یکی از معانی دين در قرآن کريم

 طريقه و روش زندگی يا سنّت حيات که از جانب خداوند تعيين شده است:

گاهی واژه ی دين در ترکيباتی چون دين قيّم، دين حنيف، دين حق و يا سياقی خاص آمده است و منظور از آن طريقه و روشی ويژه برای زندگی بشر است که خداوند آن را به خود نسبت می دهد. جهت و منزلهای آن از جانب خداوند تعيين شده است و سو جهتی الهی دارد. آيات 5 سوره بيّنه، 132 سوره بقره، 20 سوره يوسف، 83 سوره آل عمران از جمله آياتی هستند که دين با اين معنا در آنها به کار رفته است. اوصاف اين دين که آن را می توان به خداوند نسبت داد و دين الهی ناميد عبارتند از:

1- دين الهی همان صراط مستقيم است. ( آيه 161 سوره انعام)

2- دين الهی منطبق بر فطرت انسان است. (آيات 105 سوره يونس و 30 سوره روم)

3- دين الهی يکی است و اختلاف اديان ناشی از بدعملی پيروان است. ( آيه 19 سوره آل عمران، تفسير الميزان، 5/238 )

4- دين اسلام آخرين منزل از سير دين الهی است. ( آيه 29 سوره توبه، تفسير الميزان، 18/76 و آيه 193 سوره بقره.)

5- خداوند اراده فرموده است که دين اسلام را بر ساير دينها غلبه دهد. ( آيات 33 سوره توبه و 9 سوره صف.)

6- دين اسلام کامل ترين شريعتها و تنها راه سعادت است.( آيه 13 سوره شوری و تفسير الميزان، 10/223- 225 )

7- اسلام آيين رحمت است. ( آيه 11 سوره توبه)

8- دين اسلام سهل و آسان است. ( آيه 78 سوره حج)

9- دين اسلام همان کيش ابراهيم عَلَيْه السّلام است.(  آيات 78 سوره حج و 68 سوره آل عمران)

10- اسلام برخی از احکام شريعتهای پيشين را عيناً تشريع می فرمايد.( تفسير الميزان،18/132 )

سايت مکتب الزّهراء سلام الله عليها