سلاح زبان

پس ، بینش سیاسی لازم است ؛ اما همه چیز نیست ؛ اصل قضیه ، آن ایمان الهی معنوي  است که باید در دلهاي شما باشد؛ خودتان را دینی بسازید. جوانان در محیط خودشان،  امر به معروف و نهی از منکر کنند. چرا این واجب امر به معروف، امر به کارهاي خوب در جامعه ي اسلامی هنوز اقامه نشده است؟ نگویید به من چه ؛ او هم نمیتواند بگوید به تو چه ؛ اگر هم گفت ، شما اعتنا نکنید. بعضی خیال میکنند تا منکري دیده شد،  باید با مشت به سراغش بروند! نه ، ما سلاحی داریم که از مشت کارگرتر است. آن چیست ؟ سلاح زبان . زبان از مشت خیلی کارگرتر و نافذتر و مؤثرتر است ؛ مشت کاري نمیکند.

با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت

خودتان رامجهزکنید ، مسلح به سلاح معرفت واستدلال کنید ، بعد به این کانونهاي فرهنگی -هنري  برویدوپذیراي جوانها باشید.با روي خوش هم پذیرا باشید ؛ باسماحت ، بامدارا . فرمود « وَ سُنَّۀٌ مِنْ  نَبِیِّهِ » ، که ظاهراًعبارت است از« مُدَارَاةُ النَّاس »؛ مداراکنید. ممکن است ظاهرزنندهاي داشته باشد ؛ داشته باشد. بعضی ازهمین هایی که دراستقبال امروزبودند ، خانمهایی بودندکه درعرف معمولی به آنها میگویند « خانم بدحجاب » اشک هم ازچشمش دارد میریزد. حالاچه کارکنیم ؟ردش کنید ؟ مصلحت است ؟ حق  است ؟ نه ، دل ، متعلق به این جبهه است ؛ جان ، دلباخته ي به این اهداف و آرمانها ست. او یک نقصی دارد. مگرمن نقص ندارم ؟ نقص اوظاهراست ، نقصهاي این حقیرباطن است ؛ نمیبینند. « گفتا شیخ اهرآنچه گویی هستم / آیاتوچنان که مینمایی هستی ؟ » . ماهم یک نقص داریم ، اوهم یک نقص دارد . بااین نگاه وبااین روحیه برخوردکنید. البته انسان نهی ازمنکرهم میکند ؛ نهی ازمنکربازبان خوش ، نه با ایجاد نفرت.

با رفق و مدارا

در خصوص امر به معروف و نهی از منکر حدیثی دیدم که از جمله چیزهایی که براي آمربه معروف و ناهی از منکر ذکر میکند، « رَفِیقٌ فِیمَا یَأْمُرُ وَ رَفِیقٌ فِیمَا یَنْهَی » بود.  آن جایی که جاي رفق است که غالب جاها هم از این قبیل است انسان باید با « رفق » عمل کند؛  براي اینکه بتواند با محبّت آن حقایق را در دلها و در ذهنها جا بدهد و جایگزین کند. تبلیغ براي این است؛ براي زنده کردن احکام الهی و اسلامی است.

امر و نهی صادقانه

وقتیکه شما براي کمک به نظام اسلامی مردم را به نیکی امر میکنید مثلًا احسان به فقرا، صدقه، رازداري، محبّت، همکاري، کارهاي نیک، تواضع، حلم، صبر و میگویید این کارها را بکن؛ هنگامی که دل شما نسبت به این معروف، بستگی و شیفتگی داشته باشد، این امر شما، امر صادقانه است. وقتی کسی را از منکرات نهی میکنید مثلًا ظلم کردن، تعرض کردن، تجاوز به دیگران، اموال عمومی را حیف و میل کردن، دست درازي به نوامیس مردم، غیبت کردن، دروغ گفتن، نمّامی کردن، توطئه کردن، علیه نظام اسلامی کار کردن، با دشمن اسلام همکاري کردن و میگویید این کارها را نکن؛ وقتیکه در دل شما نسبت به این کارها بغض وجود داشته باشد، این نهی، یک نهی صادقانه است و خود  شما هم طبق همین امر و نهیتان عمل میکنید. اگر خداي نکرده دل با زبان همراه نباشد،  آنگاه انسان مشمول این جمله میشود که« لَعَنَ اللَّهُ الآْمِرِینَ بِالْمَعْرُوفِ التَّارِکِینَ لَه » کسی  که مردم را به نیکی امر میکند، اما خود او به آن عمل نمیکند؛ مردم را از بدي نهی  میکند، اما خود او همان بدي را مرتکب میشود؛ چنین شخصی مشمول لعنت خدا میشود و سرنوشت بسیار خطرناکی خواهد داشت.

فصل چهارم: شیوه صحیح

فراخواندن به راه خدا با حکمت

 قرآن میفرماید : « ادْعُ إِلی سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَ ۀِ » حکمت، حکمت، حکمت. اندیشه ي مستحکم را تعبیر به حکمت میکنند. حکمت، که انبیا به آن ممتازند و از آنِ بندگان برگزیده و صالح است، همان فکر مستحکمی است که هیچ ابزار عقلانی نمیتواند آن را نفی کند و از بین ببرد. هیچ استدلال و تجربهاي هم نمیتواند آن را خنثی کند. شما در قرآن به آیاتی که حکمت را معیّن میکند، بنگرید، و ببینید چه چیزهایی است« ذلِکَ مِمَّا أَوْحی إِلَیْکَ رَبُّکَ مِنَ الْحِکْمَۀ » :چیزهایی است که اگر بشریت تا ابد هم تلاش کند، نمیتواند آنها را رد کند. هیچ منکري، هیچ مغرضی، هیچ معاندي نمیتواند در ردّ آنها بکوشد. حکمت یعنی  مستحکمترین افکار و اندیشه ها. اینکه حکما، حکمت را « صیرورة الانسان  عالماً مُضاهیاً للعالم الحِسّی » میگویند، همان است. یعنی چنان افکار برجسته و مستحکم  و غیر قابل خدشهاي در روح او- بندهي برگزیده و صالح- گسترش پیدا کرده است، که  خود تبدیل به یک عالَم شده است و شما میتوانید  وجود را، و همه ي گیتی را در سخن او، در اشاره ي او و در اقدام او مشاهده کنید.  این، حکمت است. آن وقت« ادْعُ إِلی سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَۀِ » اینگونه مردم را به سوي خدا دعوت کنید . « وَ الْمَوْعِظَۀِ  الْحَسَنَۀِ وَ  جادِلْهُمْ بِالَّتی هِیَ أَحْسَن»  این هم هست. یعنی اینها عوامل بقاست. اینها هست که تفکر اسلامی تا امروز توانست بماند.

 حکومت صالحان

چنین است که عمل به این وظیفه، تضمینکنندهي دوام و استحکام حکومت صالحان است، و رهاکردن و به فراموشی سپردن آن، زمینه سازِ سلطهي اشرار و نابکاران. نمیگویید، خیال میکنید نمیشود
سؤال:لطفاً بفرمایید آیا در زمینه فرهنگی، اقدام انقلابی را صلاح میدانید؟ به عبارت دیگر، در زمینه فسق و فجور، آیا برخورد فیزیکی را در مواردي که مسؤولان کوتاه آمده و به وظیفه خود عمل نمیکنند، صلاح میدانید؟ جواب:نه. شما شرعاً به هیچ وجه موظّف به برخورد فیزیکی با منکر نیستید؛ شما فقط موظّف به گفتن هستید. شما چه کار دارید؛ حرف خود را بگویید. شما نمیگویید، خیال میکنید که اگر بگویید، نمیشود. امتحان کنید، بگویید؛ بارها هم بگویید. البته یک نفر بگوید، معلوم است که اثر نمیکند. دیگران را وادار کنید بگویند. خودِ گفتن، اثرش به مراتب از مشت بیشتر است؛ حتّی گاهی از اخم هم اثرش بیشتر است؛ با اینکه اخم اثر سازنده دارد و مثل مشت نیست. بههرحال، در نهی از منکر، اگر برخورد فیزیکی لازم باشد، کار حکومت است، نه کار مردم.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام:

همه مسئولان ایران به دنبال توافق خوب، منصفانه و عزتمندانه هستند/

تیم مذاکرهکننده ایران امین، غیور، شجاع و متدین هستند/

تحریم های اقتصادی، مالی و بانکی باید فوراً هنگام امضای موافقتنامه لغو شود/

لغو تحریم ها نباید به اجرای تعهدات ایران منوط شود (۱۳۹۴/۰۴/۰۲ - ۲۳:۰۰)

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی عصر امروز (سه شنبه) در دیدار رمضانی سران قوا و مسئولان و مدیران ارشد نظام، ضمن «تبیین پیامدهای مثبت، چالش ها و راهکارهای تحقق اقتصاد مقاومتی»، درباره روند مذاکرات هسته ای نکات تعیین کننده ای بیان کردند و با اعلام و تشریح صریح خطوط قرمز هسته ای ایران تأکید کردند: امریکایی ها به دنبال نابود کردن صنعت هسته ای ایران هستند در مقابل همه مسئولان ایران ضمن تأکید بر خطوط قرمز، به دنبال توافقی خوب یعنی توافقی منصفانه و عادلانه، عزتمند و منطبق با منافع و مصالح ایران هستند.

رهبر انقلاب اسلامی در ابتدا با اشاره به ماه مبارک رمضان که ماه تقوا است، به تبیین دو نوع تقوای شخصی و اجتماعی پرداختند و گفتند: تقوای شخصی در واقع آن حالت و مراقبت دائمی است که انسان را از ضربه های مهلک معنوی در امان نگه می دارد و البته در امور دنیوی او نیز تأثیرات بسیار مهمی دارد.

ادامه »

عاقبت دوستي با خليفه

روزي هارون الرشيد به شكار رفت و جعفر پسر يحيي برمكي نيز همراه وي بود. جعفر از دوستان بسيار نزديك و خصوصي هارون بود و به همين دليل خليفه خواهر خود عباسه را به عقد او در آورده بود تا در جلسات خصوصي و دوستانه عباسه با او محرم باشد اما شايد جعفر پا را اين فراتر گذاشته بود و با عباسه دور از چشم هارون رابطه برقرار كرده بود، هارون با جعفر تنها بود بدون وليعهد با وي مي رفت، دست به شانه وي نهاده بود، پيش از آن با دست  خويش مشك زده بود و همچنان با وي بود و از او جدا نشد تا به وقت مغرب كه بازگشت و  چون مي خواست به درون رود وي را به برگرفت و گفت: اگر نمي خواستم امشب با زنان بشينم از تو جدا نمي شدم، تو نيز در منزلت بمان و بنوش و طرب كن، تا به حالتي همانند من باشي.

ادامه »

آزادي اسيران ايراني

پس از فتح مدائن و ايراني بدست مسلمين در عصر خلافت عمر، جمعي از ايرانيان را كه اسير شده بودند به مدينه آوردند، عمر تصميم گرفت زنهاي آنها را به عنوان كنيز بفروشد، و مردان ايراني را به عنوان بنده (غلام) در اختيار عربها قرار دهد، و هنگام طواف كعبه، آنها افراد ضعيف و پيرمرد را به دوش بگيرند و طواف دهند.

اميرمؤمنان علي (ع) اين تصميم را نقض كرد و از سهم خود و سهم بني هاشم و ديگران، اسيران ايراني را آزاد نمود به اين ترتيب كه فرمود:

بزرگان هر قوم را احترام كنيد، اين ايرانيان اسير شده از افراد بزرگوار و دانا هستند و تسليم حكومت اسلامي شده و به اسلام گرايش نموده اند، من از سهميه خود و فرزندانم و سهميه بني هاشم، آنها را در راه خدا آزاد ساختم.

ادامه »

برترين و بدترين

حضرت لقمان كه معاصر حضرت داود بود، در ابتداي كارش بنده يكي از مماليك بني اسرائيل بود. روزي مالكش آن جناب رابه ذبح گوسفندي امر فرمود و گفت: بهترين اعضايش را برايم بياور.

لقمان گوسفندي كشت و دل و زبانش را بنزد خواجه و مالك خود آورد. پس ‍ از چند روز ديگر خواجه اش گفت: گوسفندي ذبح كن و بدترين اجزايش را بياور.

لقمان گوسفندي كشت و باز زبان و دل آنرا براي خواجه آورد. خواجه گفت: به حسب ظاهر اين دو نقيض يكديگرند!! لقمان فرمود: اگر دل و زبان با يكديگر موافقت كنند بهترين اعضأ هستند، اگر مخالفت كنند بدترين اجزاست. خواجه را از اين سخن پسنديده افتاد و او را از بندگي آزاد كرد.

يکصد موضوع 500 داستان / سيد علي اکبر صداقت

منبع : اندیشه قم