73

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

قالَهُ لِمَرْوانَ بْنِ الْحَكَمِ بِالْبَصْرَةِ

كه در بصره درباره مروان بن حَكَم فرمود

[ قالُوا: اُخِذَ مَرْوانُ بْنُ الْحَكَمِ اَسيراً يَوْمَ الْجَمَلِ فَاسْتَشْفَعَ الْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ

گفتند: مروان بن حكم روز جَمل اسير شد، براى نجاتش از امام حسن و امام حسين در نزد

عَلَيْهِمَا السَّلامُ اِلى أميرِالْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ السَّلامُ، فَكَلَّماهُ فيهِ فَخَلّى سَبيلَهُ. فَقالا لَهُ:

اميرالمؤمنين عليه السّلام شفاعت خواهى كرد، حسنين شفاعت كردند و اميرالمؤمنين او را آزاد فرمود.

يُبايِعُكَ يا اَميـرَ الْمُؤْمِنيـنَ ؟ فَقـالَ عَلَيْهِ السَّـلامُ :]

حسنين براى بيعت مروان از حضرت اجازه خواستند، امام فرمود:

أوَلَمْ يُبايِعْنى بَعْدَ قَتْلِ عُثْمانَ؟ لا حاجَةَ لى فى بَيْعَتِهِ، اِنَّها كَفٌّ

مگر بعد از قتل عثمان با من بيعت نكرد؟ مرا به بيعت او نياز نيست، دستش دست يهودى خائن

يَهُودِيَّةٌ، لَوْ بايَعَنى بِكَفِّهِ لَغَدَرَ بِسُبَّتِهِ. اَما اِنَّ لَهُ اِمْرَةً كَلَعْقَةِ

است، اگر با دستش با من بيعت كند با نشيمنگاهش مى شكند. براى او حكومتى در پيش است كه مقدار زمانش به

 الْكَلْبِ اَنْفَهُ. وَ هُوَ اَبُوالاَْكْبُشِ الاَْرْبَعَةِ، وَ سَتَلْقَى الاُْمَّةُ مِنْهُ

اندازه اى است كه سگ بينى خود را بليسد. او پدر چهار حاكم است، و جامعه اسلامى از او

وَ مِنْ وُلْدِهِ يَوْماً اَحْمَرَ.

و فرزندانش روز خونبارى خواهد ديد.