زيارت و بوسيدن قبر پيامبر(صلّي الله عليه و آله)

مرجع فقيد شيعه، آيت‌الله العظمي سيّد عبدالله شيرازي ـ قدّس

سرّه الشّريف ـ در كتاب الاحتجاجات العشرة، احتجاج ششم چنين

مي‌فرمايد:

يك روز در مدينه، كنار قبر شريف رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ رفتم،

در اين هنگام يكي از طلّابي را كه از فضلاي حوزه علميّه قم بود، ديدم كه

به طرف ضريح پيامبراكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ رفت، و از شُرطي (افراد

هيئت امر به معروف و نهي از منكر وهابي) غفلت كرد كه در آن‌جا ايستاده

بود تا از بوسيدن ضريح جلوگيري كند، ضريح مقدّس را چند بار بوسيد،

شُرطي ناراحت شد، هنگامي كه آن شرطي مرا ديد، نزد من آمد و با احترام

گفت: «اي آقا: چرا از اصحاب خود، در مورد بوسيدن ضريح، جلوگيري ن

مي‌كني، اين‌ها چيزي (پنجره‌اي) را مي‌بوسند كه از آهن است و آن را از

اسلامبول آورده‌اند، نگذاريد آن را ببوسند كه شرك است؟»

گفتم: آيا شما حجرالاسود را (در كنار كعبه) مي‌بوسيد؟

شُرطي گفت: آري.

گفتم: «روي قبر پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ نيز سنگ است، اگر بوسيدن

اين سنگ شرك باشد، بايد بوسيدن حجرالاسود هم شرك باشد؟!»

گفت: حجرالاسود را پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ بوسيده است.

گفتم: اگر بوسيدن جسمي به قصد تيمّن و تبرّك، شرك باشد فرقي در آن

نيست كه از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ باشد يا غير او.

گفت: پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ از اين رو حجرالاسود را بوسيد كه آن

را از بهشت آورده‌اند.

گفتم: آري، حجرالاسود، از بهشت آورده شده، مي‌گوئيد به همين خاطر

داراي احترام و شرافت شده است، و از طرفي پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ

آن را بوسيده و امر فرموده كه آن را ببوسند، زيرا از اجزاء بهشت است.

گفت: آري به همين حساب‌ها است.

گفتم: شرافت و احترام، براي بهشت و اجزاء بهشت نيست مگر به خاطر وجود

پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ

گفت: آري.
گفتم: وقتي كه بهشت و اجزاء آن، به‌خاطر وجود پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ

صاحب احترام شود، و بوسيدن آن به‌عنوان تيمّن و تبّرك، جايز باشد، اين آهن

(آهن اطراف قبر پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ) هم گرچه از اسلامبول تركيّه آمد

باشد، به خاطر مجاورت و همسايگي با قبر پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ صاحب

احترام و شرافت شده است، بنابراين بوسيدن آن به‌عنوان تبرّك و تيمّن، جايز

است. براي توضيح اضافه مي‌كنم: جلد قرآني كه از چرم است، مگر از اجزاء

حيواني كه در صحرا، علوفه مي‌خورد نيست؟ در آن وقت، احترامي نداشت،

و نجس كردن آن، حرام نبود، ولي وقتي كه جلد قرآن شد، محترم گرديد، و

هتك احترام آن حرام شد، و ما آن را مي‌بوسيم و به آن تبرّك مي‌جوئيم،

چنان‌كه شيوة معمول مسلمانان از صدر اسلام تا كنون است كه به‌عنوان

تبرّك، جلد قرآن را مي‌بوسند، مانند اين‌كه پدر، فرزندش را مي‌بوسد، هيچ‌كس

نگفته اين‌ها شرك است و حرام مي‌باشد، بوسيدن ضريح پيامبر ـ صلّي

الله عليه و آله ـ و ضريح ساير امامان و اولياء خدا نيز همين‌گونه است،

و هيچ‌گونه ارتباطي با شرك و بت‌پرستي ندارد.

آيت الله شيرازي با مأمور سعودي

اندیشه قم