امام صادق(ع) می‌فرمایند:

نماز اول وقت، خشنودی خداست و آخر آن، عفو خداست، و عفو نیست مگر از جهت گناه.

چرا که پیامبر اکرم(ص) به حضرت علی(ع) فرمودند:

«نماز را با وضوی کامل و شاداب در وقتش به جای آور که تأخیر انداختن نماز بدون جهت، باعث غضب پروردگار است.»

(وسائل الشیعه، ج3، ص 90، ح16٫)

آیت‌الله بهجت از مرحوم آقای قاضی (ره) نقل می‌کردند که ایشان می‌فرمود:

«اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند! و یا فرمودند: به صورت من آب دهان بیندازد.»

و همچنین می‌فرمودند که کسی که به نماز اول وقت تقید دارد به آنجا که باید برسد، می‌رسد.

(بهجت عارفان از حدیث دیگران،ص 121)