برکات و آثار قرآن از دیدگاه آیت الله بهجت

عارف ربانی حضرت آیت الله بهجت(ره) ضمن طرح کرامات و معجزات قرآن کریم آن را مأمن مؤمنان، برنامه انسان سازی و کمال آفرینی برشمرده اند که به طرح این فرازها می پردازیم: اگر چشم بصیرت داشتیم سخن خدای متعال را که می فرماید:«وَ لَو أَنَّ قُرآناً سُیِّرَت بِهِ الجِبالُ أَو قُطِّعَت بِهِ الأرضُ أَو کُلِّمَ بِهِ المَوتَی» قدر می دانستیم، ولی ما همچنان نشسته ایم و هوای نفس بر ما غالب گشته که این کرامات و معجزات قرآن را مانند دور تسلسل محال می دانیم.

کسی را بنده دیده بودم که به برکات چند آیه قرآن هر میوه ای را که می خواست هر چند در غیر آن فصل حاضر می ساخت. بالاترین انعام الهی و هدیه آسمانی و غیبی، همین قرآن است اما چگونه باید با آن رفتار کنیم تا بتوانیم از آن بهره مند شویم. در احوالات پدر مرحوم شیخ جعفر شوشتری(ره) آورده اند که پسر نابینائی را نزد ایشان آوردند، ایشان هم دست روی چشم بچه گذاشتند و مشغول خواندن سوره حمد شده بودند مقداری که خوانده بودند بچه گفته بود بابا از میان انگشتان آقا می بینم.

وقتی که حمد تمام شده بود، همه جا و همه چیز را کاملاً دیده بود. عده ای از افراد سطحی نگر در محضر علامه ملا خلیل قزوینی(ره) بودند، سؤال کردند که قضیه حضرت داوود علیه السلام که خداوند در قرآن می فرماید: آهن را برای او نرم نمودیم این بوده که خداوند نحوه ساختن کوره آهنگری و ذوب آهن را به حضرت داوود علیه السلام الهام نمود تا او آهن را در کوره آتش بگذارد تا ملایم و انعطاف پذیر باشد. مرحوم قزوینی(ره) فرمود: او که پیغمبر خدا بود و شما بعید می دانید که آهن در دست او نرم و به اختیار او باشد.

این که چیزی نیست از بنده هم که پیغمبر نیستم این کار ساخته است. سپس یک مجمعه یا سینی از مس را که در برابرش بود با دو انگشت مثل قیچی از وسط دو نیم کرد و فرمود: این گونه خداوند متعال آهن را در دست حضرت داوود علیه السلام نرم و ملایم نموده بود.

ماهنامه دیدار ماه/ شماره چهل و یک