وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِنَّ لِبَنى اُمَيَّةَ مُرْوَداً يَجْرُونَ فيهِ،

و آن حضرت فرمود: بنى اميه را عرصه مهلتى است كه در آن مى رانند،

وَلَوْ قَدِ اخْتَلَفُوا فيما بَيْنَهُمْ ثُمَّ كادَتْهُمُ الضِّباعُ لَغَلَبَتْهُمْ.

جون بينشان اختلاف پيدا شود اگر كفتارها فريبشان دهند بر آنان پيروزى يابند.

[ وَالْمُرْوَدُ ههُنا مُفْعَلٌ مِنَ الاِْرْوادِ وَ هُوَ الاِْمْهالُ وَالاِْنْظارُ. وَ هذا مِنْ

«مِرود» در اينجا مُفعَل است از « اِرواد» و آن مهلت دادن است. اين از

اَفْصَح ِ الْكَلامِ وَ اَغْرَبِهِ، فَكَاَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلامُ شَبَّهَ الْمُهْلَةَ الَّتى هُمْ فيها

فصيح ترين و شگفت ترين كلام است، گويى امام عليه السّلام مهلتى

را كه بنى اميه در آن بودند

بِالْمِضْمارِ الَّذى يَجْرُونَ فيهِ اِلَى الْغايَةِ، فَاِذا بَلَغُوا مُنْقَطَعَهَا

تشبيه به ميدانى كرده كه تا پايان آن مى تازند، و چون به نهايتش رسند

انْتَقَضَ نِظامُهُمْ بَعْدَها.]

نظام حكومتشان از بين مى رود.