امام خامنه اي مدظله العالي

پيام عاشورا
به نظر من اين پيام عاشورا، از درسها و پيامهاي ديگر عاشورا براي ما امروز فوري تر است. ما بايد بفهميم چه بلايي بر سرِ آن جامعه آمد كه حسين بن علي عليه السلام، آقازاده ي اوّل دنياي اسلام و پسر خليفه مسلمين، پسر علي بن ابي طالب عليه الصلاه و السلام، در همان شهري كه پدر بزرگوارش بر مسند خلافت مي نشست، سر بريده اش گردانده شد و آب از آب تكان نخورد! از همان شهر آدمهايي به كربلا آمدند، او و اصحاب او را با لب تشنه به شهادت رسانند و حرم اميرالمؤمنين عليه السلام را به اسارت گرفتند!
حرف در اين زمينه، زياد است. من يك آيه از قرآن را در پاسخ به اين سؤال مطرح مي كنم. قرآن جواب ما را داده است. قرآن، آن درد را به مسلمين معرفي مي كند. آن آيه اين است كه مي فرمايد:«فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصّلاه واتبعوا الشهوات فسوف يلقون غيّا(مريمآيه59)» دو عامل، عامل اصلي اين گمراهي و انحراف عمومي است: يكي دور شدن از ذكر خدا كه مظهر آن نماز است. فراموش كردن خدا و معنويت؛ حساب معنويّت را از زندگي جدا كردن و توجه و ذكر و دعا و توسّل و طلب از خداي متعال و توكل به خدا و محاسبات خدايي را از زندگي كنار گذاشتن. دوم«واتّبعوا الشهوات»؛ دنبال شهوتراني ها رفتن؛ دنبال هوسها رفتن و در يك جمله: دنياطلبي. به فكر جمع آوري ثروت، جمع آوري مال و التذاذ به شهوات دنيا افتادن. اينها را اصل دانستن و آرمان ها را فراموش كردن. اين درد اساسي و بزرگ است. ما هم ممكن است به اين درد دچار شويم. اگر در جامعه اسلامي، آن حالت آرمان خواهي از بين برود يا ضعيف شود؛ هر كس به فكر اين باشد كه كلاهش را از معركه در ببرد و از ديگران در دنيا عقب نيفتد؛ اين كه«ديگري جمع كرده است، ما هم برويم جمع كنيم و خلاصه خود و مصالح خود را بر مصالح جامعه ترجيح دهيم». معلوم است كه به اين درد دچار خواهيم شد.