وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

فى مَعْنَى الْحَكَمَيْنِ

در بـاره حكميـن

فَاَجْمَعَ رَأْىُ مَلَئِكُمْ عَلى اَنِ اخْتارُوا رَجُلَيْنِ، فَاَخَذْنا عَلَيْهِما

رأى بزرگان شما بر اين شد كه دو مرد را اختيار كردند، از آنان پيمان گرفتيم

اَنْ يُجَعْجِعا عِنْدَ الْقُرْآنِ وَ لايُجاوِزاهُ، وَ تَكُونَ اَلْسِنَتُهُما مَعَهُ

كه بر اساس قرآن حكم كرده از آن تجاوز نكنند، زبانشان با قرآن باشد

وَ قُلُوبُهُما تَبَعَهُ، فَتاهَا عَنْهُ، وَ تَرَكَا الْحَقَّ وَ هُما يُبْصِرانِهِ،

و دلشان از آن پيروى نمايد، ولى از قرآن روى گرداندند، و حق را درحالى كه مى ديدند ترك كردند;

وَ كانَ الْجَوْرُ هَواهُما، وَ الاِْعْوِجاجُ دَأْبَهُما. وَ قَدْ سَبَقَ اسْتِثْناؤُنا

خواسته آنان ستمكارى، و عادتشان كژى بود. تعهّد ما با آنان

عَلَيْهِما ـ فِى الْحُكْمِ بِالْعَدْلِ وَ الْعَمَلِ بِالْحَقِّ ـ سُوءَ رَأْيِهِما وَ جَوْرَ

در حكم كردن به عدالت و عمل به حق پيش از رأى زشت و حكم جائرانه

حُكْمِهِما. وَ الثِّقَةُ فى اَيْدينا لاَِنْفُسِنا حينَ خَالَفا سَبيلَ الْحَقِّ، وَ اَتَيا

آنان بود. حجت به سود ما و در اختيار ماست از آن هنگام كه با راه حق مخالفت كردند، و حكمى

بِما لايُعْرَفُ مِنْ مَعْكُوسِ الْحُكْمِ.

غيـر حـكـم خـدا صـادر نمـودنـد.