راز موفقیت حضرت آیت الله قاضی(ره) در چه بود؟

عالم عارف، حضرت آیت الله سید عبدالکریم کشمیری(ره)، هر چند در برخی موارد با احتیاط صحبت می کردند، اما علاقه مند بودند که درباره استادشان مرحوم حضرت آیت الله سید علی آقا قاضی(ره)، مطالبی را بیان کنند. ایشان علت موفقیت استادشان را سجده های بسیار، زیاد روزه گرفتن، عدم ترک ذکر یونسیه و توکل زیاد بر خدا می دانستند و آیت الله العظمی بهجت(ره) را بهترین شاگرد حضرت آیت الله قاضی(ره) بیان می کردند.

این عالم ربانی و فقیه عارف، خود نیز در عرفان اسلامی گام های استواری را پیموده بودند، و هیچ گاه برای ارشاد و هدایت مردم کم نمی گذاشتند.

حضرت آیت الله کشمیری(ره) با استفاده از سلوک استاد ارجمندشان حضرت آیت الله قاضی طباطبایی(ره)، همیشه مردم مشتاق سیر و سلوک را به گرفتن روزه زیاد، پرهیز از پُر خوابی، مواظبت بر نماز شب و ذکر یونسیه توصیه می کردند و می گفتند:«عبادت کنید؛ بندگی، همین ذکر یونسیه را شما بگویید، برای شما سیر برزخی می شود؛ خدا شاهد است؛ مداومت کنید، «و ادمتم ذکره». متواضع بشوید، «من تواضع لله رفعه الله».

ایشان با این وجود، همیشه بر لزوم حضور یک استاد اخلاق برای طی مدارج عرفانی تأکید داشتند و می گفتند:«بی استاد نمی شود؛ تمام امور استاد می خواهد»، چرا که بهترین دلیل و استشهاد استاد، آیه«الحمدالله ربّ العالمین» بود.

صلوات (خاصه) حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَی الصِّدّیقَهِ فاطِمَهَ الزَّکیَّهِ حَبیبَهِ حَبیبِکَ وَ نَبیِّکَ وَ أُمِّ اَحِبّائِکَ وَ اَصفِیآئِکَ الَّتِی انتَجَبتَها وَ فَضَّلتَهَا وَ اختَرتَها عَلی نِساءِ العَالَمینَ اَللّهُمَّ کُنِ الطّالِبَ لَها مِمَّن ظَلَمَها وَ استَخَفَّ بِحَقِّها وَ کُنِ الثّائِرَ اَللّهُمَّ بِدَمِ اَولادِها اَللّهُمَّ وَ کَما جَعَلتَها اُمَّ اَئِمَّهِ الهُدی وَ حَلیلَهَ صاحِبِ اللِّوآءِ وَ الکَریمَهَ عِندَ المَلَاءِ الأعلی فَصَلِّ عَلَیها وَ عَلی اُمِّها صَلاهً تُکرِمُ بِها وَجهَ اَبیها مُحمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ تُقِرُّ بِها اَعیُنَ ذُرِّیَّتِها وَ اَبلِغهُم عَنّی فی هذِهِ السّاعَهِ اَفضَلَ التَّحِیَّهِ وَ السّلامِ.

پاسخی برای پرسش های شش گانه قرآن به همه پرسش های شش گانه بشر درباره انفاق به درستی و تمام و کمال پاسخ داده است. در اینجا تلاش بر آن است تا به این پاسخ خا دست یابیم و آن را تبیین کنیم.

 - از چه چیزی انفاق کنیم؟

 انفاق به معنای اخراج مال از ملک خود است،(مجمع البیان، ج1-2، ص121) ولی در فرهنگ قرآن به هر نوع بذل و بخشش به دیگری از مال و غیر مال چه واجب و غیر واجب اطلاق می شود.(مفردات الفاظ قرآن کریم، راغب اصفهانی) بنابراین، انسان هر چیزی را از مال و غیر مال از علم و دانش و مهر و محبت به شخص دیگری عطا نماید، انفاق کرده است. خداوند به صراحت از انفاق«مما رزقناهم» سخن به میان آورده است.(بقره، آیه3) تا نشان دهد که انفاق می بایست نسبت به همه نعمت های الهی باشد و اختصاصی به مال ندارد. اگر خداوند مهر و محبت را روزی کسی کرده باید آن را نسبت به دیگری انفاق کند و از مهر و محبت کم نگذارد، چنان که از علم و دانشی که خداوند روزی او نموده باید انفاق کند.

 درباره ویژگی ها و صفات آن چه انفاق می شود، خداوند در آیات قرآنی پاسخ خای دقیق و کاملی ارائه کرده است. خداوند در آیه 92 سوره آل عمران می فرماید که آن چه انفاق می شود باید از مصادیق«مما تحبون» باشد، یعنی هر آن چه را دوست می دارید و خود به آن علاقه مند هستید از همان چیز انفاق کنید.

 بنابراین، هر گونه انفاق از چیزهای بد و پلیدی که انسان علاقه ای به آن ندارد و خود حاضر به گرفتن آن نیست، جایز و روا نمی باشد؛ چرا که اگر کسی همان چیزها را به شما انفاق کند شما آن را نمی گیرید.

 - چگونه انفاق کنیم؟

 اما چگونه انفاق کنیم؟ پرسشی دیگر است که خداوند در آیات 262 و 264 سوره بقره می فرماید که اگر انفاق می کنید، بی منت و آزار رسانی این کار را انجام دهید؛ چنان که در آیه 177 همین سوره از انفاق کنندگان خواسته تا با میل و رغبت به این کار اقدام کنند و همواره مراعات اعتدال را در انفاق داشته باشند.(بقره، آیات 195 و 219 و نیز اسراء، آیه 29 و فرقان، آیات 63 و 67)، چرا که هر گونه عبور از دایره اعتدال به معنای اسراف است و خداوند اسراف را حتی درباره انفاق نمی پسندد.(فرقان، آیات 63 و 67) برای دست یابی به اخلاص و دوری هر گونه منت و اذیت و آزار بهتر آن است که شخص انفاق را مخفی و نهان بدهد، البته گاه برای تشویق و ترغیب دیگران انفاق آشکار، بهتر و برتر است. از این رو خداوند در آیاتی از جمله 29 فاطر و 19 و 22 سوره رعد و 274 سوره بقره بر هر دو گونه انفاق به عنوان امری ارزشی توجه می دهد.

 - چرا انفاق کنیم؟

 اما چرا انفاق کنیم؟ به دلیل آثاری که برای انفاق وجود دارد می بایست این کار انجام شود. چنان که بیان شد انسان در دنیا خود را برای ابدیت می سازد و جهان آخرت چیزی جز سازه او در دنیا نیست که با نیات و اعمال انجام می شود. اگر انسان، نیت خود را برای خدا خالص گرداند و به قصد خدایی و متاله شدن اعمال صالح و نیکی چون نماز و انفاق را به جا آورد، خود را در مسیر کمال قرار داده و آخرتی خوب و نیک برای خود رقم می زند. البته انفاق آثار و برکات بسیار دیگری نیز دارد که می توان به امنیت اجتماعی(بقره، آیه 195 و انفال، آیه 60)، رفع مشکلات اقتصادی(نور، آیه 22)، آرامش درونی(بقره، آیه 262)، آسانی کار و تسهیل امور دنیوی و اخروی(لیل، آیات 5 و 7)، آمرزش و مغفرت(بقره، آیات 267 و 268)، دست یابی به مقام صالحان(منافقون، آیه 10)، و مانند آن اشاره کرد.

 - کی انفاق کنیم؟

 اما کی و چه زمانی انفاق کنیم؟ خداوند می فرماید که هر زمانی که از دست شما بر آمد انفاق کنید و همواره در این کار شتاب ورزید و سرعت بگیرید و بکوشید در انجام اعمال خیر و نیک و صالحی چون انفاق پیش دستی کنید و بر دیگران سبقت بگیرید و جزو سابقون گردید.(بقره، آیه 148 و مائده، آیه 48 و نیز آل عمران، آیه 133)

 البته انفاق در برخی زمان ها سفارش بیشتری شده همچون ماه رمضان، عید غدیر، برخی ایام الله. خداوند در آیه 274 سوره بقره، انفاق شبانه را مورد توجه قرار داده است.

 - به چه کسی انفاق کنیم؟

 اما به چه کسی انفاق کنیم؟ به هر کسی که نیازی دارد می توان انفاق کرد، هر چند که انفاق به نیازمندانی چون مساکین و فقیران و در راه ماندگان به ویژه کمک های مالی به آنان بسیار پسندیده است.

 خداوند در آیه 10 سوره ضحی توجه خاص به سائلان می کند و می فرماید که از درخواست ایشان رنجیده خاطر نشوید و آنان را از خود نرانید؛ چرا که در هر نعمتی که خداوند به انسان می دهد، حقی برای دو گروه اصلی نیازمندان محروم و سائلان وجود دارد.(ذاریات، آیه 19 و نیز معراج، آیه 25)

 اما این که چه کسی می بایست انفاق کند؟ باید گفت که بر همگان است که انفاق کنند و تفاوتی میان دارا و ندار نیست؛ زیرا هر کسی در حد خود دارایی دارد و می تواند از همان کم خویش نیز انفاق کند.(آل عمران، آیه 134) چنان که باید در هر حالی چه شادی و غم یعنی سراء و ضراء انفاق کنیم.(همان)

 - کجا انفاق کنیم؟

 اما کجا انفاق کنیم؟ در همه حال حتی رکوع و عبادت محض(مائده، آیه 55) و در مسجد و غیر مسجد(همان) در سفر و حضر و در شادی و غم، در دارایی و نداری می بایست انفاق کرد؛ زیرا روزی برای همگان است و همگان در هر روز از روزی الهی برخوردار می شوند، پس در هر حال و در هر جایی می توان بخشی از روزی های مادی و معنوی را در راه خدا انفاق کرد.

 با نگاهی گذرا به آیات قرآنی می توان جزئیاتی بیش تر درباره پاسخ به پرسش های شش گانه به دست آورد. با این همه در این مطلب به همین مقدار بسنده می شود؛ زیرا انسان با عمل به همین پاسخ خا می تواند راه خویش را برای زندگی ابدی و حیات طیبه اخروی بیابد و سازه ای الهی و متاله از خود بسازد و جهان اخروی خویش را با زمینی آباد و سبز و آسمانی زیبا و پُر ستاره و نور پدید آورد.

ماهنامه دیدار ماه/ شماره چهل و یک

برکات و آثار قرآن از دیدگاه آیت الله بهجت

عارف ربانی حضرت آیت الله بهجت(ره) ضمن طرح کرامات و معجزات قرآن کریم آن را مأمن مؤمنان، برنامه انسان سازی و کمال آفرینی برشمرده اند که به طرح این فرازها می پردازیم: اگر چشم بصیرت داشتیم سخن خدای متعال را که می فرماید:«وَ لَو أَنَّ قُرآناً سُیِّرَت بِهِ الجِبالُ أَو قُطِّعَت بِهِ الأرضُ أَو کُلِّمَ بِهِ المَوتَی» قدر می دانستیم، ولی ما همچنان نشسته ایم و هوای نفس بر ما غالب گشته که این کرامات و معجزات قرآن را مانند دور تسلسل محال می دانیم.

کسی را بنده دیده بودم که به برکات چند آیه قرآن هر میوه ای را که می خواست هر چند در غیر آن فصل حاضر می ساخت. بالاترین انعام الهی و هدیه آسمانی و غیبی، همین قرآن است اما چگونه باید با آن رفتار کنیم تا بتوانیم از آن بهره مند شویم. در احوالات پدر مرحوم شیخ جعفر شوشتری(ره) آورده اند که پسر نابینائی را نزد ایشان آوردند، ایشان هم دست روی چشم بچه گذاشتند و مشغول خواندن سوره حمد شده بودند مقداری که خوانده بودند بچه گفته بود بابا از میان انگشتان آقا می بینم.

وقتی که حمد تمام شده بود، همه جا و همه چیز را کاملاً دیده بود. عده ای از افراد سطحی نگر در محضر علامه ملا خلیل قزوینی(ره) بودند، سؤال کردند که قضیه حضرت داوود علیه السلام که خداوند در قرآن می فرماید: آهن را برای او نرم نمودیم این بوده که خداوند نحوه ساختن کوره آهنگری و ذوب آهن را به حضرت داوود علیه السلام الهام نمود تا او آهن را در کوره آتش بگذارد تا ملایم و انعطاف پذیر باشد. مرحوم قزوینی(ره) فرمود: او که پیغمبر خدا بود و شما بعید می دانید که آهن در دست او نرم و به اختیار او باشد.

این که چیزی نیست از بنده هم که پیغمبر نیستم این کار ساخته است. سپس یک مجمعه یا سینی از مس را که در برابرش بود با دو انگشت مثل قیچی از وسط دو نیم کرد و فرمود: این گونه خداوند متعال آهن را در دست حضرت داوود علیه السلام نرم و ملایم نموده بود.

ماهنامه دیدار ماه/ شماره چهل و یک

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

طُوبی لِمَن أدرَکَ قائِمَ أهلِ بَیتی وَ هُوَ مُقتَدٍ بِهِ قَبلَ قِیامِهِ، یَأتَمُّ بِهِ و بِالأئمَّهِ الهُدی مِن قَبلِهِ و یَبرَأُ إلَی اللهِ عزَّ وَ جَلَّ مِن عَدُوِّهِم، أولئِکَ رُفَقائی، و أکرَمُ اُمَّتی عَلَیَّ.

خوشا به حال کسی که قائم اهل بیت را درک کند و پیش از قیامش به او اقتدا نماید و از او و از امامان هدایتگر پیش از او پیروی کند و از دشمنان آنان به خدای-عزّ و جلّ- پناه و بیزاری جوید! اینان رفیقان من و گرامی ترین افراد امّت من در نزد من اند.

کمال الدین286

فرانس فانون نویسنده فرانسوی می گوید:

«نیروهای اشغالگر در کشور مسلمان الجزایر مأموریت داشتند تا هویت و اصالت فرهنگی ملت الجزایر را نابود سازند و در این راه حداکثر کوشش خود را بر تخریب مسئله حجاب و چادر زنان متمرکز کرده بودند؛ زیرا آن را نشانه ی مهم اصالت ملی زنان الجزایری تلقی می کردند. از دیدگاه استعمارگران هجوم به تار و پود جامعه ی اسلامی الجزایر ابتدا باید از تحت تأثیر قرار دادن زنان آغاز می شد. دستگاه استعماری فرانسه برای مبارزه با حجاب زنان و بیرون کشیدن آنان از کانون خانواده، مبالغ هنگفتی را اختصاص داده بود. آن ها بر این باور بودند که حجاب زن سدّ محکم و دژ عظیمی در برابر نفوذ غربیهاست. هر چادری که کنار گذاشته شود، افق جدید و گام بلندی در تسلط استعمارگران بر کشورهای اسلامی است. پس از دیدن هر زن مسلمانی که حجاب را کنار گذاشته است، امید تسلط آنان ده برابر می گردد. با هر چادری که رها می گردد، گویی جامعه اسلامی برای پذیرش و تسلیم در برابر استعمارگران آماده تر می شود.»

ماهنامه مبلغان/ شماره92

بالاترین ارزش برای یک زن از منظر حضرت زهرا علیهاالسلام

 از منظر حضرت زهرا علیهاالسلام نزدیک ترین حالات زن به خداوند متعال هنگامی است که خود را از دید نامحرمان دور نماید و در منزل خود به خانه داری و تربیت فرزند و پذیرایی از همسر خود بپردازد. امام صادق علیه السلام به نقل از حضرت فاطمه علیهاالسلام در این باره فرمود:«أَنَّ أَدنَی مَا تَکونُ مِن رَبِّهَا أَن تَلزَمَ قَعرَ بَیتِهَا؛ نزدیک ترین حالات یک زن به خداوند متعال زمانی است که در منزل می ماند{و به امور خانه داری و تربیت فرزند می پردازد}.»

آری، یک زن مسلمان هرگز فرمان خداوند متعال را در مورد حفظ عفت و عصمت خود فراموش نمی کند و در طول زندگی حجاب خود را همانند گوهری گرانبها پاسداری می کند. این سخن معروف حضرت زهرا علیهاالسلام که ضامن پایداری جوامع و مایه ی استحکام خانواده هاست، همواره باید در معرض دید بانوان مسلمان به ویژه دختران جوان باشد که فرمود:«خَیرٌ لِلنِّساءِ أَن لَا یَرَینَ الرِّجَالَ وَ لَا یَرَاهُنَّ الرِّجَالُ؛ بهترین و نیکوترین عمل زنان آن است که{بدون ضرورت} مردان{نامحرم} را نبینند و مردان{نامحرم} نیز آنان را ننگرند.»

خوشبختی و سعادت زن و جامعه در همین جمله نهفته است که تا می تواند از نامحرمان دوری کند و کمترین ارتباط را با آنان داشته باشد؛ امّا متأسفانه در عصر ما شیاطین وسوسه گر و دشمنان اسلام تلاش می کنند به هر وسیله و عنوانی زنان مسلمان را از هویت خود جدا کنند و به مجامع عمومی و معرض دید نامحرمان بکشانند و به این وسیله آنان را از اهداف اصلی خلقتشان بازدارند.

ماهنامه مبلغان/ شماره92

الإمام المهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

و فِی ابنَهِ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم لِی اُسوَهٌ حَسَنَهٌ، و سَیُردِی الجَاهِلَ رَداءهُ عَمَلِهِ، و سَیَعلَمُ الکافِرُ لِمَن عُقبَی الدّارِ. عَصَمَنَا اللهُ و إیّاکُم مِنَ المَهالِکِ و الأسواءِ و الآفاتِ و العاهاتِ کُلِّهَا بِرَحمَتِهِ، فإنَّهُ وَلیُّ ذلِکَ و القادِرُ علی ما یَشَاءُ، و کانَ لَنا و لَکُم وَلِیّاً و حافِظاً.

در دخت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برای من سرمشقی نیکوست، و زودا که نادان را پستی عملش به نابودی کشاند، و کافر بداند که فرجام نیک از آنِ کیست، خداوند، به لطف خویش، ما و شما را از تمامی مهلکه ها و بدی ها و گزندها و بیماری ها نگه دارد که اختیار این همه در دست اوست و بر انجام آنچه خواهد تواناست، و او حامی و نگهدار ما و شماست.

البحار180/53

گفتاری از رهبر معظم انقلاب

چگونه می توانیم از زندگی حضرت زهرا سلام الله علیها الگو بگیریم؟

... من در خصوص وجود مقدّس فاطمه زهرا چند جمله بگویم…

حضرت زهرا در سنین شش، هفت سالگی بودند… که قضیه شعب ابی طالب پیش آمد. شعب ابی طالب، دوران بسیار سختی در تاریخ صدر اسلام است؛ یعنی دعوت پیامبر شروع شده بود، دعوت را علنی کرده بود، به تدریج مردم مکه-بخصوص جوانان، به خصوص برده ها- به حضرت می گرویدند و بزرگان طاغوت-مثل همان ابولهب و ابوجهل و دیگران- دیدند که هیچ چاره ای ندارند، جز اینکه پیامبر و همه مجموعه دور و برش را از مکه اخراج کنند، همین کار را هم کردند. تعداد زیادی از این ها را که ده ها خانوار می شدند و شامل پیامبر و خویشاوندن پیامبر و خود ابی طالب- با این که ابی طالب هم جزو بزرگان بود- و بچه و بزرگ و کوچک می شدند، همه را از مکه بیرون کردند. اینها از مکه بیرون رفتند؛ اما کجا بروند؟ تصادفاً جناب ابی طالب؛ در گوشه ای از نزدیکی مکه- فرضاً چند کیلومتری مکه- در شکاف کوهی ملکی داشت؛ اسمش«شعب ابی طالب» بود. شعب، یعنی همین شکاف کوه؛ یک درّه ی کوچک. … اینها سه سال در این بیابان ها زندگی کردند. چقدر گرسنگی کشیدند، چقدر سختی کشیدند، چقدر محنت بردند، خدا می داند. یکی از دوره های سخت پیامبر، آن جا بود. … همه سختی ها به دوش پیامبر فشار می آورد. در همین اثنا، وقتی که نهایت شدّت روحی برای پیامبر بود، جناب ابی طالب که پشتیبان پیامبر و امید او محسوب می شد، و خدیجه کبری که او هم بزرگ ترین کمک روحی برای پیامبر به شمار می رفت، در ظرف یک هفته از دنیا رفتند! حادثه خیلی عجیبی است؛ یعنی پیامبر تنهای تنها شد.

… در این شرایط، نقش فاطمه زهرا سلام الله علیها را ببینید.

فاطمه زهرا سلام الله علیها مثل یک مادر، مثل یک مشاور، مثل یک پرستار برای پیامبر بوده است. آن جا بوده که گفتند فاطمه«امّ ابیها»-مادر پدرش- است. این مربوط به آن وقت است؛ یعنی وقتی که یک دختر شش، هفت ساله این گونه بوده است. … این، احساس مسئولیت است. آیا این نمی تواند برای یک جوان الگو باشد، که نسبت به مسائل پیرامونی خودش زود احساس مسئولیت و احساس نشاط کند؟ آن سرمایه عظیم نشاطی را که در وجود اوست، خرج کند، برای این که غبار کدورت و غم را از چهره پدری که مثلاً حدود پنجاه سال از سنش می گذرد و تقریباً پیرمردی شده است، پاک کند. آیا این نمی تواند برای یک جوان الگو باشد؟ این خیلی مهم است.

نمونه بعد، مسأله همسرداری و شوهرداری است.

یک وقت انسان فکر می کند که شوهرداری، یعنی انسان در آشپزخانه غذا را بپزد، اتاق را تر و تمیز و پتو را پهن کند و مثل قدیمی ها تشکچه بگذارد که آقا از اداره یا از دکان بیاید! شوهرداری که فقط این نیست. شما ببینید که شوهرداری فاطمه زهرا سلام الله علیها چگونه بود. در طول ده سالی که پیامبر در مدینه حضور داشت، حدود نه سالش حضرت زهرا و حضرت امیرالمؤمنین با همدیگر زن و شوهر بودند. در این نُه سال، جنگ های کوچک و بزرگی ذکر کرده اند-حدود شصت جنگ اتفاق افتاده- که در اغلب آنها هم امیرالمؤمنین علیه السلام بوده است. حالا شما ببینید، او خانمی است که در خانه نشسته و شوهرش مرتّب در جبهه است و اگر در جبهه نباشد، جبهه لنگ می ماند-این قدر جبهه وابسته به اوست- از لحاظ زندگی هم وضع رو به راهی ندارند؛ … یعنی حقیقتاً زندگی فقیرانه محض داشتند؛ در حالی که دختر رهبری هم هست. دختر پیامبر هم هست، یک نوع احساس مسئولیت هم می کند.

ببینید انسان چقدر روحیه قوی می خواهد داشته باشد تا بتواند این شوهر را تجهیز کند؛ دل او را از وسوسه اهل و عیال و گرفتاری های زندگی خالی کند؛ به او دلگرمی دهد؛ بچه ها را به آن خوبی که او تربیت کرده، تربیت کند، حالا شما بگویید امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، امام بودند و طینت امامت داشتند، زینب علیهاالسلام که امام نبود، فاطمه زهرا سلام الله علیها او را در همین مدت نُه سال تربیت کرده بود. بعد از پیامبر هم که ایشان مدت زیادی زنده نماند.

این طور خانه داری، این طور شوهرداری و این طور کدبانویی کرد و این طور محور زندگی فامیل ماندگار در تاریخ قرار گرفت. آیا اینها نمی تواند برای یک دختر جوان، یک خانم خانه دار یا مُشرف به خانه داری الگو باشد؟ این ها خیلی مهم است.

حالا بعد از قضیه وفات پیامبر، آمدن به مسجد و آن خطبه عجیب را خواندن، خیلی شگفت انگیز است؛ اصلاً امثال ما که اهل سخنرانی و حرف زدن ارتجالی هستیم، می فهمیم که چقدر این سخنان عظیم است. یک دختر هجده ساله، بیست ساله یا حداکثر بیست و چهار ساله- آن هم با آن مصیبت ها و سختی ها به مسجد می آید، در مقابل انبوه جمعیت، با حجاب سخنرانی می کند که آن سخنرانی، کلمه به کلمه اش در تاریخ می ماند.

… آن چیزی که تاریخ در دل خودش نگه می دارد و بعد از هزار و چهارصد سال هر انسانی که می نگرد، احساس خضوع می کند، این یک عظمت را نشان می دهد. به نظر من، این برای یک دختر جوان الگوست.

بیانات در دیدار صمیمانه با جوانان به مناسبت هفته جوان

هفته نامه پرتو/ چهارشنبه6بهمن1389/ سال دوازدهم

خمس؛ گره گشای معنوی و گشایشگر مادی

بسیاری از آموزه های دینی، همراه با ثمره های معنوی، فواید مادی نیز دارند. نمونه ای از این آموزه ها «خمس» می باشد. پرداخت خمس افزون بر آنکه پالایش روح از زنگارها و پاداش های معنوی را در پی دارد و به رضا و خشنودی خداوند می انجامد، در افزایش رزق و روزی و سامان دادن به اقتصاد انسانها نیز تأثیر به سزایی دارد. در این باره در حدیثی دلنشین از امام رضا علیه السلام می خوانیم:

«کَتَبَ رَجُلٌ مِن تُجَّارِ فَارِسَ مِن بَعضِ مَوَالی أبِی الحَسَنِ الرِّضَا علیه السلام یَسألُهُ الإِذنَ فِی الخُمُسِ فَکَتَبَ إلَیهِ بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحیمِ إِنَّ اللهَ وَاسِعٌ کَرِیمٌ ضَمِنَ عَلَی العَمَلِ الثَّوَابَ وَ عَلَی الضِّیقِ الهَمَّ لَا یَحِلُّ مَالٌ إِلَّا مِن وَجهٍ أحَلَّهُ اللهُ وَ إِنَّ الخُمُسَ عَونُنَا عَلَی دِینِنَا وَ عَلَی عِیَالَاتِنَا وَ عَلَی مَوَالِینَا وَ مَا نَبذُلُهُ وَ نَشتَرِی مِن أعرَاضِنَا مِمَّن نَخَافُ سَطوَتَهُ فَلَا تَزوُوهُ عَنَّا وَ لَا تَحرِمُوا أنفُسَکُم دُعَاءَنَا مَا قَدَرتُم عَلَیهِ فَإِنَّ إِخرَاجَهُ مِفتَاحٌ رِزقِکُم وَ تَمحِیصُ ذُنُوبِکُم وَ مَا تُمَهِّدُونَ لِأنفُسِکُم لِیَومِ فَاقَتِکُم وَ المُسلِمُ مَن یَفِی لِلهِ بِمَا عَهِدَ إِلَیهِ وَ لَیسَ المُسلِمُ مَن أجَابَ بِاللِّسَانِ وَ خَالَفَ بِالقَلبِ وَ السَّلَام؛ مردی از بازرگانان فارس که از پیروان امام رضا علیه السلام بود، به آن حضرت نامه ای نوشت و درباره خمس اجازه خواست. حضرت در پاسخ او نوشت: به نام خداوند بخشنده و مهربان. همانا خداوند، وسعت دهنده و کریم است؛ در مورد عمل و کار ضامن ثواب می باشد و در تنگی، ضامن غم و اندوه. هیچ مالی حلال نیست جز از راهی که خدا آن را حلال کرده است، و هانا خمس کمک ماست بر دین، عیالات و دوستان ما، و وسیله ی بذل و بخشش ما و مایه ی حفظ آبروی ما از کسی که از او بیم داریم. آن را از ما دریغ ندارید و خود را تا آن جا که می توانید از دعای ما محروم نسازید. به درستی که پرداخت خمس کلید روزی شما است، و مایه ی پاک شدن گناهان شما، و چیزی است که برای روز بینوایی خود آماده می کنید، و مسلمان کسی است که به عهدی که خدا با او کرده وفا کند؛ و مسلمان نیست آن کس که با زبان اجابت کند و در قلب مخالفت نماید. والسلام.»

ماهنامه مبلغان/ شماره124