وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِنَّ اَوْلِياءَ اللّهِ هُمُ الَّذينَ نَظَرُوا اِلى

و آن حضرت فرمود: اوليا خدا آنانى هستند كه به باطن دنيا

بابباطِنِ الدُّنْيا اِذا نَظَرَ النّاسُ اِلى ظاهِرِها، وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِها

نظر كردند وقتى كه مردم به ظاهرش نگريستند، و به فرداى آن مشغول شدند

اِذَا اشْتَغَلَ النّاسُ بِعاجِلِها، فَاَماتُوا مِنْها ما خَشُوا اَنْ

وقتى مردم به امروزش پرداختند، پس از دنيا ميراندند آنچه را كه مى ترسيدند

يُميتَهُمْ، وَ تَرَكُوا مِنْها ما عَلِمُوا اَنَّهُ سَيَتْرُكُهُمْ،

آنان را بميراند، و رها كردند آنچه را كه دانستند به زودى آنان را رها نمايد،

وَ رَاَوُا اسْتِكْثارَ غَيْرِهِمْ مِنْهَا اسْتِقْلالاً، وَ دَرَكَهُمْ لَها فَوْتاً.

بسيارخواهىِ ديگران را از دنيا كم يافتند، و يافتنشان را از دنيا از دست دادن ديدند.

اَعْداءُ ما سالَمَ النّاسُ، وَ سِلْمُ ما عادَى النّاسُ.

دشمنند آنچه را كه مردم با آن آشتى هستند، و آشتى اند آنچه را كه مردم با آن دشمنند.

بِهِمْ عُلِمَ الْكِتابُ وَ بِهِ عَلِمُوا، وَ بِهِمْ قامَ الْكِتابُ وَ بِهِ قامُوا.

قرآن به آنان دانسته شد و آنان به قرآن دانستند، كتاب به آنان برپاست و آنان هم به كتاب برپايند.

لايَرَوْنَ مَرْجُوّاً فَوْقَ ما يَرْجُونَ، وَلا مَخُوفاً فَوْقَ

اميدى فوق آنچه اميد دارند، و بيمى بالاتر از آنچه بيم دارند

ما يَخافُونَ.

نـمـى بـيـنـنـد.