56

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

در مقايسه ياران پيامبر با ياران خود

وَ لَقَدْ كُنّا مَعَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَقْتُلُ آباءَنا

ما در كنار رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله بوديم، پدران

وَ اَبْناءَنا وَ اِخْوانَنا وَ اَعْمامَنا، ما يَزيدُنا ذلِكَ اِلاّ ايماناً وَ تَسْليماً

و فرزندان و عموهاى خود را به امر حق مى كشتيم، و اين مسئله جز بر ايمان و تسليم

وَ مُضِيّاً عَلَى اللَّقَمِ، وَ صَبْراً عَلَى مَضَضِ الاَْلَمِ، وَ جِدّاً فى جِهادِ

و حركت در راه راست و شكيبايى بر سوزش اَلَم، و كوشش ما در جهاد با دشمن

الْعَدُوِّ. وَ لَقَدْ كانَ الرَّجُلُ مِنّا وَ الاْخَرُ مِنْ عَدُوِّنا يَتَصاوَلانِ تَصاوُلَ

نمى افزود. و مردى از ما و مردى از دشمن چون دو شير نر با هم درمى افتادند،

الْفَحْلَيْنِ، يَتَخالَسانِ اَنْفُسَهُما اَيُّهُما يَسْقى صاحِبَهُ كَأْسَ الْمَنُونِ.

و در صدد برآوردن جان يكديگر بودند تا كدام يك از آن دو جام مرگ را به كام ديگرى بريزد.

فَمَرَّةً لَنا مِنْ عَدُوِّنا، وَ مَرَّةً لِعَدُوِّنا مِنّا. فَلَمّا رَأَى اللّهُ صِدْقَنا

يك بار ما بر دشمن پيروز مى شديم، و يك بار دشمن بر ما. چون خداوند راستى ما را ديد دشمن ما را

اَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا الْكَبْتَ، وَ اَنْزَلَ عَلَيْنَا النَّصْرَ، حَتَّى اسْتَقَرَّ الاِْسْلامُ

سركوب كرد، و يارى خود را بر ما فرو فرستاد، تا آن وقت كه اسلام همانند شترى كه سينه و گردن براى

مُلْقِياً جِرانَهُ، وَ مُتَبَوِّئاً اَوْطانَهُ. وَ لَعَمْرى لَوْ كُنّا نَأْتى

استراحت به زمين نهد و در جاى خود بخوابد استقرار يافت. به جانم قسم اگر ما در آن زمان رفتارى

ما أتَيْتُمْ ما قامَ لِلدّينِ عَمُودٌ، وَلاَ اخْضَرَّ لِلاْيمانِ عُودٌ.

مانند رفتار امروز شما داشتيم پايه اى از بناى اسلام برپا نمى شد، و شاخه اى از درخت ايمان سبز نمى گشت.

وَ ايْـمُ اللّهِ لَـتَـحْـتَـلِـبُـنَّـها دَماً، وَلَـتُـتْـبِـعُـنَّـها نَـدَمـاً.

به خدا قسم با اين وضعى كه داريد به جاى شير خون خواهيد دوشيد، و به دنبالش دچار ندامت خواهيد شد.