خود سازي و تهذيب نفس در سيرة عملي بزرگان: حضرت امام خميني (ره)

آية الله مظاهري در مورد حضرت امام فرمودند: «‌درس ايشان فقط تعليم و تعلّم نبود بلكه مقيّد بودند در ضمن

تعليم،‌ تهذيب هم باشد و به عبارت ديگر درس ايشان كار رسول گرامي اسلام(ص) بود كه:

«وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ» آنچه براي ما اعجاب انگيز و از الطاف بزرگ ايشان بود تهذيب عملي بود

كه ايشان داشتند.»[1]

«بيش از 12 سال كه شركت در دروس عالية ايشان داشته ام، در اين مدت يك عمل مكروه از ايشان نديدم.

بلكه اگر شهبة مراء و جدالي، شهبه غيبت و دروغي… پيش مي آمد حالت نگراني به خوبي از ايشان نمايان

مي شد. يادم نمي رود روزي امام در درس تشريف آوردند و به قدري ناراحت بودند كه نفس ايشان به شماره

افتاده بود. درس نگفتند و به جاي درس نصيحت تندي نمودند و رفتند. و تب مالتي كه داشتند عود كرد و سه

روز درس نيامدند. چرا؟ چون شنيده بودند يكي از شاگردان ايشان درباره يكي از مراجع غيبتي كرده بود.»[2]

«ايشان بعد از فوت آية الله العظمي بروجردي (ره) ‌براي فرار از مطرح شدن نام ايشان به عنوان مرجع تقليد

خصوصاً در بين مردمي كه از شهرستانها مي آمدند از منزل خارج نشدند و تنها پانزده روز بعد از وفات ايشان

با اصرار شاگردان، بعد از اينكه فاتحه از طرف خيلي از بزرگان گرفته شد، آن هم در وقت طلاب مشهد، فاتحه

برگزار كردند و به مسئول اعلان جلسه تذكّر اكيد دادند كه از اعلام نام ايشان خـودداري نمايد»[3]

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] .سرگذشتهاي ويژه از زندگي حضرت امام خميني(ره) ج5ـ ص166 ـ گردآوري رضا شعر باف،‌

انتشارات پيام آزادي ـ چاپ هشتم / 1374 .

[2] همان/ص164

[3]. همان/86 ـ اين قضيه به نقل از حجة السلام مصطفي زماني (ره) ذكر شده