قرائت قرآن به سه دسته تقسیم می گردد: الف) قرائت واجب، و آن دارای چهار مورد است:

1- در نمازها که نمازگزار باید در رکعت اول و دوم حمد و سوره بخواند، حمد و سوره بخشی از قرآن است. البته در نماز جماعت، امام جماعت عهده دار قرائت قرآن(حمد و سوره) می شود.

2- چنان چه شخصی نذر کند یا با خداوند عهد ببندد، یا قسم بخورد قرآن تلاوت نماید؛ که موظف است به نذر و عهد و قسم خود عمل نماید.

3- کسی که اجیر شده برای تلاوت قرآن؛ که باید طبق قرار منعقد شده عمل نماید.

4- خطیب جمعه؛ که در هر یک از دو خطبه باید یک سوره کوچک از قرآن بخواند.

ب) قرائت حرام، و آن در موردی است که جنب یا حائض یا نفساء بخواهد یکی از سوره های عزیمت را بخواند.

ج) قرائت مستحب، و آن در غیر موارد وجوب و حرام می باشد.

سؤال: فقها در برخی موارد قرآن خواندن را مکروه دانسته اند، مانند قرآن خواندن در رکوع، سجده، تشهد، و برای جنب و حائض و نفساء بیش از هفت آیه در غیر سور عزائم و نیز خواندن سوره توحید با یک نفس. اینک سؤال این است که معنی کراهت در این موارد چیست؟

پاسخ: کراهت در عبادات، به معنی«اقلیت ثواب» است، نه این که مانند مکروهات دیگر باشد که ترک آن بهتر است. بنابراین در غیر مورد واجب و حرام، تلاوت قرآن مستحب است، گرچه در برخی از موارد، ثواب آن کمتر می باشد.

حجه الاسلام و المسلمین سید جعفر ربانی/افق حوزه/18خرداد 1392