حفظ ایمان

خاصیت دیگر این نماز این است که انسان، با ایمان از دنیا میرود. حفظ ایمان در آخرالزمان

بسیار مشکل است. افراد غربال میشوند و ریزشها بسیار است. انسان گمان میکند

دین و ایمانش محکم است، ولی وقتی در یک بحران قرار میگیرد، دین و ایمانش را از

دست میدهد.

این نماز موجب میشود که انسان با ایمان از دنیا برود و جایگاهش در عالم برزخ نورانی

و روشن شود. موجب میشود که پدر و مادر انسان از او راضی باشند. موجب میشودکه

انسان به آسانی جان بدهد.

اداي حق الناس

همۀ خواصی که پیامبر خدا(ص) براي این نماز بر شمردهاند، بسیار قابل اهمیت

است. یکی از خواص این نماز این است که خداي متعال روز قیامت خصما و

طلبکارهاي انسان را از او راضی میکند.

ما معتقدیم به جز معصومین: همه مدیون خلق هستیم. همه به گردن ما حق

دارند؛ پدر، مادر، اولاد، همسر، همسایه ها، فامیل، رفیق، استاد، شاگرد.

به ویژه کسانی که ممکن است در حق آنها جفا کرده باشیم. که آنها هم کم

نیستند.

ادامه »

نماز یکشنبۀ ماه ذیقعده

نماز یکشنبۀ ماه ذیقعده، نماز بسیار مهم و ارزشمندي است. اگر یکی از روزهاي

یکشنبه این ماه این نماز خوانده شود، کافی است.

علماي بزرگ عرفان و سلوك به این نماز بسیار اهمیت میدهند. از مستحباتی که

روي آن بسیار پافشاري شده است، یکی هم این نماز است. طریقۀخواندن آن

در « مفاتیح الجنان » آمده است. دوتا دو رکعت، در هر رکعت حمد و سه مرتبه

سورة توحید، یک  مرتبه سورة ناس و یک مرتبه سورة فلق خوانده میشود. و بعد

از سلام نماز هفتاد مرتبه استغفار میکنیم.

و پس از آن یک مرتبه« لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِالِله العَلِیِّ العَظیمِ» و سپس دعاي

کوتاهی  « یا عَزیزُ یا غَفّارُ اِغْفِرْ ذُنوبی وَ ذُنوبَ جَمیعِ المُؤمنینَ وَ المُؤمِناتِ فَاِنَّهُ لا 

یَغْفِرُ الذُّنوبَ اِلّا اَنْتَ».

مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزي و مرحوم آیت الله شیخ محمد بهاري و

بسیاري دیگر از بزرگان سیر و سلوك، این نماز را به شاگردانشان توصیه میفرمودند.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ عَضُوضٌ، يَعَضُّ

و آن حضرت فرمود: بر مردم زمانى رسد بسيار سخت، كه توانگران

الْمُوسِرُ فيهِ عَلى ما فى يَدَيْهِ وَ لَمْ يُؤْمَرْ بِذلِكَ،

در آن زمان از آنچه در دست دارند انفاق نكنند در حالى كه

به نگاهدارى مال امر نشده اند،

ادامه »

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى كَلام لَهُ:  وَ وَلِيَهُمْ وَال فَاَقامَ وَاسْتَقامَ

در يكى از سخنان خود فرمود: بر آنان حاكمى حكومت كرد كه حق

را برپا داشت و استقامت نمود،

حَتّى ضَرَبَ الدّينُ بِجِرانِهِ.

تـا ديـن اسـتـقـرار گـرفـت.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الْعَيْنُ وِكاءُ السَّهِ.

و آن حضرت فرمود: ديده سربند نشمينگاه است.

[ وَ هذِهِ مِنْ الاِْستِعاراتِ الْعَجيبَةِ، كَاَنَّهُ شَبَّهَ السَّهَ بِالْوِعاءِ وَالْعَيْنَ

اين سخن از كنايات شگفت آور است، انگار امام نشمينگاه را به

مَشك و چشم

بِالْوِكاءِ، فَاِذا اُطْلِقَ الْوِكاءُ لَمْ يَنْضَبِطِ الْوِعاءُ.

را به بند تشبيه نموده، چون بند را رها كنند مشك نمى تواند آنچه

را در آن است نگاه دارد.

ادامه »

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى مَدْح ِ الاَْنْصارِ:  هُمْ وَاللّهِ رَبَّوُا الاِْسْلامَ

و آن حضرت در مدح انصار فرمود: به خدا قسم اسلام را با بى نيازى

پرورش دادند

كَما يُرَبَّى الْفِلْوُ مَعَ غَنائِهِمْ، بِاَيْديهِمُ السِّباطِ، وَاَلْسِنَتِهِمُ السِّلاطِ.

همچنانكه كرّه اسب از شير گرفته تربيت مى شود، با دست هاى

بخشنده، و زبانهاى برنده.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِنَّ لِبَنى اُمَيَّةَ مُرْوَداً يَجْرُونَ فيهِ،

و آن حضرت فرمود: بنى اميه را عرصه مهلتى است كه در آن مى رانند،

وَلَوْ قَدِ اخْتَلَفُوا فيما بَيْنَهُمْ ثُمَّ كادَتْهُمُ الضِّباعُ لَغَلَبَتْهُمْ.

جون بينشان اختلاف پيدا شود اگر كفتارها فريبشان دهند بر آنان پيروزى يابند.

[ وَالْمُرْوَدُ ههُنا مُفْعَلٌ مِنَ الاِْرْوادِ وَ هُوَ الاِْمْهالُ وَالاِْنْظارُ. وَ هذا مِنْ

«مِرود» در اينجا مُفعَل است از « اِرواد» و آن مهلت دادن است. اين از

اَفْصَح ِ الْكَلامِ وَ اَغْرَبِهِ، فَكَاَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ شَبَّهَ الْمُهْلَةَ الَّتى هُمْ فيها

فصيح ترين و شگفت ترين كلام است، گويى امام عليه السّلام مهلتى

را كه بنى اميه در آن بودند

بِالْمِضْمارِ الَّذى يَجْرُونَ فيهِ اِلَى الْغايَةِ، فَاِذا بَلَغُوا مُنْقَطَعَهَا

تشبيه به ميدانى كرده كه تا پايان آن مى تازند، و چون به نهايتش رسند

انْتَقَضَ نِظامُهُمْ بَعْدَها.]

نظام حكومتشان از بين مى رود.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الدُّنْيا خُلِقَتْ لِغَيْرِها وَ لَمْ تُخْلَقْ لِنَفْسِها.

و آن حضرت فرمود: دنيا براى ديگرى به وجود آمده نه براى خودش.

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الْغيبَةُ جُهْدُ الْعاجِزِ.

و آن حضرت فرمود: غيبت كوشش ناتوان است.