امام خامنه ای مدظله العالی
غدیر در آثار اسلامی ما به«عید الله اکبر»، «یوم العهد المعهود» و «یوم المیثاق المأخوذ»، تعبیر شده است. این تعبیرات که نشان دهنده ی یک تأکید و اهتمامی به این روز شریف است، خصوصیتش در مسئله ولایت است.

قال رسول الله ص
عَلیٌّ خَیرُ مَن أخَلِّفُهُ فِیکُم، وَ هُوَ الإمامُ و الخَلیفَه بَعدِی، وَ سِبطایَ و تِسعَهٌ مِن صُلبِ الحُسَینِ أئِمَّهٌ أبرارٌ، لَئِنِ اتَّبَعتُمُوهُم وَجَدتُمُوهُم هادینَ مَهدِیِّینَ، و لَئِن خالَفتُمُوهُم لَیکُونُ الاختِلافُ فیکُم إلی یَومِ القِیامَهِ.
{پیامبر اکرم(ص) در غدیر خم فرمود:} علی بهترین کسی است که او را در میان شما جانشین خود قرار می دهم. او امام و جانشین پس از من است. دو سبط من(حسن و حسین) و نُه نفر از فرزندان حسین امامان نیک سیرت اند که اگر از ایشان پیروی کنید آنان را هدایتگرانِ راه یافته می یابید و اگر ایشان را مخالفت کنید همواره اختلاف تا روز قیامت در میان شما خواهد بود.

البحار36/353

اولین و مهم ترین قدم خودسازی از منظر مقام معظم رهبری مدظله العالی
گام اول

اولین و مهم ترین قدم خودسازی این است که انسان به خود و به اخلاق و رفتار خود با نظر انتقادی نگاه کند؛ عیوب خود را با روشنی و دقت ببیند و سعی در برطرف کردن آنها داشته باشد. این از عهده خود ما برمی آید و این تکلیفی بر دوش ماست.
خطبه های نماز عید سعید فطر1380/9/25

بین خود و خدا
یکی از ویژگی ها که بسیار مهم است تا برای خودسازی به آن توجه کنیم و شاید جنبه تقدمی هم داشته باشد، «اخلاص» است. اخلاص عبارت است از کار را خالص انجام دادن و این که کاری را مغشوش انجام ندهیم{…} خالص بودن عبادت و خالص بودن عمل، این است که برای خدا باشد. در بین مردم، متأسفانه خیلی رایج است که کارهای خوب خودشان را بر زبان بیاورند و بگویند. کأنه توجه ندارند که نباید کار نیک را به زبان آورد و گفت که ما می خواهیم این کار را بکنیم یا ما این کارها را می کنیم. البته برخی جاها استثناست. در جاهایی، بعضی از کارها باید در علن انجام گیرد. در روایات در باب صدقه آمده است که: صدقه سرّ» این ثواب را دارد و «صدقه علانیه» این ثواب را. یا مثلاً عبادات گروهی، جلوی چشم مردم انجام می گیرد و باید انجام گیرد و این از شعائر الهی است، امّا بسیاری از عبادات یا اغلب عبادات، آن روابطی که بین خود انسان و خداست- ذکر، توجه، دعا، نافله، شب زنده داری، سحرخیزی، احسان و کارهای نیک- باید بین خود انسان و خدا بماند.

روز اول ماه مبارک رمضان1371/12/4

عَن عَلیِّ بنِ مُوسُی الرِّضَا عَن مُوسَی بنِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عَن مُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ عَن عَلِیِّ بنِ الحُسَینِ عَنِ الحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ عَن عَلِی بنِ أَبِی طالِبٍ علیهم السلام عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله و سلم عَن جَبرَئِیل عَن مِیکائِیل عَن إسرافِیلَ عَنِ اللَّوحِ عَنِ القَلَمِ قَالَ یَقُولُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ:
وَلَایَهُ عَلیِّ بنِ أَبی طَالِبٍ حِصنِی فَمَن دَخَلَ حِصنِی أَمِنَ مِن عَذَابِی.
بحارالانوار، ج39، ص246

آثار دوستی و محبت علی بن ابیطالب علیه السلام
ابن شاذان در کتاب«مناقب» از ابن عمر نقل می کند که گفت: از رسول خدا(ص) درباره ی علی بن ابی طالب(ع) سؤال کردیم. حضرت خشمگین شده، فرمود: «چرا بعضی درباره ی کسی شک دارند که درجه و مرتبه اش نزد خدا، مثل درجه و مرتبه ی من است و از همه ی مقامات من، جز نبوت برخوردار است».
بعد فرمود:«بدانید، هر کس علی(ع) را دوست داشته باشد، مرا دوست داشته است و هر که مرا دوست داشته باشد خدا از او راضی و خشنود است و کسی که خدا از او خشنود باشد پاداش او را بهشت قرار می دهد»
آگاه باشید، هر کس علی(ع) را دوست داشته باشد، فرشتگان برای او استغفار می کنند و درهای بهشت به روی او باز است، تا از هر دری که بخواهد بدون حساب وارد شود.
آگاه باشید، هر کس علی(ع) را دوست داشته باشد، خدا جان کندن را بر او در هنگام مرگ آسان می گرداند و قبر او را باغی از باغ های بهشت قرار می دهد.
آگاه باشید، هر کس علی (ع) را دوست داشته باشد، خدا به تعداد رگهای موجود در بدنش به او حوریّه عطا کند و شفاعت او را درباره ی هشتاد نفر از اهل بیتش بپذیرد و به تعداد موهای بدنش در بهشت به او منزل بدهد.
آگاه باشید، هر کس علی(ع) را بشناسد و او را دوست داشته باشد، خداوند ملک الموت را به سوی او بفرستد همان طور که نزد پیامبران می فرستد، از او ترس و وحشت دیدن نکیر و منکر را برطرف کند، قبرش را روشن و به اندازه ی مسیر هفتاد سال وسعت دهد و با روی سفید وارد قیامت شود.
آگاه باشید، هر کس علی(ع) را دوست داشته باشد، خدا خوبی های او را قبول کند و از بدی هایش درگذرد، و در بهشت رفیق حمزه سیّدالشهدا(ع) عموی پیامبر باشد.
آگاه باشید، هر کس علی(ع) را دوست داشته باشد، حکمت را در قلب او و راستی و درستی را بر زبان او جاری سازد و درهای رحمت خود را برای او باز کند.

ارزش کار خالصانه
حجت الاسلام والمسلمین قدس از شاگردان آیت الله بهجت می گوید:
«روزی آقا در رابطه با پاداش عمل صالح اگر چه اندک باشد، فرمود: یکی از علمای نجف روزی در مسیر راهش به فقیری یک درهم صدقه داد(البته بیشتر از آن نداشت) شب در خواب دید او را به باغی مجلل و دارای قصری بسیار عالی و زیبا دعوت کرده اند که نظیر آن را کسی ندیده بود. پرسید این باغ و قصر از آن کیست؟ گفتند: از آن شماست. تعجب کرد که من در برابر این همه تشریفات، عملی انجام نداده ام. به او گفتند: تعجب کردی؟ گفت: آری. گفتند: تعجب نکن. این پاداش آن یک درهم شماست که خالصانه و با حُسن عمل انجام گرفته است.»

امام هادی علیه السلام
مَن رَضِیَ عَن نَفسِهِ کَثُرَ السّاخِطونَ عَلَیه.
آن که از خودش راضی شود، ناراضیان از او فراوان شوند.
بحارالانوار، ج72، ص316

به مناسبت ولادت حضرت امام علی النقی(هادی)(ع) گوشه ای از فضایل مادر ایشان را بیان کرده و امید است این ابراز ارادت به این بانوی بزرگوار موجبات شادی و بذل توجه حضرت امام هادی(ع) را فراهم آورد.
حضرت هادی(ع) فرزند اول حضرت جواد(ع) است. مادر عزیز و مهربانش،«سمانه مغربیه» نام داشت و از شاهزادگان بود که به اسارت لشکر مسلمانان درآمد و به عنوان«ام ولد» آزاد شد و افتخار همسری امام نهم(ع) را پیدا کرد. در«اثبات الوصیه» آمده است: از محمد بن فرج از نوادگان جعفر طیار و غیر او روایت شده است که گفت امام جواد(ع) مرا خواست و فرمود: قافله ای آمده که بین آن یک نفر برده فروش است؛ آن برده فروش، بندگان زرخریدی دارد. امام جواد(ع) کیسه پولی به من داد که 60 دینار در آن بود. نشانی صورت و لباس آن کنیز را به من داد و مرا مأمور کرد که او را خریداری کنم. من رفتم آن کنیز را به قیمتی که برده فروش گفت، خریدم. قیمت آن کنیز همان مبلغی بود که امام(ع) به من داده بود.
بی تردید او زنی متمایز از دیگران بود و با ازدواج با امام جواد(ع) و قرار گرفتن در معرض جاذبه های درخشان امامت، تا آنجا درخشیده است که از حضرت هادی(ع) روایت شده که ایشان فرمودند:«مادرم به حق من شناخت دارد و از اهل بهشت است، شیطان سرکش به او نزدیک نشود و نیرنگ هیچ ستمگر متکبر به او نمی رسد و او تحت نظر خداوندی است که خواب به او راه ندارد، محفوظ و مصون از گزند دشمن است و همتراز مادران راستین و شایسته است.» در این فرمایش حضرت(ع) به خوبی، منزلت و عظمت این بانو مشخص می شود که از چه رو خداوند شایستگی و توفیق مادری امامی را به او عطا کرده است.
در کتب مختلف القاب و اسامی گوناگونی برای ایشان ذکر شده است؛ این بانوی بزرگوار به قدری در فضائل و مقامات معنوی برجسته بود که او را«سیده» نامیدند. برخی گفته اند از القاب ایشان«ام فضل» بوده است، چرا که فضیلت و نیکی حقیقتاً در این بانو جمع بود، اما همین امر سبب شده برخی تصور کنند مادر امام هادی(ع) ام فضل ملعونه دختر مأمون است، در حالی که عقلاً و نقلاً این قول مردود است. در«جنات الخلود» آمده است که آن بانو، همیشه روزه مستحبی می گرفت و در زهد و تقوا در میان زنان زمان خود مثل و مانند نداشت.
نام او را سوسن، حدیث و غزاله مغربیه نیز عنوان کرده اند.
وی در نهایت فداکاری و دلسوزی و از بانوان صالح و درستکار و پاکدامن روزگار بود و از پشتیبانان سرسخت امامت و خلافت الهی و نسبت به مقام ولایت آشنا و آگاه بود. بر اساس پاره ای از روایات، پیکر پاک این بانوی مکرمه در مدینه به خاک سپرده شد.
حضرت سمانه را چهار پسر بود؛ ابوالحسن امام علی النقی(ع) و ابواحمد موسی مبرقع و ابواحمد حسین و ابوموسی عمران و دختران ایشان فاطمه، خدیجه، ام کلثوم و حکیمه بودند.
این بانوی مخدره در نیمه ذی الحجه سال دویست و دوازده در شهر«صریا» به مادری حضرت امام علی النقی(ع) مفتخر شد.

نقش مادر در تکامل معنوی آینده «جنین»
جنین همان گونه که وابسته به تغذیه ی جسمانی است، طالب تغذیه ی روحانی نیز می باشد، که متأثر از حالت های روانی و رفتاری مادر است. کودکی که صاحب فطرت خداخواه و خداجو است، پا به میدان حیات می نهدو به تعبیر قرآن با فطرتی پاک متولد می شود.
و امّا دوران حساس بارداری که از انعقاد و آغاز تولد خواهد بود، مورد اهتمام و عنایت قرآن و روایات ما است، هر چند گفته می شود وراثت و اجداد در شخصیت انسان نقش مؤثّری دارد، ولی می توان به جرأت گفت که حالات مادر، قبل و حین بارداری تأثیر ویژه بر روی فرزند دارد. مادری که می تواند عامل پرورش و تکامل معنوی آینده فرزند باشد.
آغاز زندگی انسان از همان زمان انعقاد نطفه شروع می شود و رحم مادر اوّلین محیط پرورش جنین است. تمام مراحل مهم رشد جنین در عالَم رحم اتفاق می افتد و برای همین منظور هم قرآن و روایات توجّه زیاد به این محیط دارند. قرآن از رحم به عنوان محل کشت بذر و نمو آن یاد می کند«نِساؤُکُم حَرثٌ لَّکُم…»؛«زنان شما کشتزارند برای شما». قرآن کریم لحظه تولد حضرت عیسی (ع) و حضرت یحیی(ع) بر آنها سلام می فرستد:«وَ سَلامٌ عَلَیهِ یَومَ وُلِدَ…»؛«و سلام حق بر او باد، روز ولادتش…» ولادت سالم و عافیت کامل هنگامی است که تمام مراحل رشد مناسب و معنوی در رحم به پاکی و شایستگی طی شده باشد. و زمانی که جنین از رحم مادر جدا می شود و ارتباط فیزیکی او با مادر قطع می شود، سالم و پاک باشد.
امام خمینی(ره) در رابطه با جایگاه مادر می فرمایند:«سعادت بچّه ها از دامن مادر شروع می شود». مادران متعهّد با همّت بلند خویش سنگ زیربنای زندگی سعادتمندانه فرزندان خودرا به جای می گذارند. امام حسین(ع) به حرّ در کربلا فرمودند:«أنت حرّ کما سمّیتک امک حراً«؛ تو آزادی، و این آزادی را از مادرت نشانه داری».
خداوند برای زن احترام بسیار قائل است تا حدّی که نام او را در کنار نام خود ذکر کرده است و در روایات بسیار به تکریم مادر سفارش شده است.
پیامبر اکرم(ص) فرمودند:«امک، امک، ثمّ امک، ثم اباک» سه بار دستور به احترام به مادر و سپس به پدر را امر فرمودند.
بارداری و مادر شدن زن، موجب والایی شخصیّت اوست، تا جایی که پیامبر(ص) فرمودند:«الجنّه تحت اقدام امّهاتکم»
و نیز فرمودند:«هیچ زنی نیست که از همسرش باردار گردد، مگر در سایه عنایت خداوند عزّ و جلّ باشد…»
حضرت محمد(ص) فرمودند:«زن از وقت حامله شدن تا زاییدن و تا بچّه را از شیر گرفتن، ثواب جهاد در راخ خدا را دارد، اگر در این بین بمیرد، مقام شهید را دارد.
قرآن می فرماید:«وَ اللهُ أخرَجَکُم مِّن بُطُونِ أُمَّهاتِکُم…»؛ و خداوند شما را از شکم مادران خارج نمود در حالی که هیچ نمی دانستید…» و نیز می فرماید:«… یَخلُقُکُم فِی بُطُونِ أُمَّهاتِکُم…»؛«… او شما را در شکم مادرانتان آفرینشی بعد از آفرینش دیگر در میان تاریکی های سه گانه می بخشد…» خصوصیّتی که در این آیه برای مادر بیان شده است، این است که بزرگترین آیه و نشانه الهی، یعنی خلقت انسان به وسیله خدا و در دوران حمل و در محیط رحم مادر اتّاق می افتد و خداوند متعال، روح خود را در این محیط به جنین منتقل می کند. و همه این بیانات و سفارشات و اهمیّت دادن ها، نشانگر مسئولیت سنگین مادر و اهمیّت وجود او و نیز حسّاسیت زیاد دوران بارداری است.
برگرفته از:روان شناسی تربیت کودک و نوجوان از منظر قرآن، روایت و علم/خدیجه معین

امام خامنه ای مدظله العالی
امام ما رضوان الله تعالی علیه همّتش این بود که به ملّت بگوید:«ای ملت ایران! ای جوان ایرانی! ای کارگر ایرانی! ای مهندس و ای مدیر ایرانی! تو بدون اینکه به بیگانه تکیه کنی خودت می توانی.» امام می خواست روحیه ی«توانستن» را در ما زنده کند. کسانی که دارای طرز فکر اوّل- که منجر به وابستگی می شود- هستند، در طول دهها سال گذشته مدام به تمسخر ایرانی پرداختند و لطیفه ساختند که«مگر جنس داخلی هم جنس می شود؟!» ظلمی از این بالاتر به یک ملت وجود ندارد.
بیانات در دیدار جمعی از کارگران و معلمان1373/2/13