درك موجودات

خیلی عجیب است! موجودات جهان روي خوش را درك میکنند. درك و شعور دارند. آیات و روایات

ما هم همین را میگویند. قرآن کریم میفرماید: روزي که قیامت برپا میشود، زمین همۀ اخبار

خودش را بازگو میکند.

یَوْمَئِذٍ تُحِدِّثُ اَخْبارَها بِاَنَّ رَبَّکَ اَوْحی لَها؛ در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو میکند؛ چرا که

پروردگارت به او وحی کرده است.

امام باقر(ع) میفرمایند:

اِنَّ الرَّجُلَ مِنْ شیعَتِنا لَیَمُرُّ بِالْبُقَعَۀِ مِنْ بِقاعِ الْاَرْضِ فَیُصَلّی عَلَیْها اَوْ یَمْشی عَلَیها فَتَفْتَخِرُ تِلْکَ

البُقْعَۀِ عَلَی البِقاعِ الَّتی حَوْلَها فَتَقُولُ مَرَّ عَلَیَّ رَجُلٌ مِنْ شیعَۀِ آلِ مُحَمَّدٍ؛ حقیقت این است

که اگر کسی از شیعیان ما از قطعه زمینی از قطعات روي زمین عبور کند و در آنجا نماز بخواند،

یا روي آن راه برود، آن قطعه زمین بر زمینهاي اطراف خود فخر و مباهات میکند و میگوید: مردي

از شیعیان آل محمد(ص) بر من گذر کرد.

آنچه از آیات قرآن کریم و روایات اهلبیت: به دست میآید، این است که موجودات جهان شعور دارند،

خوبی و بدي را میفهمند، عبادت دارند، خداوند را تسبیح میگویند، در برابر عظمت خداوند سر خضوع

به سجده میسایند.

وَ اِنْ مِنْ شَیْءٍ اِلّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لاتَفقَهون تَسْبیحَهُمْ؛ و چیزي نیست مگر آنکه با ستایش خدا

تسبیح او را میگوید، لیکن شما تسبیح آنها را در نمییابید.

مرحوم علامه طباطبایی میفرمایند: چنانکه از آیات قرآن بر میآید، عالم نباتی، یعنی گیاهان، بلکه همۀ

عالم، از حیوانات و نباتات گرفته تا جمادات، درك و شعور دارند.

خداوند متعال میفرماید:

حتی اِذا ما جاءُوها شَ هِدَ عَلَیهم سَمْعُهُمْ وَ اَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما کانوا یَعْمَلونَ وَ قالوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ

شَهِدْتُمْ قالوا اَنْطَقَنا الُله الّذي اَنْطَقَ  کُلَّ شَیْءٍ؛ تا اینکه وقتی به آتش جهنم میرسند، گوشها و دیدگان

و پوستشان به آنچه کرده اند، بر ضدشان گواهی میدهند، و آنها به پوست بدن خود میگویند: چرا بر

ضد ما شهادت دادید؟ میگویند: همان خدایی که هر چیز را به زبان آورد، ما را گویا گردانید.

نطق بدون شعور و درك امکان ندارد. و لازمۀ تحمل شهادت در دنیا و نیز اداي شهادت در آخرت،

داشتن درك و شعور است.