تكريم علماي دين در كلام بزرگان

آية الله العظمي گلپايگاني(ره): ايشان به علماء بزرگ احترام خاصّي مي نهادند، مقيّد بودند كه هميشه قبل از درس به روح استادشان آيةالله العظمي حائري يزدي (ره) فاتحه بفرستد و اگر در ابتدا فراموش مي كردند، در وسط درس فاتحه مي خواندند. و بعد از زيارت حضرت معصومه (س) هميشه بر سر قبر ايشان حاضر مي شدند و تجليل مي كردند.

اين عالم رباني در زمان حضرت امام (ره) با اينكه خود از مراجع بودند و مقلّدين بسياري داشتند، دائماً به مردم، مسئولين و اطرافيان خود سفارش حضرت امام(ره)‌را مي كردند و مي فرمودند: ايشان را تقويت كنيد. و وقتي حضرت امام(ره) از دنيا رفتند، پيام عجيبي در تجليل از ايشان صادر كردند: «شخصيتي دعوت حق را لبيك گفت كه با مجاهدت بزرگ و فداكار‎يها و رهبري‎هاي قاطع و محكم خود اسلام را در عالم معاصر زنده‎ كرد… فقيهي بزرگ و مرجعي مسلّم به جهان باقي شتافت كه در زهد و عبادت و شب زنده داري وخوف از خدا و حق گوئي و حقيقت طلبي و صفات ممتازة ديگر از آيات الهي بود».[1]

[1] . كتاب: آية الله گلپايگاني ، فروغ فقاهت ـ صفحات ، 57 و 88 ـ 94 ـ ناصر الدين انصاري قمي ـ سازمان تبليغات اسلامي ـ بهار 373 / چاپ اوّل.

مهدي رحيمي