امام حسين (علیه السلام ) و پيامبر (صلی الله علیه و آله )

از ولادت حسين بن على (علیه السلام ) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله

(صلی الله علیه و آله  ) كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد, مردم از اظهار محبت و لطفى

كه پيامبر راستين اسلام (صلی الله علیه و آله ) درباره حسين (علیه السلام ) ابراز ميداشت ,

به بزرگوارى و مقام شامخ پيشواى سوم آگاه شدند.

سلمان فارسى مي گويد: ديدم كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله ) حسين (علیه السلام) را بر

زانوى خويش نهاده او را مي بوسيد و مي فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوارو پدر بزرگوارانى ,

تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى , تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاى خدايى

كه نُه نفرند و خاتم ايشان ,قائم ايشان (امام زمان عج ) مي باشد. (1)

انس بن مالك روايت مي كند: وقتى از پيامبر پرسيدند كدام يك از اهل بيت خود را بيشتر

دوست مي دارى , فرمود: حسن و حسين را, (2) بارها رسول گرامى حسن (علیه السلام  )

و حسين (علیه السلام ) را به سينه مي فشرد وآنان را مي بوييد و مي بوسيد. (3)

ابوهريره كه از مزدوران معاويه و از دشمنان خاندان امامت است , در عين حال

اعتراف مي كند كه : رسول اكرم را ديدم كه حسن و حسين را بر شانه هاى خويش

نشانده بود و به سوى مامي آمد, وقتى به ما رسيد فرمود هر كس اين دو فرزندم را

دوست بدارد مرا دوست داشته , و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است.(4)

عاليترين, صميمي ترين و گوياترين رابطه معنوى و ملكوتى بين پيامبر و حسين را

ميتوان در اين جمله رسول گرامى اسلام(صلی الله علیه و آله )خواند كه

فرمود:حسين از من و من ازحسينم (5)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

(1) مقتل خوارزمى , ج 1, ص 146 - كمال الدين صدوق , ص 152.

(2) سنن ترمذى , ج 5, ص 323.

(3) ذخائر العقبى , ص 122.

(4) الاصابه , ج 11, ص 30.

(5) سنن ترمذى , ج 5, ص 324 - در اين قسمت رواياتى كه

در كتابهاى اهل تسنن آمده است نقل شد تا براى آنها هم سنديت

داشته باشد.