تحقيق پاياني سطح دو (کارشناسی)

عنوان:

آفت راحت طلبی
و
آثار سوء آن بر فرد و جامعه

استاد راهنما:

سرکار خانم سیده طاهره حسینی

استاد داور:
حجه الاسلام و المسلمین آقای محسن برقی کار

پژوهشگر:
سمیه احمدی

چکیده

راحت طلبی به معنای سستی و تنبلی است و فرد راحت طلب بی عمل و

لذت طلب است و نفع و لذت آنی را جستجو کرده و دچار تسویف و اهمال در

امور خود می شود.در لغت کلماتی مثل کسل و فشل، ضجر ، تهاون، ابطاء

مماطله، تسویف به معنای راحت طلبی عنوان شده است.که هر کدام از این

لغات به جنبه ای از راحت طلبی در فرد اشاره دارد.از مهمترین عواملی که باعث

راحت طلبی می شود این است که فرد انگیزه کافی برای انجام کار را نداشته

ویا قدر فرصت های خود را نمی داند.در اکثر مواقع راحت طلبی در اثر نداشتن

برنامه ریزی و زمان معین برای انجام کار ها ایجاد می شود و یا این که فرد دست

به انجام اموری می زند که از توان و اراده ی وی خارج است. البته شرایط محیطی

هرفرد نیز در این امر مؤثر است که اموری مثل ضعف اراده، خستگی مفرط و تلاش

بیش از اندازه از این شرایط محیطی هر فرد ناشی می شود. راحت طلبی آفات

مادی و معنوی و فردی و اجتماعی بسیاری را در بردارد. که از جمله این آفات از

دست دادن فرصت ها، جهل نسبت به قدر و منزلت خود ، رفاه زدگی و کفران

نعمت، دلبستگی به دنیا، تنبلی در عبادات و نرسیدن به مقامات عالیه در دنیا

و در آخرت،داشتن آرزوهای دست نیافتنی و سهل انگاری و خصوصا ضعف اراده

و کسالت های روحی است زیرا بیشتر افراد نسبت به خیر و شر و سود و زیان

خود آگاه هستند و میخواهند خوبی ها را به دست آورند و بدی ها را از خود دور

سازند اما به دلیل ضعف اراده وکسالت های روحی به این مهم دست نمی یابند.