مرحوم آخوند ملّا محمّد کاظم خراسانی گفت: چهل سال است که نه گوشت خورده ام و نه آرزوی خوردن گوشت داشتم؛ تنها خوراک من، فکر بود و به این زندگی، راضی و قانع بودم و هیچ گاه نشد که سخنی یاد کنم که گمان کنند از زندگی خود ناراضی هستم.

پولی برای خرید یک شمع به من می دادند؛ ولی من در تاریکی زندگی می کردم و آن پول را به فقیرتر از خود می دادم.

طلاب، هیچ اعتنایی به من نمی کردند؛ مگر معدودی که مانند من بودند.

خواب من از شش ساعت تجاوز نمی کرد؛ بیشتر شبها را بیدار بودم و با ستارگان آسمان، مصاحبه و شب زنده داری داشتم؛ در این احوال، به خاطرم می گذشت که امیرالمؤمنین علی علیه السلام نیز شبها ها را بدین سان می گذرانید.

سی سالِ تمام، داغی و گرمی نان، تنها نان خورشِ من بود.

مردان علم در میدان عمل، ج5، ص73