وظیفه شناسی

یکی از شاگردان مرحوم آیت الله شیخ محمد جواد انصار از قول ایشان نقل میفرمود: همسرم

بیمار و در بستر خوابیده بود. من هم مشغول ذکر و دعا بودم و حال عجیبی پیدا کرده بودم.

در اوج دعا و حال بود که خانمم گفت: به من آب بده.

انسان سر بزنگاه امتحان میشود. باید ببینیم وظیفۀ ما چیست؟ بندة حالیم یا بندة خدا؟ باید

مواظب باشیم حالپرست و نفس پرست نباشیم. بسیاري افراد نفسپرستاند. یعنی عادت

کرده اند که نماز اول وقت و به جماعت بخوانند. ان شاء الله اینها از روي عادت نباشد، بلکه بر

اساس فرمان خدا باشد. باید ببینیم الآن خدا از ما چه میخواهد.

گاهی براي افطار میهمان دعوت کرده اند و تا آقا نیاید هیچ کس دست به غذا نمیبرد. او

میخواهد نماز اول وقت بخواند، ولی نمیداند آهِ چند شکم بالاي سر اوست و او را سرنگون

میکند. خداوند به او میگوید: چند نفر منتظرند. اول برو سر سفرة غذا و بعد نماز بخوان.

این نفسپرستی است، خداپرستی نیست. خداپرست کسی است که عادت و رسمش

را براي خدا به هم بزند.

مرحوم انصاري میفرمود: در اوج حالم بودم. اگر بروم دنبال آب دادن به همسرم، حال به هم

میخورد. گفتم: باید دید خدا چه میخواهد. این امتحان الهی است.

گاهی بچه از مدرسه خسته و گرسنه آمده است. داد میزند من غذا میخواهم. مادر، بچه را

رها میکند و سر نماز میرود. این بچه نمازهاي او را میخورد.

باید وظیفه را شناخت و بر اساس وظیفه عمل کرد. نه اینکه بگوییم اگر کاري که خدا میخواهد

انجام بدهم، عادتم به هم میخورد. مواظب باشیم عادتپرست و نفسپرست نباشیم. به خیال

اینکه داریم عبادت خدا را میکنیم، فرمان خدا را پشت پا نزنیم.