روی زَیدُ الشحام عن اَبی عبدالله علیه السلام قال: «انَّ عظیم الأجر مع عظیم البلاءِ و ما أَحَبَّ الله عزّ و جلّ قوماً الّا ابتلاهُم.»

زید شحام از امام صادق علیه السلام نقل می کند که آن حضرت فرمود: بزرگی ثواب با بزرگی بلاست و هیچ گروهی را خدا دوست نداشت مگر آن که آنها را مبتلا کرد.

ابی بصیر از حضرت صادق علیه السلام نقل کرده که فرمود: «إنَّ لله عزَّ وَ جَلَّ عباداً فی الارض من خالص عبادِهِ ما یَنزِلُ بینَ السماءِ تُحفهً اِلی الادض اِلا صَدَفِها عنهم اِلی غیرهم و لا بلیَّهً اِلا صَدَفها اِلیهم.»

خدا بندگان خالصی در روی زمین دارد که هر خیر و برکتی که از آسمانها می فرستد، از ایشان به سوی دیگران می رسد و هر بلا و شدتی نازل می شود، بر ایشان وارد می شود.

«انَّ الله تَعالی اِذا اَحَبَّ عَبداً غَثَّهُ بِالبَلاءِ غثّاً و سَجّهُ بِالبَلاءِ سَجّاً وَ اَنَا وَ  اِیّاکُم لَنُصبِحُ به و نَمسِی».

خدای تعالی هر گاه بنده ای را دوست بدارد، او را به سختی در بلا فرو می برد، و من و شما شیعیان صبح و عصر در این بلا و مصیبت ها به سر می بریم.

عن اَبی جَعفَرٍ علیه السلام اِنَّهُ قال: «اِنّما یُبتلی المؤمِنُ فی الدّنیا علی قَدرِ دینه اَو قالَ عَلی حَسبِ دینه.»

حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمود: مؤمن در دنیا به اندازه ی دینش مبتلا می شود.

عن اَبی عبدالله قال: »قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: اِنَّ عَظیمَ البلاءِ یُکافیءُ به عظیم الجَزاءِ فَاذا اَحَبُّ الله عبداً اِبتَلاهُ بعظیم البلاء فَمَن رَضِیَ فَلَهُ عندالله تعالی الرضا و من سَخِطَ ابتلاءِ فَلَهُ عِندَ الله السَخَطُ.»

حضرت صادق علیه السلام فرمود که پیغمبر اسلام فرموده است: در برابر بلای بزرگ، جزا و پاداش بزرگ است. پس هر گاه خداوند بنده ای را دوست بدارد، او را به بلای بزرگ مبتلا می کند. پس هر کس از خدا راضی شد، خدا از او راضی است، و هر کس از خدا ناراضی است، خدا هم از او ناراضی است.

اِنَّ اللهَ تَعالی اِذا اَحَبَّ عبداً غَثَّهُ بِالبَلاءِ غَثّاً وَ سَجَّهُ بِابَلاءِ سجّاً فَاِذا دعا قالَ لَکَ عَبدی لئِن عَجَّلتُ لَکَ ما سَأَلتَنی اِنّی علی ذلک لَقادِرٌ وَ لکِن اِدّخرتُ لکَ وَ ما ادّخَرتُ خَیرٌ لک.

خدای تعالی وقتی که بنده ای را دوست دارد، او را در بلا فرو می برد و به وسیله بلا شکنجه اش می دهد. پس زمانی که خدا را بخواند، اجابتش می کند و می گوید: بنده ی من، اگر چنان چه بنا بود خواسته ی تو را در دنیا برآورم، بر آن توانا بودم، امّا آن را ذخیره آخرتت نمودم و آنچه برای تو ذخیره کردم، برای تو بهتر است.