نرمش و ملایمت

امیرالمؤمنین(ع) در شمار اوصاف پیامبر خدا(ص) میفرمایند:

کانَ دائِمَ الْبِشْرِ سَهْلَ الخُلْقِ لَیِّنَ الجانِبِ؛ همیشه چهرهاي گشاده داشت و آسانگیر

و نرمخو بود.

گشاده رویی و سختگیر نبودن و نرم و ملایم بودن، از ویژگیهاي اخلاقی پیامبر خداست

که باید به آن تأسی نمود.

و نیز ملایمت و نرمش در برخورد را از صفات مؤمن بر میشمارند و میفرمایند:

اَلمُؤْمِنُ … سَهْلُ الخَلیقَۀِ لَیِّنُ الْعَریکَۀِ؛ مؤمن … اخلاقش ملایم و برخوردش توأم با نرمش

است.

انسان باید به خود و دیگران آسان بگیرد و به تعبیر دیگر هم با خود و دیگران راحت باشد

و همدیگران با او راحت باشند.

این نرمی و آسان بودن، لازمۀ حرکت سالم موتور زندگی است. اگر میخواهیم چرخ

زندگی مان به راحتی بگردد و دچار دست انداز و مشکلات نشویم، باید نرم و آسان

باشیم.

این نرمی و آسانی، همانند آب و روغنی است که موتورهاي میکانیکی به برکت آنها

دستخوش ناملایمت و سختی نمیگردد و به راحتی به حرکت خود ادامه میدهد.

اگر روغن نباشد موتور میسوزد؛ چون در اثر حرکت ساییده میگردد. و این روغن جلوي

ساییدگی را میگیرد. همینطور آب، موتور را خنک میکند تا در فشار حرارت از کار نیفتد.

همۀ آتشهاي دنیا با آب و روغن کنترل میشود. مؤمن هم باید درونش آب و روغن باشد

تا جوش نیاورد و موتور نسوزاند. نرم و ملایم بودن، به منزلۀ همین آب و روغن است.

باید غضب را کنترل کرد تا بر ما غلبه نکند. غضب اگر مهار نشود، همه را به آتش

میکشد؛ چون خودش آتش است. وقتی فوران کرد، اطرافیان را هم به آتش میکشد.

اگر ما عواقب بسیار خطرناك و جانکاه غضب را بدانیم، به کنترل آن بیشتر اهمیت میدهیم.

اگر بدانیم که حقیقت و باطن غضب آتش سوزانی است، از آن میگریزیم.