از دعاهاى بسيار معروف است ، علاّمه مجلسى رحمة اللّه فرموده : اين

دعا از بهترين دعاهاست و دعاى خضر پيمبر است . امير المؤمنين عليه

السّلام‏ آن را به كميل كه از خواصّ اصحاب آن حضرت بود آموخت و نيز

فرموده : در شبهاى نيمه شعبان و در هر شب جمعه خوانده میشود ،

و برای كفايت از گزند دشمنان و گشوده شدن درهاى روزى و آمرزش

گناهان سودمند است .

شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس‏ آن را در كتابهاى دعاى خود آورده‏ اند

و من متن اين گنجينه ملكوتى را از«مصباح المتهجه» روايت می نمايم

و آن دعاى شريف اين است:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‏ءٍ وَ بِقُوَّتِكَ الَّتِي قَهَرْتَ

بِهَا كُلَّ شَيْ‏ءٍ وَ خَضَعَ لَهَا كُلُّ شَيْ‏ءٍ وَ ذَلَّ لَهَا كُلُّ شَيْ‏ءٍ وَ بِجَبَرُوتِكَ الَّتِي

غَلَبْتَ بِهَا كُلَّ شَيْ‏ءٍ وَ بِعِزَّتِكَ الَّتِي لاَ يَقُومُ لَهَا شَيْ‏ءٌ وَ بِعَظَمَتِكَ الَّتِي

مَلَأَتْ كُلَّ شَيْ‏ءٍ وَ بِسُلْطَانِكَ الَّذِي عَلاَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ وَ بِوَجْهِكَ الْبَاقِي بَعْدَ

فَنَاءِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ بِأَسْمَائِكَ الَّتِي مَلَأَتْ (غَلَبَتْ) أَرْكَانَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ بِعِلْمِكَ

الَّذِي أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ بِنُورِ وَجْهِكَ  الَّذِي أَضَاءَ لَهُ كُلُّ شَيْ‏ءٍ

خدايا از تو درخواست میكنم ، به رحمتت كه همه‏ چيز را فرا گرفته ، و به

نيرويت كه با آن بر هر چيز چيره‏ گشتى و در برابر آن هرچيز فروتنى نموده

و همه‏ چيز خوار شده و به جبروتت كه با آن بر همه‏ چيزى فائق‏ آمدى و به

عزّتت كه چيزى در برابرش تاب نياورد و به بزرگی ات كه همه‏ چيز را پر كرده

و به پادشاهی ات‏ كه برتر از همه‏ چيز قرار گرفته ، و به جلوه‏ ات كه پس از

نابودى همه‏ چيز باقى است و به نام هايت كه پايه‏ های همه‏ چيز را انباشته

و به علمت كه بر همه‏ چيز احاطه نموده ، و به نور ذاتت كه همه‏ چيز در پرتو

آن‏ تابنده گشته ،

يَا نُورُ يَا قُدُّوسُ يَا أَوَّلَ الْأَوَّلِينَ وَ يَا آخِرَ الْآخِرِينَ‏ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي

تَهْتِكُ الْعِصَمَ‏ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَمَ‏ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ

الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ‏ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاءَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ

الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ الْبَلاَءَ

اى نور ، اى پاك از هر عيب ، اى آغاز هر آغاز، و اى پايان هر پايان ، خدايا !

بيامرز براى من آن گناهانى را كه پرده حرمتم میدرد ، خدايا ! بيامرز براى

من آن گناهانى را كه كيفرها را فرو می بارند ، خدايا ! بيامرز برايم گناهانى

را كه نعمتها را دگرگون می سازند ، خدايا ! بيامرز برايم آن گناهانى را كه

دعا را باز می دارند ، خدايا ! بيامرز برايم گناهانى كه بلا را نازل می كند ،

اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ كُلَّ خَطِيئَةٍ أَخْطَأْتُهَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ

بِذِكْرِكَ وَ أَسْتَشْفِعُ بِكَ إِلَى نَفْسِكَ‏ وَ أَسْأَلُكَ بِجُودِكَ أَنْ تُدْنِيَنِي مِنْ قُرْبِكَ وَ

أَنْ تُوزِعَنِي شُكْرَكَ وَ أَنْ تُلْهِمَنِي ذِكْرَكَ ‏اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ سُؤَالَ خَاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ

خَاشِعٍ‏أَنْ تُسَامِحَنِي وَ تَرْحَمَنِي وَ تَجْعَلَنِي بِقِسْمِكَ رَاضِياً قَانِعاً وَ فِي جَمِيعِ

الْأَحْوَالِ مُتَوَاضِعاً

خدايا ! بيامرز برايم همه گناهانى را كه مرتكب شدم ، و تمام خطاهايى كه

به آنها آلوده گشتم ، خدايا ! با ياد تو به سويت نزديكى می جويم ، و از

ناخشنودى تو به درگاه خودت شفاعت مي طلبم ، و از تو خواستارم‏ به

جودت مرا به بارگاه قرب خويش نزديك گردانى و سپاس خود را نصيب من

كنى ، و يادت را به من الهام نمايى ، خدايا ! از تو درخواست میكنم ،

درخواست بنده‏اى فروتن ، خوار و افتاده ، كه با من مدارا نمايى و به من

رحم كنى و به آنچه روزی ام نموده‏ ای خشنود و قانع بدارى و در تمام

حالات در عرصه تواضعم بگذارى ،

اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ وَ أَنْزَلَ بِكَ عِنْدَ الشَّدَائِدِ حَاجَتَهُ وَ

عَظُمَ فِيمَا عِنْدَكَ رَغْبَتُهُ‏ اللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطَانُكَ وَ عَلاَ مَكَانُكَ وَ خَفِيَ مَكْرُكَ

‏وَ ظَهَرَ أَمْرُكَ وَ غَلَبَ قَهْرُكَ وَ جَرَتْ قُدْرَتُكَ وَ لاَ يُمْكِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُكُومَتِكَ‏

خدايا ! از تو درخواست میكنم درخواست كسی كه سخت تهيدست‏ شده و

بار نيازش را به هنگام گرفتاري ها به آستان تو فرود آورده و ميلش به آنچه نزد

توست فزونى يافته ، خدايا ! فرمانروايیت بس بزرگ و مقامت والا و تدبيرت

پنهان ، و فرمانت آشكار، و قهرت چيره ، و قدرتت‏ نافذ ، و گريز از حكومتت

ممكن نيست ،

اللَّهُمَّ لاَ أَجِدُ لِذُنُوبِي غَافِراً وَ لاَ لِقَبَائِحِي سَاتِراً وَ لاَ لِشَيْ‏ءٍ مِنْ عَمَلِيَ الْقَبِيحِ

بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَيْرَكَ‏ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَكَ وَ بِحَمْدِكَ ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ تَجَرَّأْتُ

بِجَهْلِي ‏وَ سَكَنْتُ إِلَى قَدِيمِ ذِكْرِكَ لِي وَ مَنِّكَ عَلَيَ‏ اللَّهُمَّ مَوْلاَيَ كَمْ مِنْ قَبِيحٍ

سَتَرْتَهُ‏ وَ كَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ (أَمَلْتَهُ) وَ كَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَيْتَهُ‏ وَ كَمْ مِنْ

مَكْرُوهٍ دَفَعْتَهُ وَ كَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِيلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ‏

خدايا ! آمرزنده‏ اى براى گناهانم و پرده‏ پوشى برای زشتكاري هايم و تبديل

كننده‏ اى براى كارزشتم به زيبايى ، جز تو نمی يابم معبودى جز تو نيست ،

پاك و منزّهى و به ستايشت برخاسته‏ ام ،به خود ستم كردم و از روى نادانى

جرأت نمودم و به ياد ديرينه‏ ات از من و بخششت بر من به آرامش نشستم‏

خدايا ! اى سرور من چه بسيار زشتى مرا پوشاندى و چه بسيار بلاهاى

سنگين و بزرگى كه از من برگرداندى و چه بسيار لغزشى كه مرا از آن ‏نگه

داشتى و چه بسيار ناپسند كه از من دور كردى و چه بسيار ستايش نيكويى

كه شايسته آن نبودم و تو در ميان مردم پخش كردى ،

اللَّهُمَّ عَظُمَ بَلاَئِي وَ أَفْرَطَ بِي سُوءُ حَالِي وَ قَصُرَتْ (قَصَّرَتْ) بِي أَعْمَالِي‏ وَ قَعَدَتْ

بِي أَغْلاَلِي وَ حَبَسَنِي عَنْ نَفْعِي بُعْدُ أَمَلِي (آمَالِي)وَ خَدَعَتْنِي الدُّنْيَا بِغُرُورِهَا

وَ نَفْسِي بِجِنَايَتِهَا (بِخِيَانَتِهَا) وَ مِطَالِي‏ يَا سَيِّدِي فَأَسْأَلُكَ بِعِزَّتِكَ أَنْ لاَ يَحْجُبَ

عَنْكَ دُعَائِي سُوءُ عَمَلِي وَ فِعَالِي‏ وَ لاَ تَفْضَحْنِي بِخَفِيِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنْ

سِرِّي وَ لاَ تُعَاجِلْنِي بِالْعُقُوبَةِ عَلَى مَا عَمِلْتُهُ فِي خَلَوَاتِي‏ مِنْ سُوءِ فِعْلِي وَ

إِسَاءَتِي وَ دَوَامِ تَفْرِيطِي وَ جَهَالَتِي وَ كَثْرَةِ شَهَوَاتِي وَ غَفْلَتِي‏ وَ كُنِ

خدايا ! بلايم‏ بزرگ شده و زشتى حالم از حدّ گذشته و كردارم خوارم ساخته

و زنجيرهاى گناه مرا زمين‏ گير نموده و دورى آرزوهايم مرا زندانى ساخته و

دنيا با غرورش و نفسم با جنايتش و امروز و فردا كردنم در توبه مرا فريفته ،

اى سرورم از تو درخواست میكنم به عزّتت كه مانع نشود از اجابت دعايم به

درگاهت ، بدى عمل و زشتى كردارم‏ و مرا با آنچه از اسرار نهانم میدانى

رسوا مسازى و در كيفر آنچه در خلوت هايم انجام دادم‏ شتاب نكنى ، از

زشتى كردار و بدى رفتار و تداوم تقصير و نادانى و بسيارى شهواتم‏ و غفلتم ،

شتاب نكنى ،

 اللَّهُمَّ بِعِزَّتِكَ لِي فِي كُلِّ الْأَحْوَالِ (فِي الْأَحْوَالِ كُلِّهَا) رَءُوفاً وَ عَلَيَّ فِي جَمِيعِ

الْأُمُورِ عَطُوفاً إِلَهِي وَ رَبِّي مَنْ لِي غَيْرُكَ أَسْأَلُهُ كَشْفَ ضُرِّي وَ النَّظَرَ فِي أَمْرِي‏

خدايا ! با من در همه احوال مهرورز و بر من در هر كارم به ديده لطف ‏بنگر، خدايا ،

پروردگارا ، جز تو كه را دارم ؟ تا برطرف شدن ناراحتى و نظر لطف در كارم را از

او درخواست كنم .

إِلَهِي وَ مَوْلاَيَ أَجْرَيْتَ عَلَيَّ حُكْماً اتَّبَعْتُ فِيهِ هَوَى نَفْسِي‏ وَ لَمْ أَحْتَرِسْ فِيهِ مِنْ

تَزْيِينِ عَدُوِّي فَغَرَّنِي بِمَا أَهْوَى وَ أَسْعَدَهُ عَلَى ذَلِكَ الْقَضَاءُ فَتَجَاوَزْتُ بِمَا جَرَى عَلَيَّ

مِنْ ذَلِكَ بَعْضَ (مِنْ نَقْضِ) حُدُودِكَ وَ خَالَفْتُ بَعْضَ أَوَامِرِكَ فَلَكَ الْحَمْدُ (الْحُجَّةُ)

عَلَيَّ فِي جَمِيعِ ذَلِكَ

خداى من‏ و سرور من ، حكمى را بر من جارى ساختى كه هواى نفسم را در

آن پيروى كردم و از فريبكارى آرايش دشمنم ‏نهراسيدم ، پس مرا به خواهش

دل فريفت و بر اين امر اختيار و اراده‏ ام ياريش نمود ، پس بدينسان و بر پايه‏

گذشته‏ هايم از حدودت گذشتم ، و با برخى از دستوراتت مخالفت نمودم ،

پس حجت تنها از ان تواست‏ در همه اينها ،

وَ لاَ حُجَّةَ لِي فِيمَا جَرَى عَلَيَّ فِيهِ قَضَاؤُكَ وَ أَلْزَمَنِي حُكْمُكَ وَ بَلاَؤُكَ‏ وَ قَدْ أَتَيْتُكَ

يَا إِلَهِي بَعْدَ تَقْصِيرِي وَ إِسْرَافِي عَلَى نَفْسِي مُعْتَذِراً نَادِماً مُنْكَسِراً مُسْتَقِيلاً

مُسْتَغْفِراً مُنِيباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً لاَ أَجِدُ مَفَرّاً مِمَّا كَانَ مِنِّي وَ لاَ مَفْزَعاً أَتَوَجَّهُ

إِلَيْهِ فِي أَمْرِي‏غَيْرَ قَبُولِكَ عُذْرِي وَ إِدْخَالِكَ إِيَّايَ فِي سَعَةِ (سَعَةٍ مِنْ) رَحْمَتِكَ‏

اللَّهُمَّ (إِلَهِي) فَاقْبَلْ عُذْرِي وَ ارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّي وَ فُكَّنِي مِنْ شَدِّ وَثَاقِي‏

و مرا هيچ حقى نيست در انچه بر من از سوى قضايت جارى شده و فرمان

و آزمايشت ملزمم نموده ، ای خداى من اينك پس از كوتاهى در عبادت و

زياده‏ روى در خواهش هاى نفس عذرخواه ، پشيمان ، شكسته‏ دل ، جوياى

گذشت‏ طالب آمرزش ، بازگشت‏ كنان با حالت اقرار و اذعان و اعتراف به

گناه ، بی آنكه گريزگاهى از آنچه از من سرزده بيابم و نه پناه گاهى كه به آن

رو آورم ‏پيدا كنم ، جز اينكه پذيراى عذرم باشى ، و مرا در رحمت فراگيرت

بگنجانى ، خدايا ! پس عذرم را بپذير، و به بدحالی ام رحم كن و رهايم ساز

از بند محكم گناه ،

يَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِي وَ رِقَّةَ جِلْدِي وَ دِقَّةَ عَظْمِي‏يَا مَنْ بَدَأَ خَلْقِي وَ ذِكْرِي وَ

تَرْبِيَتِي وَ بِرِّي وَ تَغْذِيَتِي هَبْنِي لاِبْتِدَاءِ كَرَمِكَ وَ سَالِفِ بِرِّكَ بِي‏ يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي

وَ رَبِّي أَ تُرَاكَ مُعَذِّبِي بِنَارِكَ بَعْدَ تَوْحِيدِكَ‏ وَ بَعْدَ مَا انْطَوَى عَلَيْهِ قَلْبِي مِنْ مَعْرِفَتِكَ‏

وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِي مِنْ ذِكْرِكَ وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِيرِي مِنْ حُبِّكَ‏ وَ بَعْدَ صِدْقِ اعْتِرَافِي وَ

دُعَائِي خَاضِعاً لِرُبُوبِيَّتِكَ‏

پروردگارا ! بر ناتوانى جسمم و نازكى پوستم و نرمى استخوانم رحم كن .

اى كه آغازگر آفرينش و ياد و پرورش و نيكى بر من و تغذيه‏ ام بوده‏ اى ، اكنون

مرا ببخش به همان كرم نخستت ، و پيشينه احسانت بر من ، اى خداى من

و سرور و پروردگارم ،  آيا مرا به آتش دوزخ عذاب نمايى ،  پس از اقرار به

يگانگی ات و پس از آنكه دلم از نور شناخت تو روشنى گرفت و زبانم در پرتو

آن به ذكرت گويا گشت و پس از آنكه درونم از عشقت لبريز شد و پس از صداقت

در اعتراف و درخواست خاضعانه‏ ام در برابر پروردگاری ات ،

هَيْهَاتَ أَنْتَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَيِّعَ مَنْ رَبَّيْتَهُ أَوْ تُبْعِدَ (تُبَعِّدَ) مَنْ أَدْنَيْتَهُ‏أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ

آوَيْتَهُ أَوْ تُسَلِّمَ إِلَى الْبَلاَءِ مَنْ كَفَيْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ‏ وَ لَيْتَ شِعْرِي يَا سَيِّدِي وَ إِلَهِي

وَ مَوْلاَيَ أَ تُسَلِّطُ النَّارَ عَلَى وُجُوهٍ خَرَّتْ لِعَظَمَتِكَ سَاجِدَةً وَ عَلَى أَلْسُنٍ نَطَقَتْ

بِتَوْحِيدِكَ صَادِقَةً وَ بِشُكْرِكَ مَادِحَةً وَ عَلَى قُلُوبٍ اعْتَرَفَتْ بِإِلَهِيَّتِكَ مُحَقِّقَةً

باور نمیكنم چه آن بسيار بعيد است و تو بزرگوارتر از آن هستى كه پرورده‏ ات

را تباه كنى يا آن را كه به‏ خود نزديك نموده‏ اى دور نمايى يا آن را كه پناه دادى

از خود برانى يا آن را كه خود كفايت نموده‏ اى و به او رحم كردى به موج بلا

واگذارى ؟ ! اى كاش میدانستم‏ اى سرورم و معبودم و مولايم ، آيا آتش را بر

صورت هايى كه براى عظمتت سجده‏ كنان بر زمين نهاده شده مسلطّ میكنى

و نيز بر زبانهايى كه صادقانه به توحيدت و به سپاست مدح‏ كنان گويا شده و

هم بر دل هايى كه بر پايه تحقيق به خداونديت اعتراف‏ كرده

وَ عَلَى ضَمَائِرَ حَوَتْ مِنَ الْعِلْمِ بِكَ حَتَّى صَارَتْ خَاشِعَةً وَ عَلَى جَوَارِحَ سَعَتْ إِلَى

أَوْطَانِ تَعَبُّدِكَ طَائِعَةً وَ أَشَارَتْ بِاسْتِغْفَارِكَ مُذْعِنَةً مَا هَكَذَا الظَّنُّ بِكَ وَ لاَ أُخْبِرْنَا

بِفَضْلِكَ عَنْكَ يَا كَرِيمُ يَا رَبِ‏ وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفِي عَنْ قَلِيلٍ مِنْ بَلاَءِ الدُّنْيَا وَ عُقُوبَاتِهَا

وَ مَا يَجْرِي فِيهَا مِنَ الْمَكَارِهِ عَلَى أَهْلِهَا عَلَى أَنَّ ذَلِكَ بَلاَءٌ وَ مَكْرُوهٌ قَلِيلٌ مَكْثُهُ

يَسِيرٌ بَقَاؤُهُ قَصِيرٌ مُدَّتُهُ‏

و بر نهادهايى كه معرفت به تو آنها را فرا گرفته تا آنجا كه در پيشگاهت خاضع

شده و به اعضايى كه‏ مشتاقانه به سوى پرستش گاه هايت شتافته ‏اند و

اقراركنان جوياى آمرزش تو بوده‏ اند ، شگفتا اين همه را به آتش بسوزانى !

هرگز چنين‏ گمانى به تو نيست و از فضل تو چنين خبرى داده نشده .

اى بزرگوار، اى پروردگار و تو از ناتوانی ام در برابر اندكى از غم و اندوه دنيا و

كيفرهاى آن و آنچه كه را ناگواري ها بر اهلش میگذرد آگاهى ، با آنكه اين

غم و اندوه و ناگوارى درنگش كم بقايش اندك و مدّتش كوتاه است ،

فَكَيْفَ احْتِمَالِي لِبَلاَءِ الْآخِرَةِ وَ جَلِيلِ (حُلُولِ) وُقُوعِ الْمَكَارِهِ فِيهَا وَ هُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ

مُدَّتُهُ وَ يَدُومُ مَقَامُهُ وَ لاَ يُخَفَّفُ عَنْ أَهْلِهِ ‏لِأَنَّهُ لاَ يَكُونُ إِلاَّ عَنْ غَضَبِكَ وَ انْتِقَامِكَ

وَ سَخَطِكَ ‏وَ هَذَا مَا لاَ تَقُومُ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ‏ يَا سَيِّدِي فَكَيْفَ لِي (بِي)

وَ أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِيفُ الذَّلِيلُ الْحَقِيرُ الْمِسْكِينُ الْمُسْتَكِينُ ‏يَا إِلَهِي وَ رَبِّي وَ سَيِّدِي

وَ مَوْلاَيَ لِأَيِّ الْأُمُورِ إِلَيْكَ أَشْكُو

پس چگونه خواهد بود تابم در برابر بلاى آخرت ، و فرود آمدن ناگواري ها در آن

جهان بر جسم و جانم و حال انكه زمانش طولانى و جايگاهش ابدى است و

تخفيفى برای اهل آن بلا نخواهد بود ، چرا كه مايه آن بلا جز از خشم و انتقام

و ناخشنودى تو نيست و اين چيزى است كه تاب نياورند در برابرش آسمانها و

زمين ، اى سرور من تا چه رسد به من ؟ و حال آنكه من بنده ناتوان ، خوار و

كوچك ، زمين‏ گير و درمانده توأم . اى خداى من و پروردگارم و سرور و مولايم ،

براى كداميك از دردهايم به حضرتت شكوه كنم

وَ لِمَا مِنْهَا أَضِجُّ وَ أَبْكِي‏ لِأَلِيمِ الْعَذَابِ وَ شِدَّتِهِ أَمْ لِطُولِ الْبَلاَءِ وَ مُدَّتِهِ‏ فَلَئِنْ

صَيَّرْتَنِي لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِكَ وَ جَمَعْتَ بَيْنِي وَ بَيْنَ أَهْلِ بَلاَئِكَ وَ فَرَّقْتَ بَيْنِي

وَ بَيْنَ أَحِبَّائِكَ وَ أَوْلِيَائِكَ ‏فَهَبْنِي يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلاَيَ وَ رَبِّي صَبَرْتُ عَلَى

عَذَابِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِكَ ‏وَ هَبْنِي (يَا إِلَهِي) صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نَارِكَ فَكَيْفَ

أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَى كَرَامَتِكَ‏ أَمْ كَيْفَ أَسْكُنُ فِي النَّارِ وَ رَجَائِي عَفْوُكَ‏

و براى كدامين گرفتاريم ‏به درگاهت بنالم و اشك بريزيم . آيا براى دردناكى

عذاب و سختی اش ، يا براى طولانى شدن بلا و زمانش ، پس اگر مرا در

عقوبت و مجازات با دشمنانت قرار دهى ، و بين من و اهل عذابت جمع

كنى ، و ميان من و عاشقان و دوستانت جدايى اندازى ، اى خدا و آقا و

مولا و پروردگارم ، بر فرض كه بر عذابت شكيبائى ورزم ، ولى بر فراقت چگونه

صبر كنم و گيرم اى خداى من‏ بر سوزندگى آتشت صبر كنم ، اما چگونه

چشم ‏پوشى از كرمت را تاب آورم يا چگونه در آتش ، سكونت‏ گزينم و حال

آنكه اميد من گذشت و عفو تواست .

فَبِعِزَّتِكَ يَا سَيِّدِي وَ مَوْلاَيَ أُقْسِمُ صَادِقاً لَئِنْ تَرَكْتَنِي نَاطِقاً لَأَضِجَّنَّ إِلَيْكَ بَيْنَ

أَهْلِهَا ضَجِيجَ الْآمِلِينَ (الْآلِمِينَ)وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَيْكَ صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ ‏وَ لَأَبْكِيَنَّ

عَلَيْكَ بُكَاءَ الْفَاقِدِينَ وَ لَأُنَادِيَنَّكَ أَيْنَ كُنْتَ يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ‏ يَا غَايَةَ آمَالِ الْعَارِفِينَ

يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ‏ يَا حَبِيبَ قُلُوبِ الصَّادِقِينَ وَ يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ‏

پس به عزّتت اى آقا و مولايم سوگند صادقانه میخورم ، اگر مرا در سخن

گفتن آزاد بگذاری درميان اهل دوزخ به پيشگاهت سخت ناله سر دهم

همانند ناله آرزومندان و به درگاهت بانگ بردارم ، همچون بانگ آنان‏ كه

خواهان دادرسى هستند و هر آينه به آستانت گريه كنم چونان كه مبتلا

به فقدان عزيزى می باشند و صدايت میزنم : كجايى اى سرپرست مؤمنان ،

آرى كجايى اى نهايت‏ آرزوى عارفان ، اى فريادرس خواهندگان فريادرس ،

اى محبوب دلهاى راست گویان و اى معبود جهانيان‏

أَ فَتُرَاكَ سُبْحَانَكَ يَا إِلَهِي وَ بِحَمْدِكَ تَسْمَعُ فِيهَا صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ سُجِنَ

(يُسْجَنُ) فِيهَا بِمُخَالَفَتِهِ‏ وَ ذَاقَ طَعْمَ عَذَابِهَا بِمَعْصِيَتِهِ وَ حُبِسَ بَيْنَ أَطْبَاقِهَا

بِجُرْمِهِ وَ جَرِيرَتِهِ‏ وَ هُوَ يَضِجُّ إِلَيْكَ ضَجِيجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِكَ وَ يُنَادِيكَ بِلِسَانِ أَهْلِ

تَوْحِيدِكَ وَ يَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِرُبُوبِيَّتِكَ‏ يَا مَوْلاَيَ فَكَيْفَ يَبْقَى فِي الْعَذَابِ وَ هُوَ يَرْجُو

مَا سَلَفَ مِنْ حِلْمِكَ‏ أَمْ كَيْفَ تُؤْلِمُهُ النَّارُ وَ هُوَ يَأْمُلُ فَضْلَكَ وَ رَحْمَتَكَ‏

آيا اين چنين است،اى خداى منزّه ، و ستوده كه در دوزخ بشنوى صداى

بنده مسلمانى كه براى مخالفتش با دستورات تو زندانى شده و مزه عذابش

را به خاطر نافرمانى چشيده و ميان دركات دوزخ به علّت جرم و جنايتش

محبوس شده ، و حال آنكه در درگاهت سخت ناله‏ می زند ، همچون

ناله آن‏كه آرزومند رحمت توست ، و با زبان اهل توحيدت تو را میخواند ، و به

ربوبيّتت به پيشگاهت توسّل می جويد ، اى مولاى من ، چگونه در عذاب

بماند و حال آنكه اميد به بردبارى گذشتت دارد يا آتش چگونه او را به درد

آورد درحالیكه بخشش و رحمت تو را آرزو دارد

أَمْ كَيْفَ يُحْرِقُهُ لَهِيبُهَا وَ أَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ وَ تَرَى مَكَانَهُ‏ أَمْ كَيْفَ يَشْتَمِلُ عَلَيْهِ

زَفِيرُهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَهُ‏ أَمْ كَيْفَ يَتَقَلْقَلُ بَيْنَ أَطْبَاقِهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَهُ‏ أَمْ

كَيْفَ تَزْجُرُهُ زَبَانِيَتُهَا وَ هُوَ يُنَادِيكَ يَا رَبَّهْ‏ أَمْ كَيْفَ يَرْجُو فَضْلَكَ فِي عِتْقِهِ مِنْهَا

فَتَتْرُكُهُ (فَتَتْرُكَهُ) فِيهَا هَيْهَاتَ مَا ذَلِكَ الظَّنُّ بِكَ وَ لاَ الْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِكَ‏ وَ لاَ

مُشْبِهٌ لِمَا عَامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدِينَ مِنْ بِرِّكَ وَ إِحْسَانِكَ‏

يا چگونه شعله آتش او را بسوزاند درحالیكه فريادش را میشنوى و جايش

را می بينی يا چگونه آتش او را دربر بگيرد و حال آنكه از ناتوانی اش خبر

دارى ، يا چگونه در طبقات دوزخ به اين سو و آن سو كشانده شود درحالی

كه راستگوی اش را میدانى ، يا چگونه فرشته‏ هاى عذاب او را با خشم

برانند و حال آنكه تو را به پروردگاريت میخواند ، يا چگونه ممكن است

بخششت را در آزادى از دوزخ اميد داشته باشد و تو او را در آنجا به همان

حال واگذارى ؟ همه اين امور از بنده‏ نوازى تو بس دور است ، هرگز گمان

ما به تو اين نيست و نه از فضل تو چنين گويند و نه به آنچه كه از خوبى

و احسانت با اهل توحيد رفتار كرده ‏اى شباهتى دارد ،

فَبِالْيَقِينِ أَقْطَعُ لَوْ لاَ مَا حَكَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِيبِ جَاحِدِيكَ وَ قَضَيْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ

مُعَانِدِيكَ‏ لَجَعَلْتَ النَّارَ كُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماً وَ مَا كَانَ (كَانَتْ) لِأَحَدٍ فِيهَا مَقَرّاً وَ

لاَ مُقَاماً (مَقَاماً)لَكِنَّكَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْكَافِرِي نَ‏مِنَ

الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ وَ أَنْ تُخَلِّدَ فِيهَا الْمُعَانِدِينَ‏ وَ أَنْتَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ قُلْتَ مُبْتَدِئاً

وَ تَطَوَّلْتَ بِالْإِنْعَامِ مُتَكَرِّماً :

پس به يقين میدانم كه اگر فرمانت در به‏ عذاب كشيدن منكران نبود و

حكمت به هميشگى بودن دشمنانت در آتش صادر نمی شد ، هر آينه

سرتاسر دوزخ را سرد و سلامت میكردى و براى احدى در انجا قرار و

جايگاهى نبود ، امّا تو كه مقدّس است نام هايت‏ سوگند ياد كردى كه

دوزخ را از همه كافران چه پرى و چه آدمى پر سازى و ستيزه‏ جويان را

در آنجا هميشگى و جاودانه بداری و هم تو- كه ثنايت برجسته و والا است -

به اين گفته ابتدا كردى و با نعمت هايت كريمانه تفضّل فرمودى كه

اَفَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ اِلهى وَ سَيِّدى فَاَسْئَلُكَ بِالْقُدْرَةِ

الَّتى قَدَّرْتَها وَ بِالْقَضِيَّةِ الَّتى حَتَمْتَها وَ حَكَمْتَها وَ غَلَبْتَ مَنْ عَلَيْهِ اَجْرَيْتَها اَنْ

تَهَبَ لى فى هذِهِ اللَّيْلَةِ وَ فى هذِهِ السّاعَةِ كُلَّ جُرْمٍ اَجْرَمْتُهُ وَ كُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ

وَ كُلَّ قَبِيحٍ اَسْرَرْتُهُ وَ كُلَّ جَهْلٍ عَمِلْتُهُ كَتَمْتُهُ اَوْ اَعْلَنْتُهُ اَخْفَيْتُهُ اَوْ اَظْهَرْتُهُ وَ كُلَّ

سَيِّئَةٍ اَمَرْتَ بِاِثْباتِهَا الْكِرامَ الْكاتِبينَ

« آيا مؤمن همانند فاسق‏ است ؟ نه ، مساوى نيستند » اى خدا و سرور

من ، از تو خواستارم به قدرتى كه مقدّر نمودى و به فرمانى كه حتميتش

دادى و بر همه استوارش نمودى و بر كسی كه بر او اجرايش كردى چيره

ساختى كه در اين شب و در اين ساعت بر من ببخشى هر جرمی كه

مرتكب شدم و هر گناهى كه به آن آلوده گشتم و هر كار زشتى را كه پنهان

ساختم و هر نادانى كه آن را بكار گرفتم‏ خواه پنهان كردم يا آشكار،نهان

ساختم يا عيان و هر كار زشتى كه دستور ثبت آن را به نويسندگان بزرگوار

دادى

الَّذينَ وَكَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ ما يَكُونُ مِنّى وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَىَّ مَعَ جَوارِحى وَ

كُنْتَ اَنْتَ الرَّقيبَ عَلَىَّ مِنْ وَراَّئِهِمْ وَالشّاهِدَ لِما خَفِىَ عَنْهُمْ وَ بِرَحْمَتِكَ

اَخْفَيْتَهُ وَ بِفَضْلِكَ سَتَرْتَهُ وَ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّى مِنْ كُلِّ خَيْرٍ اَنْزَلْتَهُ اَوْ اِحْسانٍ

فَضَّلْتَهُ اَوْ بِرٍّ نَشَرْتَهُ اَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ اَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ اَوْ خَطَاءٍ تَسْتُرُهُ يا رَبِّ

يا رَبِّ يا رَبِّ

آنان‏ كه بر ضبط آنچه از من سر زند گماشتى و آنان را نيز گواهانى بر من

قرار دادى علاوه بر اعضايم و خود فراتر از آنها مراقب من بودى و شاهد بر

آنچه كه از آنان پنهان ماند و به يقين با رحمتت پنهان ساختى و با فضلت

‏ پوشاندى و اينكه از تو میخواهم از هرچيزی كه نازل كردى يا احسانى كه

تفضّل نمودى يا برّ و نيكى كه گستردی يا رزقى كه پراكندى يا گناهى كه

بيامرزى يا خطايى كه بپوشانى ، پرورگارا ، پروردگارا ، پروردگارا !

يا اِلهى وَ سَيِّدى وَ مَوْلاىَ وَ مالِكَ رِقّى يا مَنْ بِيَدِهِ ناصِيَتى يا عَليماً بِضُرّى وَ

مَسْكَنَتى يا خَبيراً بِفَقْرى وَ فاقَتى يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ اَسْئَلُكَ بِحَقِّكَ وَ قُدْسِكَ

وَ اَعْظَمِ صِفاتِكَ وَ اَسْماَّئِكَ اَنْ تَجْعَلَ اَوْقاتى مِنَ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ بِذِكْرِكَ مَعْمُورَةً

وَ بِخِدْمَتِكَ مَوْصُولَةً

اى خداى من‏ اى سرور من ، اى مولاى من و اختيار دارم ، اى كسی كه

مهارم به دست اوست ، اى آگاه از پريشانى و ناتوانی ام ‏اى داناى تهيدستى

و ناداری ام،پروردگارا ! پروردگارا ! پروردگارا ! از تو درخواست میكنم به حقّت

و قدست و بزرگ‏ترين‏ صفات و نام هايت كه همه اوقاتم را از شب و روز به يادت

آباد كنى و به خدمتگزاريت‏ پيوسته بدارى

وَ اَعْمالى عِنْدَكَ مَقْبُولَةً حَتّى تَكُونَ اَعْمالى وَ اَوْرادى كُلُّها وِرْداً واحِداً وَ حالى

فى خِدْمَتِكَ سَرْمَداً يا سَيِّدى يا مَنْ عَلَيْهِ مُعَوَّلى يا مَنْ اِلَيْهِ شَكَوْتُ اَحْوالى

يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ قَوِّ عَلى خِدْمَتِكَ جَوارِحى وَاشْدُدْ عَلَى الْعَزيمَةِ جَوانِحى

وَ هَبْ لِىَ الْجِدَّ فى خَشْيَتِكَ وَالدَّوامَ فِى الاِْتِّصالِ بِخِدْمَتِكَ حَتّى اَسْرَحَ اِلَيْكَ

فى مَيادينِ السّابِقينَ

و اعمالم را در پيشگاهت قبول فرمايى تا آنكه اعمال و اورادم هماهنگ،

همسو و همواره باشد و حالم در خدمت تو پاينده گردد ، اى سرور من ،

اى آن‏كه بر او تكيه دارم ، اى آن‏كه شكوه حالم را تنها به سوى او برم،اى

پروردگارم ، اى پروردگارم ، اى پروردگارم اعضايم را در راه خدمتت نيرو

بخش و دلم را بر عزم و همّت محكم كن ، و كوشش در راستاى پروايت

و دوام در پيوستن به خدمتت را به من ارزانى دار تا به سويت برانم در

ميدان های پيشتازان

وَ اُسْرِعَ اِلَيْكَ فِى الْبارِزينَ وَ اَشْتاقَ اِلى قُرْبِكَ فِى الْمُشْتاقينَ وَ اَدْنُوَ مِنْكَ

دُنُوَّ الْمُخْلِصينَ وَ اَخافَكَ مَخافَةَ الْمُوقِنينَ وَ اَجْتَمِعَ فى جِوارِكَ مَعَ الْمُؤْمِنينَ

اَللّهُمَّ وَ مَنْ اَرادَنى بِسُوَّءٍ فَاَرِدْهُ وَ مَنْ كادَنى فَكِدْهُ وَاجْعَلْنى مِنْ اَحْسَنِ

عَبيدِكَ نَصيباً عِنْدَكَ وَ اَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْكَ وَ اَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَيْكَ فَاِنَّهُ لا يُنالُ ذلِكَ

اِلاّ بِفَضْلِكَ وَ جُدْلى بِجُودِكَ وَاعْطِفْ عَلَىَّ بِمَجْدِكَ

و به سويت بشتابم در ميان شتابندگان و به كوى قربت آيم در ميان مشتاقان

و همانند مخلصان به تو نزديك شوم و چون يقين آوردگان از جاه تو بهراسم

و با اهل ايمان در جوارت گرد آيم . خدايا ! هر كس مرا به بدى قصد كند تو

قصدش كن ، و هركس با من مكر ورزد تو با او مكر كن ، و مرا از بهره‏ مندترين

بندگانت نزد خود ، و نزديك‏ ترينشان در منزلت به تو و مخصوص‏ ترينشان در

رتبه به پيشگاهت بگردان ، زيرا اين همه به دست نيايد جز به فضل تو، خدايا !

با جودت به من جود كن و با بزرگواريت به من نظر كن

وَاحْفَظْنى بِرَحْمَتِكَ وَاجْعَلْ لِسانى بِذِكْرِكَ لَهِجاً وَ قَلْبى بِحُبِّكَ مُتَيَّماً وَ مُنَّ

عَلَىَّ بِحُسْنِ اِجابَتِكَ وَ اَقِلْنى عَثْرَتى وَاغْفِرْ زَلَّتى فَاِنَّكَ قَضَيْتَ عَلى عِبادِكَ

بِعِبادَتِكَ وَ اَمَرْتَهُمْ بِدُعاَّئِكَ وَ ضَمِنْتَ لَهُمُ الاِْجابَةَ فَاِلَيْكَ يا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهى

وَ اِلَيْكَ يا رَبِّ مَدَدْتُ يَدى فَبِعِزَّتِكَ اسْتَجِبْ لى دُعاَّئى وَ بَلِّغْنى مُناىَ وَ لا تَقْطَعْ

مِنْ فَضْلِكَ رَجاَّئى وَاكْفِنى شَرَّ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ مِنْ اَعْدآئى ،

و با رحمتت مرا نگاهدار و زبانم را به ذكرت گويا كن ، و دلم را به محبتت

شيفته و شيدا فرما و برمن منّت گذار با پاسخ نيكويت و لغزشم را ناديده انگار

و گناهم را ببخش ، زيرا تو بندگانت را به بندگى فرمان دادى و به دعا و درخواست

از خود امر كردى و اجابت دعا را براى آنان ضامن شدى ، پس ای پروردگار من

تنها روى به سوى تو داشتم و دستم را تنها به جانب تو دراز كردم ،  پس تو

را به عزّتت سوگند میدهم كه دعايم را اجابت كنی و مرا به آرزويم برسانى ،

و اميدم را از فضلت نااميد نكنى ، و شرّ دشمنانم را از پرى و آدمى از من كفايت

كنى ،

يا سَريعَ الرِّضا اِغْفِرْ لِمَنْ لا يَمْلِكُ اِلا الدُّعاَّءَ فَاِنَّكَ فَعّالٌ لِما تَشاَّءُ يا مَنِ اسْمُهُ

دَوآءٌ وَ ذِكْرُهُ شِفاَّءٌ وَ طاعَتُهُ غِنىً اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاَّءُ وَ سِلاحُهُ الْبُكاَّءُ

يا سابِغَ النِّعَمِ يا دافِعَ النِّقَمِ يا نُورَ الْمُسْتَوْحِشينَ فِى الظُّلَمِ يا عالِماً لا يُعَلَّمُ

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى رَسُولِهِ

وَالاْئِمَّةِ الْمَيامينَ مِنْ الِهِ وَ سَلَّمَ تَسْليماً كَثيراً

ای خدايى كه زود از بنده‏ ات خشنود میشوى ، بيامرز آن را كه جز دعا چيزى

ندارد ، همانا تو هرچه بخواهى انجام می دهى ، اى آن‏كه نامش دوا و يادش‏

شفا و طاعتش توانگرى است ، رحم كن به كسی كه سرمايه‏ اش اميد و

سازوبرگش اشك‏ريزان است ، اى فروريزنده نعمت ها اى دوركننده بلاها ، اى

روشنی بخش وحشت‏ زدگان در تاريكيها ، اى داناى ناآموخته بر محمّد و خاندان

محمّد درود فرست ، و با من چنان كن تو را شايد ، و درود و سلام فراوان خدا

بر پيامبرش و بر امامان‏ خجسته از خاندانش .