مواد لازم برای 9 نفر :

موز درشت         5 عدد

شکر                یک پیمانه

پودر هل           نصف قاشق چایخوری

کره آب شده      2/5 قاشق غذاخوری

بادام هندی خرد شده   2 قاشق غذاخوری
طرز تهیه :
1. موز‌ها را در غذاساز پوره کنید.
2. تابه نچسب را روی شعله متوسط بگذارید تا گرم شود. پوره موزها را در آن بریزید و دایم هم بزنید تا کاملا طلایی شوند.
3. شکر را اضافه کنید و مدام هم بزنید تا شکرها آب شوند.
4. پودر هل را اضافه کنید، مراقب باشید مخلوط نسوزد وقتی این مخلوط موزها از ظرف مثل حلوا ور آمد کره را اضافه کنید و دوباره به هم زدن ادامه دهید.
5. در این مرحله باید بادام هندی را اضافه کنید.
6. قالبی همچون قالب باقلوا یا هر قالب صاف دیگر را انتخاب کنید و با کمی از کره آب شده چربش کنید.
7. مخلوط را داخل قالب بریزید. سطح آن را صاف کنید و دست‌کم 3 ساعت در یخچال قرار دهید تا کاملا خنک شود.
8. حلوا را با شکل و اندازه دلخواه برش بزنید و سرو کنید.

 

موز گیاهی است علفی مانند درختچه که برگهای آن بسیار بزرگ و پهن است و گاهی تا 2 متر می رسد . گلهای آن مجتمع و بصورت سنبله است میوه آن ابتدا سبز و بعد از رسیدن برنگ زرد در می آید .موز از نظر طب قدیم ایران معتدل است و خون را غلیظ می كند . موز انرژی زیادی دارد و چون نرم هست غذای خوبی برای كودكان و اشخاص مسن محسوب می شود.

1) بدلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه ها می باشد.

2) موز ملین بوده و همچنین و به عنوان درمان اسهال و اسهال خونی کاربرد دارد.

3) موز خونساز است بنابراین اشخاص لاغر و كم خون حتما باید موز بخورند.

4) موز تقویت كننده معده و نیروی جنسی است.

5) موز درمان زخم معده و روده می باشد.

6) گرد موز همچنین داروی خوبی برای پائین آوردن كلسترول است.

7) شیره گلهای موز درمان كننده اسهال خونی می باشد.

8) جوشانده موز اثر قطع خونریزی دارد.

9) ضماد برگ درخت موز برای درمان و سوختگی مفید است.

10) موز نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصاً در سرد مزاجان تولید گاز معده می كند برای رفع این عارضه باید پس از موز كمی نمك خورد.

11) موز تاثیر خوبی در تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب دارد.

12) برای درمان ضعف بدن موز را با عسل بخورید.

13) موز مدر است.

14) موز بعلت دارا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط كنند .

 

 

                مار ما دوک پیکتا ل: اسلام شنا س انگلیسی که در حدفاصل سا ل ها ی1875-1936میلادی

            می زیست. او سال  1917  میلادی اسلام اختیا رکرد. و نا م خویش را محمد نهاد، وی را باید

            نخستین مترجم قرآن به زبان انگلیسی دانست.

 

 

 

          شوید:ضد چربی خون، تصفیه کننده خون.

        یونجه: افزایش وزن،مولد خون،تقویت عمومی بدن، جلو گیری از پوکی استخوان ،

        کمک به انعقاد خون( حاوی مقادیر زیاد ویتا مینK )

      

سپاس و درود هموطن که اینگونه بر سیمای غم آلود کودکان فلسطین گل تبسم و لبخند نشاندی.

چه زیبا شکوهمندی وطن و انقلاب خود را در فریادهای رهایی قدس نشان دادید.

“قدس شریف ” بالنده تر از همیشه پیکره اسلام است چون در آوردگاه مهربانی شما مردم شریف

به خود بالید.

درود بر شما حماسه آفرینان یوم الله امروز که در بلندای نام وطن ،آزادی فلسطین را فریاد کردی.

کرانه های بی کران سرزمین ، گام های استوار حضورتان را آفرین گفت.

 

 

 

رژیم صهیونیستی از غزه چه می خواهد؟

اسراییل با محاصره غیر انسانی غزه، غنان گسیخته به نیات پلید خود جامه عمل پوشانید و ساکنان بی دفاع این منطقه را در کمال بی رحمی در تاریکی مطلق و سرمای شدید زمستان بدون هیچ گونه احساس شرم وگناه و پایبندی به اصول اخلاقی و انسانی رها کرد . بعد از سیطره حماس بر نوار غزه از شش ماه گذشته انتظار می رفت که اسراییل به چنین اقدامی دست بزند و به این دلیل این اقدام را به تاخیرانداخت تا سرمای سخت زمستان فرا رسد و کمبود برق و انرژی بیشتر احساس شود و گرسنگی و درد و رنج مردم در منطقه تحت اداره حماس بیشتر خود را نشان دهد. بنابراین تمامی گذرگاه های مرزی را بست تا فلسطینیان نتوانند از نوار غزه به رفح مصر رفت و آمد داشته باشند. این اقدام جنایتکارانه ای است که ضمیر و وجدان آدمی نمی تواند سکوت در برابر آن را بپذیرد . اشغالگران با این اقدام خود در واقع در صدد تکمیل سلسله اقدامات مجرمانه ای بودند که با کشتارهای بی رحمانه در غزه آغاز شده بود ؛ کشتاری که فقط در طی دو روز بیش از سی شهید برجای گذاشت و جوامع بین المللی هیچ گونه واکنشی از خود نشان ندادند و به یاری این مردم ستمدیده نشتافتند.

اکنون این سوالات مطرح است که اسراییل از غزه چه می خواهد ؟ آیا خواستار اشغال مجدد این منطقه است ؟ آیا می خواهد حماس و ملت فلسطین را تنبیه کند ؟

 

ادامه »

 

 

هولوکاست غزه !

این روش ها درست مانند شیوه های نازی هاست که دولت آلمان در جنگ جهانی دوم علیه تمامی ملت های اروپایی به کار برد : محاصره حتی در مورد مواد غذایی و کالاهای حیاتی ، بمباران منازل و محله ها و ساختمان ها و تخریب آن ها بر سر ساکنان آن ها و … آن چه که در این چند روز گذشته اتفاق افتاد در واقع کشتار بی رحمانه و ددمنشانه ای در حق ملت ما در غزه بود و هیچ کس نمی داند که چقدر از مردم فلسطینی باید کشته شوند تا مردم جهان به عمق فاجعه پی ببرند و عنوان و تعبیر مناسبی برای آن برگزینند.

کودکان از گرسنگی می میرند و عده نیز به خاطر عدم ارائه خدمات در بیمارستان ها به خاطر قطع برق در صف مرگ ایستاده اند . مادران غمگین و گریان از برادران خونی و قومی و دینی خود کمک می طلبند اما کسی نیست به ندای آنان پاسخ دهد و به یاری وکمک آنان بشتابد. گویی ما در عصر یخبندان و انجماد عاطفه ها به سر می بریم و دیگر کسی به فریاد کمک و اغاثه دیگران اعتنایی ندارد.

آن چه در غزه می گذرد با موافقت و چراغ سبز آمریکا صورت می گیرد و این بوش است که با دیدار خود از رژیم صهیونیستی آن را شعله ور ساخته است . بوش نسبت به مبارزان شرافتمند جهان عرب به طور کلی نسبت به تمامی عرب ها و مسلمانان بسیار کینه توز است ولی خلاف آن را ادعا می کند . متاسفانه کشورهای عرب به مانند یک فاتح از او استقبال کردند. حوادث غزه در مقابل چشم و گوش جهانیان به وقوع پیوست ولی به آن واکنش قابل توجهی نشان داده نشد در حالی که اگر یک صهیونیست با سنگ فلسطینی زخمی می شد؛ برای آن جلسه تشکیل می دادند.

آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی اسراییل را در مورد آغاز جنگ علیه لبنان و نابودی زیرساخت های این کشور و ارتکاب جنایات در این جنگ در سال 2006 به خصوص در مورد کشتار قانا تبرئه کردند . این جنگ به خاطر ربودن دو سرباز اسراییلی صورت گرفت ولی کسی به ربودن ده ها لبنانی و صدها عرب و 11 هزار فلسطینی در بند صهیونیست ها اهمیتی نمی دهد .

خون ها عرب ها دیگر ارزشی ندارد و دیگران نیز آن را مباح می دانند . اگربه یک نفر از اتباع آمریکا و اسراییل و یا دیگر کشورها در نقطه ای از جهان آسیبی برسد؛ در بوق و کرنا دمیده می شود و چه بزرگ نمایی که نمی شود .

گلدماییر روزی که می شنید یک فلسطینی به دنیا آمده است همان روز دچار غم اندوه و افسردگی می شد و رابین آرزو می کرد؛ روزی از خواب بیدار شود و بشنود غزه را آب برده است و بسیاری از رهبران اشغالگران آرزو می کردند تا غزه نابود و از نقشه جهان محو شود.

اما آن ها رفتند و شکوه و عظمت غزه باقی ماند و خاری در چشم دشمنان است.
غزه سرزمین جاویدانی است که با دریای مدیترانه و خاورمیانه زاده شده است .
غزه عروس دریایی زیبا و گوهر نایاب شهرهاست .
غزه دیگر پرتقال هایش را نمی فروشد و امروز خونش بسته بندی شده است .
امروز شهدای غزه در گورهایشان به خاطر حوادث تلخ و خونبار به خود می لرزند.
غزه با دریا و پرتقال و باغ های زیتون عجین شده است.
غزه امروز با جسم و جان و بازوان آن ها در آغوش گرفته شده است.
غزه از آغاز تاریخ تاکنون با مجاهدان و رزمندگان انس گرفته است و زبان آنان را بهتر می فهمد.
غزه پلی میان گذشته و حال است و میان آینده و آینده.
غزه هرگز نخواهد مرد و خاری در چشم دشمنان خواهد بود.
جنایتکاران و ستمگران به زباله دان تاریخ سپرده می شوند ولی غزه پایدار و استوار، گوهر جاودان شهرها باقی خواهد ماند.

نویسنده : خلیل العنانی

 

شهیدآوینی

 

 

 

 

سنگ…سنگ…تا پیروزی…(1)

…من سنگ را می شناسم…من سنگ را دوست دارم…اصلا ًمن و سنگ را رفاقتی دیرینه است…برخی سنگ را خشن می دانند…عده ای آن را بی روح می شمارند…اما سنگ بهترین دوست من است…

من سنگ را از زمانی می شناسم كه هنوز در عالم شما نبودم!…آن زمانی كه مادرم- در حالیكه مرا در شكم داشت- با سنگ دوستی می ورزید…

پس از آن سنگ هم بازی من بود…همه اسباب بازی من سنگ بود و تنها سنگ دوست من بود… سپس بزرگتر شدم…ودر مدرسه،علم سنگ آموختم: «بابا آب ندارد…بابا نان ندارد…بابا سنگ دارد…بابا سنگ داد…»

آری…من بابایم را دوست دارم…اما چون نیست، یادگارش یعنی سنگ را به رفاقت برگزیده ام… هر روز كیفم پر از سنگ است كه به مدرسه ی جهاد میروم وخالی است از همه چیز، جز كینه وقتی كه بر میگردم…سنگ همه خشم من است در عین حال كه همه محبت من است…سنگ پیام آور كینه من است…

چه زیباست آن زمان كه دست یاری سنگ را می فشارم، زمانی كه همه دوست نمایان از ترس، دست خود را می كشند… آری،آنان كه صبح و شب دم ازمن و یاری من می زنند، هرگاه دست گرم محبت به سویشان دراز می كنم، پس می زنند، اما سنگ، دستان مرا با تمام وجود در آغوش می كشد و خویشتن را فدای فریاد من میكند…

كاش همه مردم دنیا قلبی مثل سنگ داشتند… اصلا ً كاش قلب داشتند تا میگفتم سنگدلند… كاش سنگدل بودند… آخر سنگ خیلی مهربان است…

میدانی، هر وقت قلبم می گیرد از اسارت، سنگی در آغوش دستان می گیرم…سنگ با صبر و حوصله ی تمام درد دلم را میشنود… و سپس پیغام خشم مرا بسوی ملعونترین مردمان پرتاب می كند…

اگر بدانی آن زمان كه برای بوسیدن گونه ی برادرم لبم خونی می شود، نجوای با سنگ چه لذتی دارد…اگر بدانی آنگاه كه دیوار خانه ی خرابمان راموجوداتی به نام تانك و گلوله بر سرمان می ریزند، پرتاب سنگ چه غوغایی می كند… اگر بدانی وقتی خواهر شش ماهه ام بر سینه ی مادرم چون ماهی دور از آب افتاده ای پرپر می زند، سنگسار كردن قاتلان چه قصاص نیكویی است… اگر بدانی آن زمان كه كاسه ی چشمانم چون كاسه صبرم از غربت لبریز می شود و قطره ای خشم بیرون می ریزد، سنگستان چه جای خوش آب و هوایی است… اگر بدانی…

آری…سنگ… چه مهربانی ای سنگ و چه دوست داشتنی…ای همدم تنهایی من، وصیت می كنم اگر گلوله ای جای تو را در قلبم اشغال كرد، تورا بر مزارم بگذارند تا از تو جدا نمانم…آخر من نمك صفای تو را خورده ام و نمكدان شكستن به دور از مروت است…

آهای ترسوهای دنیا… منم… همان كه می گویید تروریست است… من عادت كرده ام كه با سنگ شجاعت شما را ترور كنم… آری… من تا خون در بدن دارم سنگ را بر زمین نمی گذارم… و فریاد می زنم:

«سنگ…سنگ…تاپیروزی…»

 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی نوشت
1- این مقاله توسط محمد خراسانی زاده (عبد عباس) نگاشته شده و در دوازدهمین شماره نشریه كرانه (متعلق به بسیج مسجد ثامن الائمه (ع) در شهرك قدس(غرب)) به چاپ رسیده بود.

شهید آوینی

 

 

 

 

 

 

در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد؛

مراسم سوگواری شهادت مولای متقیان امام علی علیه السلام در حضور رهبر معظم انقلاب (۱۳۹۴/۰۴/۱۷ - ۱۴:۲۱)

همزمان با سالروز شهادت مظلومانه مولي الموحدين حضرت علي ابن ابيطالب عليه السلام مراسم سوگواري و عزاداري

آن حضرت با حضور قشرهاي مختلف مردم و رهبر معظم انقلاب اسلامي در حسينيه امام خميني(ره) برگزار شد.

در اين مراسم، بعد از نماز ظهر شركت كنندگان، در عزاي شهادت جانكاه و مظلومانه مولاي متقيان حضرت علي

عليه السلام به سوگواري پرداختند.

 

 

 

 

 

در معني «فزت و ربّ الكعبه» است كه مي‌گويند به خداي كعبه رستگار شدم، اين سخن چه معنا دارد

زيرا گوينده آن امير المؤمنين ـ عليه السّلام ـ است، و رستگار شدن از اين فرد كه در زمان كودكي به

پيامبر ايمان آورده مناسب نيست، آيا معني صحيح‌تري وجود دارد؟

كلمة فوز عبارت است از رسيدن به آرزو و خير و خوبي و رهايي از شر پليدي (الفوز: النجاة و الظفر

بالامنية و الخير)[1] بعضي از لغت دانان عرب در مورد معناي آن گفته‌اند فوز همان نجات يافتن و در

سلامت قرار گرفتن است.[2]

فزتُ فعل ماضي و متكلم وحده مي‌باشد و ربّ: واو براي قسم است و از ادوات قسم در زبان عرب

محسوب مي‌شود، مانند قسمي كه خداوند در آية 65 سورة نساء خورده كه فلا و ربك لا يؤمنون

حتي يحكموك… قسم به خداي تو كه ايمان نياورده به… .

بنابر اين معناي جمله فزت و رب الكعبه اين است که به خداي كعبه نجات يافتم و به آرزوي خود و خير

و خوبي رسيدم. البته اين امر سعادتمندي و رستگاري است. چراكه نهايت آرزوي آدمي بر آن است كه

خود را از درد و رنج‌هاي دنيا رهايي دهد و به خير و خوبي دايمي برسد.

از نظر انسان‌هايي مانند علي ـ عليه السّلام ـ مرگ و شهادت از قفس و زندان اين عالم رهايي يافتن و

به نهايت آرزوي خود رسيدن است. خصوصاً وقتي كه در عالي‌ترين مراتب انسانيت قرار دارند و به مراتب

عالي لقاء و رويت پروردگار خود رسيده‌اند كه حتي مرگ خود را شهادت و كشته شدن در راه اميد و آرزوي

خود قرار مي‌دهند و بالاترين لقاء و رويت الهي براي آنها حاصل مي‌گردد استاد شهيد مطهري در اين

رابطه مي‌فرمايد: اين است كه مي‌بينيم، علي ـ عليه السّلام ـ آن گاه كه مي‌بيند مرگش به صورت شهادت

نصيبش شده از خوشحالي در پوست نمي‌گنجد، ‌لذا در لحظات آخرين حياتش مي‌فرمايد به خدا سوگند

هيچ امر مكروه و خلاف انتظاري براي من رخ نداده است همان رخ داد كه مي‌خواستم و به آرزوي خود كه

شهادت است رسيدم مثل من مثل كسي است كه شب تاريك در جستجوي آب در صحرايي مي‌گردم،

ناگاه چاه آبي يا سرچشمه‌اي پيدا مي‌كند مثل من مثل جوينده‌اي است كه به مطلوب خود نائل گشته

است. [3]

اين نكته را نيز اضافه مي‌كنيم كه سعادتمندي و رستگاري آن وقت براي اميرمؤمنان اهميت دارد كه تا

پايان حيات پربركت او ادامه داشته باشد. چنانچه در سخنراني معروفي كه پيامبر اسلام ـ صلّي اللّه

عليه و آله و سلم ـ پيرامون اوصاف ماه مبارك رمضان در پايان آن خطبه و در ادامه پاسخ به سؤال امير

مؤمنان در مورد بهترين اعمال در ماه مبارك رمضان شروع به گريستن نمودن، در اين هنگام علي ـ عليه

السّلام ـ علت گريه آن حضرت پرسيدند: حضرت پاسخ فرمود كه علي جان در يكي از همين ماه‌هاي

ماه مبارك رمضان بدست شقي‌ترين انسان‌ها به شهادت مي‌رسي. در اين هنگام آقا امير مؤمنان

بلافاصله مي‌پرسند كه آيا در اين هنگام دينم در سلامت است؟ حضرت پاسخ فرمودند: بله. دينت در

آن هنگام در سلامت است در اين هنگام امير مؤمنان فرمودند كه: يا رسول الله «ليس من مواطن الصبر

و البلوي بل من مواطن الرضا و البشري»؛ اي رسول خدا اين لحظه از جايگاه صبر در بلا و مصيبت نيست

بلكه محل رضا و بشارت مي‌باشد.[4]

لذا آن حضرت پس از ضربت سختي كه بر فرق مباركشان خورد، فرمودند: فزت و ربّ الكعبه. به خداي

كعبه رستگار شدم.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تفسير نمونه، ج 26، ص 476 تا 480.
2. تفسير الميزان، ترجمه و چاپ جامعه مدرسين، ج 1، ص 61 تا 65 و ج 4، ص 626 تا 640.
3. لقاء الله، ميرزا آقا جواد ملكي تبريزي.
4. اربعين حديث، حضرت امام(ره)، ذيل حديث 38.
5. قيام و انقلاب مهدي(عج) به ضميمة مقالة شهيد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پي نوشت ها:
[1] . لسان العرب، ج 5، ص 393؛ مجمع البحرين، ج 4، ص 30.
[2] . مجمع البحرين، ج 4، ص 30.
[3] . مطهري، مرتضي، قيام انقلاب مهدي(عج) به ضميمه شهيد، ص 116 تا 118.
[4] . بحار الانوار، ج 93، ص 356، باب 46.