زهد و ساده زيستي در سيرة عملي بزرگان :

حضرت آيت الله العظمي بهاءالديني (ره): ايشان بسيار ساده زيست و بي تكلف بودند. خانه ‎اي محقر و خشت و گلي در كناره حسينيه داشتند. از خود ثروتي به جاي نگذاشت و اجازة تعويض و تعمير منزل مسكوني را هم نداد و در مقامي بود كه هيچ ديدي نسبت به دنيا و زندگي آن از جهت پستي و بلندي آن نداشت. هيچ گاه براي آمدن فردي تغييري در زندگي و وضع خود و منزل نمي داد.»[1]

حكايتي آموزنده از شهيد مطهري (ره): در دانشكده الهيات موقع امتحانات رسم بر اين كه تمام استادان غذا را در دانشگاه صرف مي كردند و بر ايشان چلو كباب مي آوردند سر ظهركه مي شد، استاد شهيد سر ظهر كه مي شد ابتدا نماز مي خواندند و سپس غذاي ساده‎اي را كه از منزل آورده بودند و يا نان و پنيري تهيه كرده مي خوردند خدمتگذاري از ايشان سؤال كرده بود: چرا شما از غذاي دانشگاه نمي خوريد غذا مال استادان است. فرمودند: از كجا مي دانيد غذا مال استادان است اين مال بيت المال است. بعد آقا وقتي فهميده بودند كه بين استادان و خدمتگذاران در كيفيت و نوع غذا فرق مي گذارند به مسؤلين آنجا اعتراض كرده بود.»[2] آري عالمان رباني هيچگاه در صدد اندوختن مال دنيا نبوده و كوچكترين دل بستگي به زخارف آن نداشتند، مردان علمي بودند كه در ميدان عمل از همه جلوتر حركت مي كردند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] . سيري در آفاق (زندگينامه حضرت آيت الله العظمي بهاءالديني (ره) حسين حيدري كاشاني ، چاپ اول / انتشارات تهذيب.
[2] . سر گذشتهاي ويژه از زندگي استاد سهيد مرتضي مطهري ، ج 2 ص 139 ـ مؤسسه ‎ي نشر و تحقيقات ذكر / چاپ اول / (بي تا).

مهدي رحيمي

اندیشه قم