چگونگی تسکین خانواده‌های 464 حاجی حادثه منا از منظر روان‌شناختی
مهر 13ام, 1394

طراح و ابداع کننده نخستین شبکه اجتماعی سلامت خانواده دکتر نسرین طهرانی :به عنوان یک خدمتگزار از همه فرزندان ایران تقاضا دارم در این ایام سخت، کمک کنید تا این غم سنگین بهبود یابد. همدلی با سوگواران رنج آنها را تسکین می‌دهد. این رنج امروز برای آنها اتفاق افتاده اما ما هم از قاعده فقدان عزیزان و به سوگ نشستن و تجربه و تحمل این درد و رنج مستثنی نیستیم. پس مهم است که هر کدام از ما در پی این باشد که سهمی در بهبود و کمک به طی روند طبیعی سوگ داشته باشیم و با این تفکر که دیگران هستند و کمک می‌کنند این وظیفه را به دیگران واگذار نکنیم.

طهرانی با اشاره به اینکه تلخ ترین واقعیت انکارناپذیر زندگی انسان بر روی زمین، فقدان یا مرگ عزیزان است، بیان داشت: کمک کنید افراد سوگوار به پذیرش برسند. پذیرفتن این امر به عنوان یکی از قوانین زندگی که گریزی از آن نیست و طی فرایند سوگواری به نحوی مناسب؛ بسیار کمک کننده خواهد بود و از غم و اندوه فرد می‌کاهد. فرد باید بپذیرد که می‌تواند با مرگ و شرایط جدید سازگار شود و هر فردی در هر شرایط و سطحی که هست به سهم خود در این سوگواری تلاش کند ودر همدلی با سوگواران سهیم گردد.

طراح و ابداع کننده نخستین شبکه اجتماعی سلامت خانواده طی توصیه‌های روان‌شناختی عنوان کرد: بنابراین در کنار سوگواران بمانید. مانع سوگواری آنان نشوید. یاد بگیریم که باید فرایند سوگواری طی شود و سوگوار باید بتواند سوگواری کند، سوگواری یک فرایند طبیعی و فعال است که در جریان آن فرد سوگوار احساسات گوناگونی را تجربه می‌کند. در کنار فرد سوگوار بمانید به ناله‌ها و عزاداریش گوش کنید و با او همدلی کنید. تلاش نکنید جلوی گریه‌ها و ناله‌های او را بگیرید. تجربه سوگ، بر احساسات، جسم، افکار و رفتار سوگواران تاثیر می‌گذارد.

طهرانی تصریح کرد: سوگواران ممکن است تجاربی همچون احساس غمگینی (‌هنگام پذیرش مرگ عزیز‌)نهایی (‌احساسی پیچیده ، مرکب از غمگینی و اضطراب)، خستگی (احساس خستگی و فرسودگی)، شوک (به دلیل ناگهانی و غیر منتظره بودن)، و تسکین و آرامش (تجربه‌ای توام با غمگینی و تسکین خاطر و رهایی) داشته باشند. بنابراین، حضور هر فردی در کنار فرد سوگوار و همدلی با او می‌تواند در طی این فرایند سخت به او کمک کند. به او اطمینان دهید که تنها نخواهد ماند. شما در کنارش هستید. به او بگویید که او را می‌فهمید و رنج او را درک می‌کنید. برایش آرزوی صبر کنید. در دستان فرد سوگوار را در دستانتان بگیرید و بفشارید و در صورت امکان فرد سوگوار را در آغوش بگیرید.