وَ مِنْ عَهْد لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از پيمانهاى آن حضرت است

اِلـى بَعْـضِ عُمّـالِهِ وَ قَدْ بَعَثَـهُ عَلَى الصَّدَقَـةِ

به يكى از كارگزارانش زمانى كه او را براى جمع آورى زكات فرستاد

آمُرُهُ بِتَقْوَى اللّهِ فى سَرائِرِ اَمْرِهِ وَ خَفِيّاتِ عَمَلِهِ، حَيْثُ لا شَهيدَ

او را به تقواى الهى در امور پنهانى و كارهاى مخفى دستور مى دهم،آنجا كه احدى جز خدا

غَيْرُهُ، وَ لا وَكيلَ دُونَهُ. وَ آمُرُهُ اَنْ لايَعْمَلَ بِشَىْء مِنْ طاعَةِ اللّهِ فيما

شاهد و كسى غير او وكيل نيست. و او را فرمان مى دهم كه در آشكار چيزى از طاعت حق را بجاى

ظَهَرَ فَيُخالِفَ اِلى غَيْرِهِ فيما اَسَرَّ. وَ مَنْ لَمْ يَخْتَلِفْ سِرُّهُ وَ عَلانِيَتُهُ،

نياورد كه در پنهان خلاف آن را انجام دهد. كسى كه پنهان و آشكارش

وَ فِعْلُهُ وَ مَقالَتُهُ فَقَدْ اَدَّى الاَْمانَةَ، وَ اَخْلَصَ الْعِبادَةَ.

و گفتار و كردارش دوگونه نيست، امانت را ادا كرده، و عبادت خالصانه به جا آورده.

وَ آمُرُهُ اَنْ لايَجْبَهَهُمْ، وَ لا يَعْضَهَهُمْ، وَ لايَرْغَبَ عَنْهُمْ تَفَضُّلاً

و به او امر مى كنم كه مردم را نرنجاند، و آنان را دروغگو نشمارد، و محض اينكه امير و حاكم است

بِالاِْمارَةِ عَلَيْهِمْ، فَاِنَّهُمُ الاِْخْوانُ فِى الدِّينِ، وَ الاَْعْوانُ عَلَى

از آنان روى نگرداند، چه اينكه آنان برادران دينى، و در استخراج حقوق

اسْتِخْراجِ الْحُقُوقِ.

يـار و مـددكـارنـد.

وَ اِنَّ لَكَ فى هذِهِ الصَّدَقَةِ نَصيباً مَفْرُوضاً، وَ حَقّاً مَعْلُوماً،

تو را در اين زكات سهمى ثابت و حقّى معلوم

وَ شُرَكاءَ اَهْلَ مَسْكَنَة وَ ضُعَفاءَ ذَوى فاقَة، وَ اِنّا مُوَفُّوكَ حَقَّكَ،

و شريكانى از مستمندان و ناتوانانى بينوا هست، ما حق تو را به طور كامل مى پردازيم،

فَوَفِّهِمْ حُقُوقَهُمْ، وَ اِلاّتَفْعَلْ فَاِنَّكَ مِنْ اَكْثَرِ النّاسِ خُصُوماً

تو هم بايد حق آنان را تمام و كمال به آنان برسانى، كه اگر اين كار را انجام ندهى در قيامت بيشترين

يَوْمَ الْقِيامَةِ; وَ بُؤْساً لِمَنْ خَصْمُهُ عِنْدَاللّهِ الْفُقَراءُ وَ الْمَساكينُ

دشمن را خواهى داشت; و بدا به حال كسى كه فقرا و مساكين و سائلان و محرومانِ از حق

وَ السّائِلُونَ وَ الْمَدْفُوعُونَ وَ الْغارِمُ وَ ابْنُ السَّبيلِ! وَ مَنِ اسْتَهانَ

و ورشكستگان و از راه ماندگانْ در پيشگاه خداوند شاكى و دشمن او باشند! و كسى كه امانت را

بِالاَْمانَةِ وَ رَتَعَ فِى الْخِيانَةِ وَ لَمْ يُنَزِّهْ نَفْسَهُ وَ دينَهُ عَنْها فَقَدْ اَحَلَّ

سبك شمارد، و به آن خيانت ورزد، جان و دينش را از آن پاك نكند خود را

بِنَفْسِهِ فِى الدُّنْيَا الذُّلَّ وَ الْخِزْىَ، وَ هُوَ فِى الاْخِرَةِ اَذَلُّ وَ اَخْزى.

در دنيا به ذلّت و خوارى انداخته، و در آخرت خوارتر و رسواتر خواهد بود.

وَ اِنَّ اَعْظَمَ الْخِيانَةِ خِيانَةُ الاُْمَّةِ، وَ اَفْظَعَ الْغِشِّ غِشُّ الاَْئِمَّةِ.

و قطعاً بزرگترين خيانت، خيانت به ملّت، و رسواترين تقلّب تقلّب با پيشوايان اهل اسلام است.

والسَّلامُ.

والســـلام .