امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند:

روزی زنی نزد حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها وارد شد و گفت: مادری دارم ضعیف و ناتوان که برای انجام نماز، مسئله ای برایش پیش آمده و مرا فرستاده است تا پاسخ آن را از شما دریافت نمایم.

حضرت زهرا سلام الله علیها پس از گوش دادن به سخنان آن زن، جوابش را دادند و آن زن دو مرتبه سؤال خود را تکرار کرد و حضرت دوباره جواب او را دادند.

و به طور مرتب آن زن سؤال خود را بازگو کرد تا آن که به ده مرتبه رسید و حضرت زهرا سلام الله علیها بدون هیچ گونه احساس و اظهار ناراحتی و بلکه به عطوفت پاسخ او را بیان می نمودند.

پس از آن، زن خجالت زده شد و گفت: شما را خسته و ناراحت کردم، بیش از این مزاحم شما نمی شوم.

و حضرت زهرا سلام الله علیها اظهار نمودند: خیر، برای من زحمتی نخواهد بود و سپس افزودند: چنان چه شخصی اجیر شده باشد تا باری سنگین را به جایی ببرد و در ازای آن مبلغ صد هزار دینار مزد بگیرد آیا ناراحت می شود؟!

و آن زن در جواب حضرت، گفت: خیر.

بعد از آن فرمودند: من برای هر سؤال که جوابش را بگویم اجیر تو هستم و مزد و پاداش آن نزد خداوند متعال به ارزشی بیش از آن چه که در این جهان است، می باشد.

پس اکنون آن چه می خواهی سؤال کن و برای من ناراحت مباش، که از پدرم رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم، فرمودند:

علما و دانشمندان، شیعیان و پیروان ما در روز قیامت در حالی محشور می شوند، که تاج کرامت بر سر نهاده اند.

چون آنان در دنیا بر هدایت بندگان خدا، تلاش و کوشش داشته اند، مورد لطف و رحمت خداوند قرار می گیرند و هدایا و خلعت های گرانبهای بهشتی تقدیمشان می شود… .

پس از آن حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند: ای بنده خدا! ارزش یکی از آن خلعت ها، هزار بار بیش از آن چه است که در این دنیا وجود دارد و خورشید بر آن می تابد.

چون که چیزهای این دنیا هر چند هم به ظاهر ارزش بالایی داشته باشد؛ اما فاسد شدنی و فناپذیر است، بر خلاف قیامت و بهشت که هر چه در آن باشد سالم و جاوید خواهد بود.