مسئول توزیع حقوق رزمندگان بودم، از اهواز برایم نامه نوشته بودند:

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام به روان پاک شهدا… من چند تا گوسفند به اندازه ای که بچه هایم شکمشان را سیر کنند دارم، حقوق مرا بدهید به افراد نادار و بی سرپرست.

مسئولین واسطه شدند که این حقوق ناچیز، حق خودش و فرزندانش است. در جواب گفت: امام علی علیه السلام که افراد را به جنگ دعوت می کرد، یکی می گفت: محصولم، یکی می گفت: زن و بچه ام و…

با ایت توجیهات علی علیه السلام را تنها گذاشتند، ایران که کوفه نیست.

یک روز گفت شاید بعد من، سپاه نتونست به شما کمک کنه، با نداری بسازید، از اولاد امام حسین علیه السلام عزیزتر نیستید که این همه مصیبت کشیدند.

خاطره ای از سردار شهید قباد شمس الدینی