با حالت قهر و ناراحتی بهش گفتم:"تا کی باید چشم به راهت باشم؟ نمی تونی بفهمی من چی می کشم..؟” گفت:"این بار که برگردم، نمیرم، تو هم چشم به راه نباش،” دفعه بعد که اومد پیکرش که تشییع شد، نه رفت، نه منو چشم به راه گذاشت.

راوی: مادر شهید هادی مختاری دلیر