در بند گناه

در روایتی دیگر از رسول خدا(ص) چنین نقل شده است:

اَبیَ الُله لِصاحِبِ الخُلْقِ السَّیِّیءِ بالتَّوْبَۀِ؛ خداوند از پذیرش توبۀ انسان بداخلاق امتناع میورزد.

سؤال شد : « کَیْفَ یا رسولُ الِله؛ چگونه است که خداوند از پذیرش توبه او امتناع میورزد ؟ »

فرمودند: لِاَنَّهُ تابَ مِنْ ذَنْبٍ وَقَعَ فِی ذَنْبٍ اَعْظَمُ مِنْهُ؛ چون او از گناهی توبه میکند و در گناه

بزرگتر از آن قرار میگیرد.

هر چه استغفار میکند، نماز شب میخواند، العفو میگوید، توبهاش قبول نمیشود. چون کسی

که تند و خشن و بداخلاق است، اوضاع دیگران را هم به هم میزند. از یک گناه بیرون میآید،

در گناه بزرگتر وارد میشود. از یک چاه بیرون میآید، در چاه بزرگتر سقوط میکند. دوباره عصبانی

میشود و کاسه کوزهها را به هم میریزد و آرامشی براي کسی باقی نمیگذارد. توبه این

فرد این است که از رذیلۀ بداخلاقی بیرون بیاید.

خداوند گناهان انسان خوش اخلاق را میآمرزد، هر چند استغفار نکند، اما توبۀ بداخلاق

پذیرفته نیست، چون با بداخلاقی حق دیگران را ضایع کرده است. حقالناس است. باید

اطرافیان خودش را راضی کند.