چگونه منبر برویم(۶)؛

روش استفاده از انواع سوژه های اجتماعی در سخنرانی دینی

 سوژه یابی اجتماعی یکی از روش‌هایی است که مبلغان می‌توانند از آن در انتخاب موضوع سخنرانی دینی کمک بگیرند.

 بخش ششم از روش سخنرانی دینی برگرفته از دروس «مؤسسه تخصصی خطابه أمیر بیان»

*روش های انتخاب موضوع در سخنرانی دینی

*روش سوژه یابی اجتماعی

تعریف سوژه: آنچه که در کانون توجه اکثریت مخاطب قرار دارد یا در زندگی پیرامون او حضور پررنگی داشته و مخاطب نسبت به آن حس منفی نداشته و احساس مثبت دارد.

فرآیند سوژه یابی: در مرحله نخست، سوژه را پیدا کرده و آن را در جعبه دین قرار می دهیم؛ البته سوژه باید قابلیت انتقال پیام (با فرآیندی که در بخش های گذشته به آن اشاره داشتیم) را داشته باشد.

*سوژه کلامی

یکی از مهمترین سوژه ها، سوژه کلامی است؛ همانند کلماتی مثل: خدا بد نده، گیر نده، خدا زیاد کنه، حالشو می‌گیرم، خدا خیرت بده، فدایی داری و…

نکته قابل توجه در این مدل از سوژه‌ها این است که شنیدن مفاهیم دینی مربوط به آن سوژه کلامی برای مخاطب شیرین و جذاب است؛ بنابراین اگر مطلبی هم به عنوان پیام در لابلای آن داده شود، ماندگاری بیشتری خواهد داشت.

*امتیازات سوژه کلامی

ماندگاری کلام، تازگی و جذابیت، سه امتیاز مهم سوژه کلامی می‌باشد.

*مثال

*سوژه رسانه ای

یکی دیگر از سوژه ها، سوژه رسانه‌ای است. به عنوان مثال برای نام فیلم «به کجا چنین شتابان» می‌توان درباره مرگ یا عجله صحبت کرد و یا درباره برنامه فوتبالی 90 می‌توان به قیامت اشاره کرد؛ به این طریق که دوربین‌های تلویزیونی یکسری از مسائل بازی را ثبت و ضبط کرده و از این برنامه به نمایش گذاشته خواهد شد که از دید تماشاچیان پنهان ماند. روزی هم فرا می رسد که اعمالمان را که ثبت شده، به ما نشان خواهند داد.

*اصول استفاده از سوژه رسانه ای

1. نحوه به کارگیری سوژه رسانه ای، سبب تبلیغ آن فیلم نشود؛

2. از کلماتی استفاده شود که با شأنیت روحانی سازگار باشد؛

3. سوژه مورد نظر متناسب با مخاطب باشد؛

4. سوژه قدیمی نباشد؛

5. سوژه قابلیت منبر را داشته باشد؛

6. در اجرای روش بیش از حد از سوژه یاد نشود؛

7. از فیلم های هالیوودی کمتر استفاده شود؛

*سوژه فکری

یکی از مهم‌ترین سوژه ها، سوژه فکری است که شامل ضرب المثل‌های رایج در میان مردم می‌شود.

«چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است»، «یک شب هزار شب نمی شود»، «خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو»، «موسی به دین خود، عیسی به دین خود»، «من و تو را در یک قبر نمی گذارند» و …

*سوژه احساسی

سوژه احساسی، یکی دیگر از سوژه هاست که سخنران می‌تواند از آن استفاده کند.

سوژه احساسی همانند جملات: «به دلم ننشست»، «نگرانم»، «عشقم نمی کشه» و …

مثال:

*سوژه رفتاری

از دیگر سوژه‌ها، سوژه رفتاری است که می‌توان به استفاده از شبکه‌های اجتماعی، خرید کردن خانم ها و … اشاره کرد.

به عنوان مثال درباره نحوه خرید خانم‌ها در بازار می توان به این موضوع نوع برخورد و نحوه سخن گفتن آنان با فروشندگان صحبت کرد که متأسفانه برخی بسیار راحت برخورد کرده و حدود شرعی را رعایت نمی کنند.

*سوژه ملی و فراملی

سوژه آخری که می‌توان از آن در سخنرانی های دینی استفاده کرد، سوژه ملی و فراملی است که مختص به مواردی همچون: بیداری اسلامی، داعش، انقلاب اسلامی، ایران و مذاکرات هسته‌ای و … می باشد.

تکلیف: برای هر یک از سوژه ها، مثالی  پیاده سازی نمایید.