب ترين پديده مورد علاقه اوست. غريزه حب ذات که بر اساس

حکمتي الهي در وجود انسان به وديعه گذاشته شده است، آدمي را بر مي انگيزد تا بر

مبناي «خود دوستي» از مخاطرات و ناملايمات، خود را مصون نگاه داشته و بقاي عمر

و زندگيش را تدبير نمايد. چنين غريزه اي، انسان را به دفاع از تمامي موجوديت و شخصيتش

وا مي دارد و او را به جبهه گيري در مقابل هر عملي که شخصيت او را تهديد کند،

برمي انگيزاند. از اين روي، طبيعي به نظر مي رسد که به ديگران، اجازه نفوذ به قلمرو

شخصيت خويش ندهد و در حقيقت، «تحقير شخصيت» ديگري به اين مفهوم است که

ضربه اي را به اصلي ترين جنبه مورد علاقه اش وارد کنيم و بيشترين مقاومت را در

او عليه خود به وجود آوريم.

در مقابل، «تکريم شخصيت»، احساس ارزش را در فرد بالا مي برد و رويکرد وي

را نسبت به جهان درون و جهان برون، متحول مي کند. «نکوداشت» شخصيت جوانان،

به نتايج زير منجر مي شود:

1. موجب جلب اعتماد آنان به اطرافيان شده و در نتيجه تفاهم دو نسل را باعث مي شود.

2. اين روش، اقتدا به سيره نبوي ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و شيوه اولياي خداست،

آنان، همواره جوانان را مورد تکريم قرار داده و منزلت خاصي برايشان تأمل مي شوند.

3. تکريم جايگاه نسل جوان، موجب «گناه ستيزي» آنان خواهد شد زيرا کساني که در

درونشان احساس عظمت و منزلت مي کنند، نه تنها دست از گناه مي شويند بلکه به گناهان

يورش مي برند تا جامعه سالم بماند. و در مقابل، تحقير نسل جوان، زمينه «گناه پذيري»

را مهيا مي کند و آنان را نوميد و سرگردان، در جامعه پيچيده و دشوار معاصر، رها مي کند.

4. «نکوداشت شخصيت جوان»، استعدد هاي راکد و ذخيره او را به حرکت در مي آورد و

آن ها را به توانايي هاي بارز و آشکار پيوند مي زند تا نيروي عظيمي که از اين طريق حاصل

مي شود، براي دستيابي به هدف هاي مهم و ارزشمند زندگي، کفايت نمايد.

5. جوانان، براي مشارکت در جامعه مدني، نياز به شخصيتي دارند که ابتدا مورد پذيرش

خودشان باشد و بعد از آن مورد پذيرش جامعه باشند. «تکريم نفس»، مقبوليت شخصي و

اجتماعي را باعث مي شود.

شيوه ها و راه کارها

1. پذيرش شخصيت جوانان، همان گونه که هستند، زمينه را براي ارتباط توأم با تفاهم،

مساعد نموده و تداوم ارتباط صميمانه را تضمين مي نمايد.

2. گفتگوي خود را با موضوعي که مورد علاقه جوان است، آغاز کنيم، اين اقدام، منجر

به جلب اعتماد و اطمينان عميقي مي شود، به گونه اي که نقطه آغاز روشني در ارتباط

متقابل به وجود مي آيد.

3. جوانان با هر دريچه اي که به جهان خارج از وجود خود مي گشايند، تجربياتشان را

غني تر و گسترده تر کرده و جريان رشد اجتماعي شان را تسهيل مي کنند. در مقابل،

محدوديت روابط انساني، منجر به وقفه در رشد اجتماعي فرد مي شود. مي توانيم جوانان

را به توسعه روابط انساني مطلوب ترغيب کنيم تا تجربياتشان را غني تر و گسترده تر

کرده و جريان رشد اجتماع شان را تسهيل مي کنند. در مقابل، محدوديت روابط انساني،

منجر به وقفه در رشد اجتماعي فرد مي شود. مي توانيم جوانان را به توسعه روابط انساني

مطلوب ترغيب کنيم تا تجربيات وسيعتري را جذب کنند.

4. با تأکيد بر نيرو هاي دروني نسل جوان، به تدريج مي توان، مرکز ثقل احساس شايستگي

را در درون آنان يافت نه در بيرون از وجودشان، به اين مفهوم که شخص براي ارزيابي

ميزان لياقت خود بيش از آن که به اظهار نظر هاي ديگران متکي باشد، بر احساس دروني

خود تکيه کند.

5. يکي از اهداف تربيت جوانان، ايجاد نظام همبسته اي از ارزش ها در درون خود آنان

مي باشد، آن گونه که فرد به معيار ها و ملاک هايي مجهز شود که قادر به تشخيص ارزش ها

از ضد ارزش ها باشد و در مورد آن ها بتواند به مقايسه بپردازد و از نوعي قضاوت و داوري

صحيح برخوردار گردد، براي اين منظور لازم است با ترتيب دادن مجالس بحث و انتقاد، قواي

عقلاني وي را پرورش داده و در او توانايي مقايسه و قضاوت ايجاد کنيم. چه آن که از درجات

و مراحل بالاي تفکر، مقايسه امور با يکديگر و نيز داوري درباره آنهاست.

6. در گفتگو و مباحثه با جوانان، بايد به جاي توسعه انقياد ذهني در پي پرورش انتقاد فکري

بود و زمينه هايي را ايجاد نمود که آنان بتواند با بحث و گفتگو درباره نظام ارزش ها، بايد ها

و نبايد هاي اخلاقي، درک روشنتري درباره اين گونه امور پيدا کنند. و توانايي تميز انتقاد سازنده

از انتقاد مخرب و به کارگيري شيوه هاي مناسب گفتگو را بيابند. حاصل چنين گام هايي در تعالي

شخصيت جوانان، تبلور خواهد يافت.

[1]. فريد تنکابني، راهنماي انسانيت (سيري ديگر در نهج الفصاحه)، ص 599.

محمد رضا شرفي - جوان و نيروي چهارم زندگي، ص 45 - 4

منبع :اندیشه قم