به دنبال بهترینها
انسان ذاتاً همیشه به دنبال بهترینهاست. از رفیق بهترین آنها را میخواهد. به دنبال بهترین
همسر است. از کتاب، از استاد، از شغل، از مسکن به دنبال بهترینهاست. اگر در گزینشها
هم بهترینها را انتخاب میکرد، اینقدر درجا نمیزد، یا عقب گرد نمیکرد.
عیب ما این است که به آنچه هست بسنده میکنیم. اگر دیدیم چیزي یک مقدار بهتر است،
باید به دنبال آن باشیم و گرنه به خودمان ظلم کرده ایم.
به قول حاج آقاي دولابی: باید از گوسفندان یاد بگیریم. وقتی براي آب خوردن بر سر نهر یا
چشمهاي میروند، بالاي چشمه و نهر که آبش زلالتر است را انتخاب میکنند و از یکدیگر براي
رسیدن به آب بالاتر پیشی میگیرند.
اکنون که باید به دنبال بهترینها باشیم و از هر چیزي بهترین آن را برگزینیم، سؤال اینجاست که
بهترین خوبیها چیست؟ امام حسن مجتبی(ع) در حدیثی زیبا این پرسش را پاسخ میدهند:
اِنَّ اَحْسَنَ الحَسَنِ الخُلْقُ الحَسَنِ؛ بیتردید بهترین و زیباترین خوبیها و زیباییها خلق زیباست.
خود امام حسن و امام حسین(س) هم مظهر خلق حسن بودند. ما نیز باید پیرو آن بزرگواران باشیم.