ارتباط با امام زمان در كلام بزرگان

حضرت امام خميني (ره): «همان طوري كه رسول اكرم(ص) به حسب واقع حاكم بر جميع موجودات است، حضرت مهدي همان طور حاكم بر جميع موجودات است، آن خاتم رسل است و اين خاتم ولايت…»[1].
«ببينيد كه تحت مراقبت هستيد، نامة اعمال ما مي رود پيش امام زمان ـ سلام الله عليه ـ هفته‎اي دو دفعه (به حسب روايت ) نكند كه خداي نخواسته از من و شما و ساير دوستان امام زمان ـ سلام الله عليه ـ يك وقت چيزي صادر بشود كه موجب افسردگي امام زمان ـ سلام الله‎عليه ـ باشد.»[2]

ادامه »

ارتباط با امام زمان(عج)

مقدمه:

بر اساسِ آنچه در منابعِ دين ذكر شده، اعتقاد راسخ شيعه بر آن است كه تمام بركات هستي و ادامة حيات عالَم و آدم و ساير موجودات در سايه وجود مقدّس و با بركت ولي و خليفة خدا بر روي زمين مي باشد و اگر آن وجود گرامي نباشد تمام هستي نابود گشته و از بين خواهد رفت.«لَوبَقَيتِ الاَرضُ بغيرِ امامٍ لَساخَت» «اگر امام بر روي زمين نباشد، اهلش را فرو خواهد برد.» «امام صادق(ع)»[1]. و مصداق ولي خدا در زمان ما حضرت ولي الله الاعظم، حجة بن الحسن المهدي (عج) مي باشد، كسي كه ذخيرة پروردگار براي اقامة حكومت حقّ در عالم است. «وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ لَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ»[2] «و اراده كرده‎ايم بر مستعضعفين زمين منّت نهاده و آنها را امام بر روي زمين و وارث گذشتگان بگردانيم». به بركتِ وجودِ ايشان رزق نازل گرديده و فيضِ مادي و معنوي خداوند بر بشر جاري است و تنها و با تَمسّك و تَوسل به آن بزرگوار است كه وصول به درجات بالاي كمال و قرب حضرت حق(جل و اعلي) ميّسر مي گردد.[3] امام صادق (ع) فرمودند: «اوصياء پيغمبر درهاي توجه مردم به سوي خداوند مي باشند .»[4]

ادامه »

مسجد جمکران، در ۶ کیلومتری شهر قم به طرف جادهٔ کاشان در نزدیکی روستای جمکران قرار دارد. مسجدی که خشت خشت فیروزه ای آن، یادآور بزرگواری است که همه چشم به آمدنش دوخته اند. بیش از هزار سال پیش در شب سه شنبه 17 ماه مبارك رمضان، فردى صالح به نام حسن مثله جمكرانى به دستور امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشریف) فرا خوانده می شود. وى در همین مكان فعلى مسجد، حضرت را با جمعى از همراهان ملاقات كرده و دستور بناى مسجد با تشریفات خاص را دریافت مى‌كند. او براى اجراى این امر اقدام و این مسجد مبارك را بنا بر جزئیات اوامر حضرت مهدى (عجّل الله تعالى فرجه الشریف) احداث نمود.

46

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى بَعْضِ عُمّالِهِ

به يكى از كارگزارانش

اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّكَ مِمَّنْ اَسْتَظْهِرُ بِهِ عَلى اِقامَةِ الدّينِ، وَ اَقْمَعُ بِهِ

اما بعد، تو از كسانى هستى كه من به پشتيبانى آنان دين را اقامه مى كنم،

و نخوت گنهكار را

نَخْوَةَ الاَْثيمِ، وَ اَسُدُّ بِهِ لَهاةَ الثَّغْرِ الْمَخُوفِ. فَاسْتَعِنْ بِاللّهِ عَلى ما

قلع و قمع مى نمايم، و رخنه ترسناك حدود و مرزها را مى بندم. در هرچه بر

تو مهم آيد از خداوند

ادامه »

45

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى عُثْمانَ بْنِ حُنَيْف الاَْنْصارِىِّ وَ هُوَ عامِلُهُ عَلَى الْبَصْرَةِ،

به عثمان بن حُنَيف انصارى، كارگزارش در بصره، وقتى به حضرت

وَ قَدْ بَلَغَهُ اَنَّهُ دُعِىَ اِلى وَليمَةِ قَوْم مِنْ اَهْلِها فَمَضى اِلَيْها

خبر رسيد او را به مهمانى دعوت كرده اند و او به آنجا رفته.

اَمّا بَعْدُ، يا بْنَ حُنَيْف، فَقَدْ بَلَغَنى اَنَّ رَجُلاً مِنْ فِتْيَةِ اَهْلِ الْبَصْرَةِ

اما بعد، اى پسر حنيف، به من خبر رسيده كه مردى از جوانان اهل بصره

دَعاكَ اِلى مَأْدُبَة فَاَسْرَعْتَ اِلَيْها، تُسْتَطابُ لَكَ الاَْلْوانُ، وَ تُنْقَلُ

تو را به مهمانى خوانده و تو هم به آن مهمانى شتافته اى، با غذاهاى

رنگارنگ، و ظرفهايى پر از طعام

ادامه »

44

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى زيادِ بْنِ اَبيهِ وَ قَدْ بَلَغَهُ اَنَّ مُعاوِيَةَ

به زياد بن ابيه، وقتى به حضرت خبر رسيد معاويه به زياد

كَتَبَ اِلَيْهِ يُريدُ خَديعَتَهُ بِاسْتِلْحاقِهِ

نامه نوشته مى خواهد او را با ملحق كردن به نسب خود بفريبد

وَ قَدْ عَرَفْتُ اَنَّ مُعاوِيَةَ كَتَبَ اِلَيْكَ يَسْتَزِلُّ لُبَّكَ، وَ يَسْتَفِلُّ غَرْبَكَ،

آگاه شدم كه معاويه براى لغزاندن خردَت و سست كردن عزمت نامه اى

برايت فرستاده،

ادامه »

43

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْه السَّلام

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى مَصْقَلَةَ بْنِ هُبَيْرَةَ الشَّيْبانِىِّ، وَ هُوَ عامِلُهُ عَلى اَرْدَشيرَ خُرَّةَ

بـه مَصقلة بن هُبَيـره شـيبانى كـه عامـل حضـرت در اردشـيرخُـرّه بـود

بَلَغَنى عَنْكَ اَمْرٌ اِنْ كُنْتَ فَعَلْتَهُ فَقَدْ اَسْخَطْتَ اِلهَكَ،

خبر انجام كارى از تو به من رسيده كه اگر آن را به جا آورده باشى خدايت

را به خشم آورده،

ادامه »

42

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى عُمَرَ بْنِ اَبى سَلَمَةَ الْمَخْزُومِىِّ، وَ كانَ عامِلَهُ عَلَى الْبَحْرَيْنِ، فَعَزَلَهُ

به عمر بن ابى سَلَمه مخزومى، كارگزار حضرت در بحرين، پس از اينكه او را

عزل نمود

واسْتَعْمَلَ نُعْمانَ بْنَ عَجْلانَ الزُّرَقِىَّ مَكانَهُ

و نعمان بن عَجلان زُرَقى را به جاى او گماشت

اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى قَدْ وَلَّيْتُ نُعْمانَ بْنَ عَجْلانَ الزُّرَقِىَّ عَلَى

اما بعد، نعمان بن عجلان زُرَقى را والى بحرين قرار

ادامه »

رضايت شيطان

گاهي كردار انسان براي شيطان به قدري ارزش دارد و او را خوشحال مي كند كه مي گويد: من به اين اعمال راضي شدم ؛ گرچه او هيچ كار ديگري انجام ندهد. در خبري آمده كه : شيطان لعين گفته : هرگاه بني آدم سه خصلت را دنبال كنند، مرا كافي است . اگر چه اعمال ديگري را انجام ندهند، همان سه خصلت رضايت من است و بيشتر از آنها نمي خواهم . اول آن كه ، خود را در ميان خلق بزرگ شمارند و غرور و تكبر به خود راه دهند، مردم را حقير و كوچك حساب كنند، اعمال خود را خوب و باارزش ‍ و اعمال مردم را بد و ناپسند بدانند. چنين افرادي از ياران هواداران من هستند و من از ايشان راضي ام . دوم آن كه ، اعمال زشت و بد و ناپسند انجام داده و آنها را كوچك و بي ارزش جلوه دهند و در عبادات سهل انگار باشند، باكي از انجام دادن گناه نداشته باشند، گناه خود را فراموش نمايند و در صدد توبه نباشند. ايشان هم از ياران و مريدان من هستند و كمال رضايت را از آنان دارم . سوم آن كه ، كاري كه انجام مي دهند از روي خودپسندي يا از روي ريا و بدبيني باشد. مردم را با زبان آزار دهند كه اين از بزرگ ترين گناهان است . حضرت صادق عليه السلام در اين باره فرمودند: اي مردم ! محافظت زبان از شرايط ايمان است و دشمن ترين مردم نزد خدا كساني هستند كه مردم از زبان آنان بترسند.

ادامه »