پیام اربعین سیدالشهدا علیه السلام
یکی از اهداف بلند قیام امام حسین علیه السلام مبارزه با نادانی در امت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود؛ زیرا آنان در هاله ای از گمراهی فرو رفته بودند؛ از این رو در زیارت اربعین اباعبدالله علیه السلام می خوانیم:«وَ بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیکَ لِیَستَنفِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهَالَهِ وَ حِیرَهِ الضَلالَهِ؛ و خون خویش را در راه تو(خدا) داد تا بندگان تو را از نادانی و سرگردانی در گمراهی{و جهل} دور کند.»
پیام اربعین سیدالشهدا علیه السلام مبارزه با جهل است و این پیام در چهلمین روز شهادت امام علیه السلام آوازه می یابد؛ آن گاه که گرمی حماسه به تنوره ی برافروخته ی عرفان عاشورا گراییده است تا عرفان و حماسه در نگار عاشورا تکمیل کننده ی هم باشند؛ در دوره ای که شمشیر بر زمین گذاشته شد و سلاحی دیگر در مقابل ظلم و استبداد در دست عاشوراییان قرار گرفت؛ اما در این روز، دیگر خبری از آن حماسه سازان نیست و وقت زنده کردن پیامشان است. در چنین روزی، زائری تنها و جامانده از قافله ی عاشوراییان- که محضر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و پنج امام معصوم علیهم السلام را درک کرده بود- بر مزار خورشید عاشورا رسید و نام خود را به عنوان اوّلین زائر ثبت کرد.
آری! جابر به همراه«عطیه عوفی»به قصد زیارت مزار امام به کربلا آمد. ابتدا به کرانه فرات رفت و غسل کرد. سپس بدن خویش را خوشبو ساخت و آرام آرام به سمت قبر سیدالشهدا علیه السلام رفت. از آنجا که چشمانش نابینا بود، از عطیه خواست که دستش را به مزار امام برساند. کم کم به شدت گریه او افزوده شد تا آنجا که خود را بر مزار انداخت و از شدت گریه از هوش رفت. وقتی به هوش آمد، سه مرتبه فریاد زد: «یا حُسَین، یا حُسَین، یا حُسَین.» سپس گفت:«حَبیبٌ لَا یُجیبُ حَبیبَه؛ {آیا} دوست پاسخ دوست خود را نمی دهد؟» اما بی درنگ، پاسخ خویش را داد و گفت:«چگونه پاسخ می خواهی از کسی که رگهای گردنش بر پشت و شانه اش آویخته و بین سر و بدنش جدایی افتاده است.»
ماهنامه مبلغان/شماره112