46

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

عِنْدَ عَزْمِهِ عَلَى الْمَسيرِ اِلَى الشّامِ

به وقتى كه براى حركت به شام تصميم گرفت

اللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثاءِ السَّفَرِ، وَكَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ، وَسُوءِ

خداوندا، به تو پناه مى برم از سختى سفر، و غم و اندوه بازگشت، و از آنچه

الْمَنْظَرَ فِى الاَْهْلِ وَالْمالِ وَ الْوَلَدِ. اللّهُمَّ اَنْتَ الصّاحِبُ فى السَّفَرِ،

در اهل و مال و فرزندم زشت بينم. بارالها، يار سفرم،

وَ اَنْتَ الْخَليفَةُ فِى الاَْهْلِ، وَ لايَجْمَعُهُما غَيْرُكَ، لاَِنَّ الْمُستَخْلَفَ

و جانشين در برنامه زن و فرزندم تويى، و كسى جز تو قدرت بر اين دو كار ندارد، زيرا براى جانشين

لايَكُونُ مُسْتَصْحَباً، وَالْمُسْتَصْحَبَ لايَكُونُ مُسْتَخْلَفاً.

توانايى همـراهى با مسافر نيست، و همـراه مسافر هم قـدرت جانشينى نـدارد.

[ وَ ابتِداءُ هذَا الْكَلامِ مَرْوِىٌّ عَنِ رَسولِ اللّهِ صلّى اللّه عليه وآله وَ قَدْ قَفّاهُ

ابتداى اين سخن از رسول حق صلّى اللّه عليه وآله روايت شده، و دنباله آن

اَميرُالْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ السَّلام بِاَبْلَغ ِ كَلام، وَ تَمَّمَهُ بِاَحْسَنِ تَمام مِنْ قَولِهِ:

به بعد را اميرالمؤمنين عليه السّلام با بليغ ترين سخن و نيكوترين تكميل

«وَ لايَجْمَعُهُما غَيْرُكَ» اِلى آخرِ الفصلِ.]

از «و لا يَجْمَعُهُما» به بعد به پايان برده است.

منبع: سايت عرفان