نرمخویی، پاکیزه گویی و گشاده رویی

براي دستیابی به اخلاق نیک، پیشوایان ما حدودي را ذکر کردهاند که اگر آنها را در خودمان پیاده و اجرا

کنیم، به حسن خلق نایل میشویم و ما را در شمار انسانهاي خوشاخلاق در میآورد. از امام صادق(ع)

پرسیدند:

ماحَدُّ حُسْنِ الخُلْقِ؛ حد و اندازة حسن خلق چیست؟

چه کنیم تا به صفت حسن خلق متصف شویم؟ حضرت فرمودند:

تَلَینُ جانِبَکَ وَ تُطیبُ کلامَکَ وَ تَلَقی اَخاكَ بِبِشرٍ حَسَنٍ؛ اندازة حسن خلق این است که فروتن و نرمخو

باشی، سخنت پاك و پاکیزه باشد و با روي باز و گشاده با برادران دینیات رو به رو شوي.

نرمخویی، پاکیزهگویی و گشادهرویی سه ویژگی است که اگر در کسی جمع شود، میتوان او را

خوش اخلاق شمرد و همۀ فضائل و درجاتی که در روایات براي یک انسان خوشاخلاق ذکر نموده اند،

براي او بر شمرد.

نخستین حد خوشخلقی نرمخویی است که شاید مهمترین و اصلیترین عنصر از عناصر و پایههاي

حسن خلق است و میتوان آن را نیروي محرکه و موتور اصلی حسن خلق بر شمرد. نرمخویی بدان معناست

که انسان در ناگواريها و ناملایمات جوش نیاورد و موتور غضبش خاموش باشد.