آفرينش جهان

اَنْشَأَ الْخَلْقَ اِنْشاءً، وَابْتَدَأَهُ ابْتِداءً، بِلارَوِيَّة اَجالَها،

بى سابقه ماده و موادْ مخلوقات را لباس هستى پوشاند،

و آفرينش را آغاز كرد، بدون به كارگيرى انديشه

وَلا تَجْرِبَة اسْتَفادَها، وَلا حَرَكَة اَحْدَثَها، وَلا هَمامَةِ نَفْس

و سود جستن از تجربه و آزمايش، و بدون آنكه حركتى از

خود پديد آورده، و فكر و خيالى كه ترديد

اضْطَرَبَ فيها. اَحالَ الاَْشْياءَ لاَِوْقاتِها، وَ لاءَمَ بَيْنَ

و اضطراب در آن روا دارد. موجودات را پس از به وجود آمدن

به مدار اوقاتشان تحويل داد، و بين اشياء گوناگون ارتباط و

مُخْتَلِفاتِها، و غَرَّزَ غَرائِزَها، وَ اَلْزَمَها اَشْباحَها، عَالِماً بِها قَبْلَ

هماهنگى برقرار كرد، ذات هر يك را اثر و طبيعتى معين داد، 

و آن اثر را لازمه وجود او نمود، در حالى كه به تمام

ابْتِدائِها، مُحيطاً بِحُدُودِها وَ انْتِهائِها، عَارِفاً بِقَرائِنِها وَ اَحْنائِها.

اشياء پيش از به وجود آمدنشان دانا، و به حدود و انجام كارشان

محيط و آگاه، و به اجزا و جوانب همه آنها آگاه وآشنا بود.

ثُمَّ اَنْشَأَ سُبْحانَهُ فَتْقَ الاَْجْواءِ، وَ شَقَّ الاَْرْجاءِ، وَ سَكائِكَ الْهَواءِ.

سپس خداى سبحان جَوها را شكافت، و اطراف آن را بازگشود،

و فضاهاى خالى را در آن ايجاد كرد.

فَاَجْرى فيها ماءً مُتَلاطِماً تَيّارُهُ، مُتَراكِماً زَخّارُهُ. حَمَلَهُ عَلى مَتْنِ

آن گاه آبى را كه امواجش درهم شكننده، و خود انبوه و متراكم بود

در آن فضاى باز شده روان نمود. آن را بر پشت

الرِّيحِ الْعاصِفَةِ، وَ الزَّعْزَعِ القاصِفَةِ، فَاَمَرَها بِرَدِّهِ،

بادى سخت وزان و جنباننده و بركننده و شكننده بار كرد،

به آن باد فرمود تا آب را از جريان بازدارد،

وَ سَلَّطَها عَلى شَدِّهِ، وَ قَرَنَها اِلى حَدِّهِ. الْهَواءُ مِنْ

و آن را بر نگهدارى آب تسلّط داد، و باد را براى حفظ حدود

و جوانب آب قرين گماشت. فضا در زير باد

تَحْتِها فَتيقٌ، وَ الْماءُ مِنْ فَوْقِها دَفيقٌ. ثُمَّ اَنْشَاَ سُبْحانَهُ ريحاً

نيرومندْ گشاده و باز، و آب جهنده بالاى سر آن در جريان.

سپس باد ديگرى به وجود آورد

اعْتَقَمَ مَهَبَّها، وَ اَدامَ مَرَبَّها، وَ اَعْصَفَ مَجْراها، وَ اَبْعَدَ مَنْشاها،

كه منشأ وزش آن را مهاركرد، وپيوسته ملازم تحريك آبش قرارداد،

و آن را به تندى وزانيد، و از جاى دورش برانگيخت،

فَاَمَرَها بِتَصْفيقِ الْماءِ الزَّخّارِ، وَ اِثارَةِ مَوْجِ الْبِحارِ،

آن را به برهم زدن آب متراكم، و برانگيختن امواج دريا فرمان داد.

فَمَخَضَتْهُ مَخْضَ السِّقاءِ، وَ عَصَفَتْ بِهِ عَصْفَها

باد فرمان گرفته آب را همچون مشك شيركه براى گرفتن كره بجنبانند

به حركت آورد، وآن گونه كه درفضاى خالى

بِالْفَضاءِ، تَرُدُّ اَوَّلَهُ اِلى آخِرِهِ، وَ ساجِيَهُ اِلى مائِرِهِ، حَتّى عَبَّ

مى وزد برآن سخت وزيد، اولش را به آخرش، و ساكنش را به

متحركش برمى گردانْد، تا آنكه انبوهى از آب

عُبابُهُ، وَ رَمى بِالزَّبَدِ رُكامُهُ، فَرَفَعَهُ فى هَواء مُنْفَتِق،

به ارتفاع زيادى بالا آمد، و آن مايه متراكم كف كرد، آن گاه

خداوند آن كف را در هواى گشاده

وَ جَوٍّ مُنْفَهِق، فَسَوّى مِنْهُ سَبْعَ سَموات، جَعَلَ سُفْلاهُنَّ مَوْجاً

و فضاى فراخ بالا برد، و آسمانهاى هفتگانه را از آن كف ساخت،

پايين ترين آسمان را به صورت موجى

مَكْفُوفاً، وَ عُلْياهُنَّ سَقْفاً مَحْفُوظاً، وَ سَمْكاً مَرْفُوعاً،

نگاه داشته شده، و بالاترين آن را به صورت سقفى محفوظ و

طاقى برافراشته قرار داد،

بِغَيْرِ عَمَد يَدْعَمُها، وَ لا دِسار يَنْظِمُها. ثُمَّ زَيَّنَها بِزينَةِ الْكَواكِبِ،

بدون ستونى كه آنها را برپا دارد، و بى ميخ و طنابى كه نظام آنها

را حفظ كند. آن گاه آسمان را به زيور ستارگان

وَ ضِياءِ الثَّواقِبِ، وَ اَجْرى فيها سِراجاً مُسْتَطيراً، وَ قَمَراً مُنيراً،

و روشنى كواكب درخشان آرايش داد، و آفتاب فروزان و ماه درخشان را

فى فَلَك دائِـر، وَ سَقْف سائِـر، وَ رَقيـم مائِـر.

در آن كه فلكى گردان و سقفى روان و صفحه اى جنبان بود روان ساخت.

منبع: سایت عرفان