وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  طُوبى لِمَنْ ذَلَّ فى نَفْسِهِ، وَ طابَ كَسْبُهُ،

و آن حضرت فرمود: خوشا به حال كسى كه نزد خود خوار، و كسبش پاك،

وَ صَلَحَتْ سَريرَتُهُ، وَ حَسُنَتْ خَليقَتُهُ، وَ اَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ

و باطنش شايسته، و اخلاقش نيكوست، اضافه مالش را

مالِهِ، وَ اَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ لِسانِهِ، وَ عَزَلَ عَنِ النّاسِ شَرَّهُ،

انفاق مى كند، و زبان را از پرگويى حفظ مى نمايد، و شرّش را از مردم دور مى دارد،

وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ، وَ لَمْ يُنْسَبْ اِلَى الْبِدْعَةِ.

و اجراى سنّت پيامبر بر او سخت نيايد، و به بدعت گرايى متّهم نشده است.

[ اَقُولُ: وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَنْسُبُ هذَا الْكَلامَ اِلى رَسُولِ اللّهِ

مؤلف: گروهى از مردم اين كلام و قطعه قبل از اين را به پيامبر

صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ كَذلِكَ الَّذى قَبْلَهُ.]

صلّـى اللّـه عليـه و آلـه نسبـت داده انـد.