مقام مؤمن در پیشگاه خداوند
بنده مؤمن در پیشگاه خداوند بسیار عزیز و محترم است و حق تعالی بنده مؤمن خود را دوست دارد و عزت و سربلندی را از آن مؤمنان می داند چنانکه می فرماید:
«وَ لِلّهِ العِزَّهُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلمُؤمِنِینَ»؛ عزت و سرافرازی تنها از آن خدا و پیامبر و مؤمنان است.
و به همین علت در سوره حجرات کسانی که مؤمنان را با القاب زشت یاد می کنند و یا آنان را مورد تمسخر قرار می دهند را در زمره ستمکاران قرار داده است. و نیز در احادیث اسلامی احترام و تکریم مؤمن جزء واجبات بوده و هر کس مؤمنی را تکریم نماید مانند آن است که به خداوند بزرگ احترام گذارده است. و هر کسی به مؤمنی بی احترامی نماید موجبات خشم خداوند را فراهم آورده و به او اعلان جنگ داده.
از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمودند:
روایت است که خداوند عز و جل فرمود:
«قال الله عزّ و جلّ لیأذن بحرب منّی من اذل عبدی المؤمن و لیأمن غضبی من اکرم عبدی المؤمن»؛ کسی که بنده مؤمن مرا خوار شمارد، باید بداند که خداوند با او در جنگ است و کسی که بنده مؤمن مرا تعظیم و تکریم کند بی شک از غضب من در امان است.
و در حدیثی دیگر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
«من اذل مؤمنا اذله الله؛ کسی که مؤمنی را خوار شمارد خدا او را ذلیل خواهد کرد.»
و همچنین امام صادق علیه السلام در حدیثی دیگر فرمودند:
«من حقر مؤمنا افقره و قله ذات یده حقره الله یوم القیامه؛ هر کس مؤمنی را به خاطر فقر و تنگدستی کوچک شمارد خداوند او را کوچک می شمارد و همیشه در نزد خدا خوار است تا اینکه از گناهش توبه کند.»
تمسخر و به سخره گرفتن مؤمنان دیگر در واقع نوعی بیماری روانی است. کسی که دیگران را مسخره می کند تا عده ای را بخنداند در واقع دچار بیماری کبر و غرور شده و خود را از دیگران برتر می بیند و از این طریق عذاب جهنم را به جان خود خریده است. کسانی که در این دنیا مؤمنان را مورد تمسخر قرار می دهند خود در دنیای باقی مورد تمسخر اهل بهشت قرار می گیرند. طبق نظر صریح قرآن که می فرماید:
«إِنَّ الَّذینَ أَجرَمُوا کانُوا مِنَ الَّذینَ آمَنُوا یَضحَکُونَ»؛ مجرمان و بدکاران همیشه در دنیا به مؤمنان می خندیدند.»
و در آیه بعد می فرماید:
«وَ إَذا مَرُّوا بِهِم یَتَغامَزُونَ»؛ و هنگامی که از کنار مؤمنان می گذرند با اشاره های چشم و ابرو، آن ها را مسخره می کنند.»
گناهان کبیره/شهرام تاجانی