زهد و ساده زيستي
در قرآن كريم نيز بردروي از دنيا و فريفته نشدن از آن تأكيد شده است.
«وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ»[1]زندگي دنيا جز كالايي فريب دهنده چيزي نيست.
«و لا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا»[2]«زندگي دنيا شما را فريب ندهد».
لكن اين بدان معني نيست كه مؤمنين از نعمتهاي دنيا بهره مند نشوند و رهبانيت در
پيش گيرند؛ زيرا درجاي ديگر به سختي با اين باور غلط مبارزه كرده، مي فرمايد:
«قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ»[3] بگو اي پيامبر، چه
كسي زينت هاي خدا را كه براي بندگان آفريده حرام كرده و از صرف روزي حلال منع كرده است.»
پس آنچه از نظر قرآن مذموم است دل بستن به دنيا و بهرمند نساختن ديگران از نعمتهاي الهي است.»[4]